Tanuki-Manga

Zaczyna się drugi trymestr roku szkolnego. Yozora została zmuszona do obcięcia włosów, gdyż nie mogła usunąć z nich wosku, zaś nowa fryzura sprawia, że Kodaka rozpoznaje w niej Sorę, swojego przyjaciela z dzieciństwa. Po lekcjach dochodzi do małej konfrontacji między nimi. Muszą sobie wyjaśnić kilka spraw, w tym nieporozumienie w kwestii płci Sory… Na szczęście obeszło się bez dramatów i wzajemnych wyrzutów. Wspólnie uznają, że przyjaźń Sory i Taki to przeszłość, a Kodaka i Yozora przyjaciółmi nie są. Całą sprawę postanawiają jednak zachować w tajemnicy przed resztą Klubu Sąsiadów.

Nowe uczesanie Yozory wywołuje niemałe poruszenie wśród pozostałych członków klubu. Początkowo nie zostaje nawet rozpoznana, dopiero Sena bez problemu „odkrywa” jej tożsamość. Temat fryzur jest jednak ciągnięty, a w pewnym momencie schodzi na dziwną ścieżkę mody na koki. Podpuszczona przez Yozorę i Rikę Sena postanawia uczesać się w kok, a pomóc jej mają wspomniane wcześniej klubowiczki. To się musiało źle skończyć… Na szczęście ojciec Seny potrafi wyprowadzić ją z uwielbienia dla nowej fryzury, do której wykonania posłużyło wszystko, czego we włosy wkładać się nie powinno.

Nieco świeżości wnosi tym razem Rika, która pewnego dnia przychodzi do klubu bez okularów. Jest to pierwszy raz, kiedy ta zboczona panienka na serio zaleca się do Kodaki. Nowy wygląd przynosi lepszy efekt, aniżeli sama Rika się spodziewa – Kodaka jest oczarowany, co przypadkowo wyraża na głos. Jego słowa mocno psują atmosferę w klubie. Na szczęście sama zainteresowana szybko wyskakuje z pomysłem obejrzenia filmu, co skutecznie odwraca uwagę od jej małego flirtu. Jak można się było spodziewać, film nie należy do żadnego grzecznego gatunku. Klub Homogier, jak sam tytuł wskazuje, to yaoi. Reakcja członków klubu po jego obejrzeniu jest jednak… zaskakująca. Zaprezentowana fabuła filmu oraz rysunek zapewne wywołają uśmiech na twarzy niejednej yaoistki. Uśmiałem się nawet ja, osoba nieprzepadająca za tym gatunkiem (delikatnie rzecz ujmując).

Na sam koniec otrzymujemy krótką retrospekcję, pokazującą przybycie Kodaki do Akademii Świętej Kuroniki oraz zdobycie pomieszczenia dla klubu z punktu widzenia Yozory. Poznajemy jej zupełnie inną twarz, ukryte emocje oraz sposób myślenia, podejmowania decyzji. Był to zdecydowanie najciekawszy fragment tego tomu, pokazujący bardziej ludzkie oblicze zimnej na co dzień Yozory.

Oprawa wizualna niczym nie różni się od poprzednich tomów. Tomik został zaopatrzony w kolorową obwolutę ze skrzydełkami, znajdziemy w nim także kilka kolorowych stron wysokiej jakości. Na okładce tym razem znajduje się krótka historia o karmieniu Marii przez Yukimurę, rysowana w formie super­‑deformed. Na minus należy policzyć naprawdę rzadką numerację stron, chociaż miejsca na nią nie brakowało. W samym tłumaczeniu znalazłem jedną literówkę, w zwrocie Yozory do Seny: „Wołowniko” zamiast „Wołowinko”. Miłym dodatkiem na zakończenie jest epilog w postaci „wspominek z zakładów fryzjerskich” oraz komentarze bohaterów do rozdziałów umieszczonych w tym tomie.

Siódmy tom Haganai, mimo dość zaskakującego początku, nie przyniósł żadnego przełomu w działalności klubu ani relacjach między bohaterami. Cóż, przyjdzie na to czas, chociaż obawiam się tego etapu. Na razie pozostaje czekać na kolejny, ósmy już tom, w którym przedstawiona zostanie nowa postać.