Tanuki-Manga

[link]

Czuję się jak ofiara toksycznego związku, która nie może do końca z niego zrezygnować :P Jak Kubo mógł zafundować taką bombę, która ponownie mnie zainteresowała i wciągnęła w ten świat?! A już myślałam, że Bleach się dla mnie skończył… Gdyby mógł sobie pozwolić na 70­‑stronicowy rozdział co miesiąc­‑dwa to nawet miałoby to potencjał, ale jeśli ma wrócić ponownie do 17 stron byle czego co tydzień to kiepsko widzę jakąkolwiek kontynuację. Oczywiście nie ma na razie mowy o sequelu, ale JAKBY miała być, to tylko taką bym chciała. Może Shonen Jump+?

Koniec końców, fajny rozdział. Tyle szczegółowych teł to chyba nigdy ten tytuł nie miał xD A przynajmniej nie przy ostatnich arcach.

Przeczytałem nowy rozdział…
Dziękuję ci, Kubo, idę naje**ć się ze szczęścia.
Zarąbiste to było. Czuć było w tym wielką nutę chęci Kubo kontynuowania Wybielacza i kolejnego zagłębienia się w lore tego świata.

W sierpniowym numerze “Weekly Shounen Jump” ukaże się z okazji 20. rocznicy zapoczątkowania serii nowa 73­‑stronicowa opowieść ze świata Bleacha – Ichigo zostanie zaproszony do Soul Society na pewną uroczystość, ale… wyjdzie na tym pewnie jak zwykle ;)

Pod koniec całej magi dało się wyczuć że autor za bardzo przyspieszył. Dołożenie innych głownych postaci z jednej strony było fajne, ale z drugiej na siłę ich umieszczono. Jednego czego żaluję że Inoue nie została ukatrupiona już na samym początku, może było by tak irytującej postaci przez całą mange jak Ona.

Błądziłem po necie i natrafiłem na info, że Bleach wkrótce dobiegnie końca – nadchodzący tom 74 ma być ostatni. ANN potwierdza tę informację. Informacja trochę za stara na newsa na pierwszą stronę, ale może ktoś spośród zainteresowanych jeszcze nie wie więc dzielę się nią tutaj.

Do Bleacha skutecznie zniechęciła mnie seria anime więc mangi nie tknąłem. Widząc jednak, że taki długi tasiemiec wreszcie dobiega końca nabieram nieco ochoty, żeby w ostatniej chwili wskoczyć jeszcze na bandwagon i pofanboyować póki manga trwa.

tak się zastanawiam czy do 1000 odcinka Kubo się wyrobi, bo jest już wszystko tudzież fszystko w tym Arcu. jest cała masa zapychaczy takich odcinków co to żal na to pióra. On chyba chce z tego zrobić the most epic of all epic stories ever made. tylko why Leo? (For money). już wiemy dlaczego Ichigo ma słuszny gniew na Blackbeard'a, co bardziej sprytni mogą się pokusić o skompletowanie nowego Gotei 13 po zakończeniu wojny, bo pierwsze przesłanki są, a i owszem. W zasadzie czekamy tu na pokazanie kilku bankaiuf i na rozwiązanie kwestii czy Ichigo by pokonać Szwaba będzie musiał zginąć (na pewno w grę nie wchodzi Final Getsuga Tenshou, to se ne vrati) czy nie? Czy pozostanie Zastępczym Shinigami? Czy też może zasiądzie w Gotei 13 lub wyżej?
Still waiting huh?

Zastanawia mnie trochę słaba ocena redakcji. Coś mi się widzi, że zadziałało trochę poczucie, że widzom inteligentnym i wielce wyrobionym nie przystoi wystawiać wyższej oceny tasiemcowi tak popularnemu pośród ludu :D Myślę że śmiało można wystawić 7­‑8 choćby za ogromną pomysłowość i oryginalność autora w budowaniu światów czy ogromną ilość postaci (niekiedy bardzo dopracowanych). Co prawda zwroty akcji i schemat niezniszczalnego protagonisty mogą irytować, ale manga ma na prawdę sporo do zaoferowania.

7,5/10 z czystym sumieniem

Jestem pod wrażeniem tempa w jakim zmieniała się kreska Kubo Tite; naprawdę wspaniała, ciekawa niegłupia historia z ładną oprawą graficzną.

Ech… nie ma w tej mandze nic, co by ją wyróżniało, nawet w kategorii shonenów. Ładne rysunki i tyle. Fabularnie nawet Soul Society Arc to nic specjalnego. Właściwie fabuła polega na tym, że bohaterowie biegają tam i siam i walczą z tym i owym i nie ma to większego sensu. Sami bohaterowie zresztą też są dosyć prości i, co gorsza w ogóle się nie rozwijają wraz z postępami fabuły. A jeśli już to na gorsze jak sam Ichigo, który po kilkunastu tomach zamienia się w buraka, który nie dość, że bez trudu pokonuje silniejszych od siebie (to akurat typowe dla shonena) to jeszcze rzuca żenującymi tekstami. Do tego dochodzi humor na poziomie gimnazjum i poważniejsze wątki na poziomie „Plebanii”.

Ogólnie: jak się ma nadmiar czasu i / lub pieniędzy to można poczytać, ale nic specjalnego to nie jest. Z podobnych mang Naruto jest o wiele lepszy, a co dopiero mówić o np. Fullmetal Alchemist – różnica kilku poziomów.

Bleach jako shounen prezentuje się, moim zdaniem, bardzo dobrze. Chociaż dużo jego czytelników, za najlepszą część uważa pierwszą, poświęconą Soul Society, ze mną jest nieco inaczej. Całym sercem pokochałam arc poświęcony Arrancar'om i Orihime.
Ale po kolei. Początek jest właściwie taki sobie. Zaczyna się maksymalnie schematycznie – bohater zyskuje moc aby kogoś chronić, powala kolejne potwory. W dodatku kreska jakaś taka kanciasta. Sytuację ratuje humor, głównie dzięki zabawnym scenkom czytałam komiks dalej, polubiłam bohaterów. Akcja zaostrza się koło tomu 7 – i potem już przez długi okres czasu nie zwalnia! Fajne walki, rysunki też jakieś takie ładniejsze, przeciwnicy Ichigo oryginalni – zarówno z wyglądu, jak i z charakteru. Także w tej części zostajemy maksymalnie strollowani – trudno się oderwać od lektury! Wiele wątków pozostawiło drogę do świetnej kontynuacji w następnej części. I co mogę powiedzieć – ja się nie zawiodłam! Arc o Arrancar'ach trzyma poziom SS, a nawet podwyższa poprzeczkę. Bawiłam się przy nim świetnie, walk jest więcej, pojawiają się nowi bohaterowie – przeciwnicy Ichigo. Wbrew pozorom nie każdy jest taki łatwy do pokonania – wręcz przeciwnie, czasem potrzeba kilku potyczek, aż do ostatecznego rozstrzygnięcia zwycięzcy. Niestety, trochę zawiodłam się na finale i „Ostatecznej Walce Z Bossem”.  kliknij: ukryte  W sumie Ichigo nie pojawiał się przez kilkanaście rozdziałów, masterując nową technikę, a gdy już się pokazał sprzątnął Aizena jednym machnięciem miecza i wielką plamą atramentu rozlanego na dwóch stronach, tracąc przy tym wszystkie swoje moce... Co otwiera furtkę do następnej części, tym razem poświęconej Fullbringerom. Motywem przewodnim są, oczywiście,  kliknij: ukryte  starania się Ichigo o odzyskanie swoich zdolności zmiany w Strażnika Śmierci. Dostajemy plejadę nowych bohaterów, Shinigami nie pojawiają się prawie wcale. Szkoda tylko, że ten arc jest nie tylko najkrótszy (wydawanie rozdziałów trwało trochę ponad rok, a, jeśli dobrze pamiętam, ten o Arrancar'ach zajął autorowi około ośmiu lat) ale i najsłabszy. Potencjał był, ale nudne było otrzymywanie kolejnych level­‑up'ów głównego bohatera podczas jego treningów. Jedyne co mi się spodobało, to time­‑skip, skutkujący zmianą wyglądu wielu postaci i bezsilny Ichigo. Rzadko ma się okazję oglądać go w takim stanie! Został jeszcze najnowszy arc (mający być ostatnim) – The Thousand Year Blood War. Zaczął się stosunkowo niedawno, więc nie mogę na razie wiele o nim powiedzieć, ale zapowiada się lepiej niż ostatnio. Główny antagonista to prawdziwy badass, nie bishounen, których było już w tej mandze na pęczki. Czuć od niego moc, mam nadzieję że autor rozwinie tę postać NIE dodając jej traumatycznej przeszłości.
To tyle jeśli chodzi o fabułę. Nie jest specjalnie skomplikowana, ale jako manga dostarczająca rozrywki i wielu emocji, sprawdza się, według mnie, świetnie.
Mocnym punktem serii są postacie. Ichigo jest dość oryginalnym protagonistą. Co prawda często postępuje lekkomyślnie, zawsze wierzy w siebie i swoją siłę, co często prowadzi do jego porażek. Nie jest jednak wiecznie irytująco pogodny, bardziej pasuje do typu milczka. Z pozoru może wydawać się chłodny, jego prawdziwą twarz znają tylko jego najbliżsi znajomi. Dobrym przykładem jest Orihime. Mnóstwo ludzi jej nie cierpi, co jest dla mnie nieco zastanawiające – to moja ulubiona przedstawicielka płci pięknej w tym komiksie. Ubolewam nad tym, że chociaż stara się jak może, zawsze jest uśmiechnięta i łagodna, Ichigo traktuje ją tylko jak przyjaciółkę. Mam nadzieję, że, przed końcem mangi, dostanie ona swoje szczęśliwe zakończenie. Do moich pozostałych, bardziej znaczących ulubieńców zaliczają się Aizen i Ulquiorra. Ten pierwszy  kliknij: ukryte  był ŚWIETNYM antagonistą, dlatego mam nadzieję, że jeszcze go ujrzymy. Troll Master tej serii, zdecydowanie. Ulquiorra powalił mnie na kolana od razu, przy pierwszym pojawieniu się, swoim genialnym chara­‑designem!!  kliknij: ukryte  Także dwupoziomowe Ressurection i wątek z Orihime były ogromnymi plusami. Strasznie żałuję jego śmierci...
Jeśli chodzi o sprawy techniczne… O ile kreska Kubo Tite jest naprawdę ładna – postacie nie są do siebie skrajnie podobne, sceny akcji są dynamiczne itd. – tak nagminny brak teł, wielkie kadry z jedną postacią i dużym dymkiem zajmujące często ponad połowę strony, bezsensowne dialogi, sposób rysowania Ostatecznych Ataków, które są albo wielkimi białymi plamami albo wielkimi czarnymi plamami – faktycznie są irytujące. Skracają rozdziały, które w tygodnikach i tak czyta się zaledwie parę minut, ale Bleach pod tym względem naprawdę jest słabszy od innych mangowych serii. Zwłaszcza, że nawet gdy zbierze się kilka chapter'ów w tomik, często czytanie go zajmuje niewiele ponad pół godziny – a to naprawdę słaby wynik, nawet jak na komiks. Podobają mi się natomiast okładki. Każda przedstawia jedną postać na całkowicie białym tle. Mógłby być to kolejny powód do skarg, ale takie rozwiązanie stanowi miłą odmianę od np. stojących obok tomów Naruto, gdzie autor zawsze rysuje jakąś klimatyczną scenę z kilkoma bohaterami. W porównaniu z nim, Bleach teoretycznie wypada gorzej, ale ładnie koło siebie wyglądają.
Do polskiego wydania nie mam zastrzeżeń. Humorystyczne wstawki nadal bawią, dialogi brzmią realistycznie. Podobają mi się krótkie wiersze na początkach tomu, czyżby mangaka skrywał w sobie poetę? ;)
Pisząc krótkie podsumowanie, chcę zaznaczyć, że z pewnością nie jest to manga dla wszystkich. Jak się nie lubi shounen'ów, to ten tytuł niczego nowego nie wniesie. Fani tego gatunku natomiast powinni przynajmniej spróbować. Seria nadal bije rekordy popularności, właściwie to wstyd jej nie znać. Moja ocena dla Bleach'a to 9/10. Zawyżona, a jakże, ale z tą mangą można spędzić naprawdę fajne chwile. Jako rozrywka spełnia swoje zadanie w 100% Oby nowy arc przyniósł więcej plusów niż minusów!

Czytam tę mangę od samego początku, więc mogę stwierdzić:
a) kreska zdecydowanie się rozwija, nabiera charakteru
b) postacie nie stoją w miejscu, Ichigo również zmienia się nie do poznania
c) powtarzający się schemat jest typową cechą seri shounen więc nie rozumiem rozczarowania czytelników
d) humor jest mocną częścią serii i dobrze równoważy niektóre przedramatyzowane fragmenty
e)  kliknij: ukryte  tylko bałwan porównywałby Naruto z Bleach'em
Po prostu jedna z najlepij prowadzonych mang- tasiemców. Kto powiedział że cały czas ma być ciekawie.

Jedna z moich ulubionych mang .

Cóż, mam sporo sympatii do tego tytułu… No, do pewnego momentu. Właściwie nie przepadam za gatunkiem shounen i nie wiem, jakim cudem przebrnęłam przez tą mangę (chyba chodzi tu o to, że to pierwsza seria, z jaką się zetknęłam). Naprawdę podobał mi się humor tej mangi, kreska, postacie… Po prostu wszystko. Jednak nie dało się nie zauważyć, że po końcu sagi Soul Society, „Bleach” zaczął, mówiąc potocznie, schodzić na psy. Nie sięgnął od razu dna i nawet teraz raczej mu do tego daleko, ale to już nie jest to, co podbiło serca czytelników, tylko powielone schematy i ciągnięcie tematu na siłę…

Potrafi jednym tomem wzruszyć , rozbawic i dać do myślenia.
Jedna z lepszych ^^

To była moja pierwsza manga :) Do tej pory czuję sentyment. Moimi ulubionymi kapitanami był Shiro­‑chan, Ukitake, Ichimaru Gin i Szanowny Kapitan 8 Dywizji. Szkoda, że kliknij: ukryte  Ichigo traci swe moce shinigami. mam nadzieję, ze je odzyska, bo nie lubię Karin :( Nie wyobrażam sobie, by to ona miała być główną bohaterką.Pozdrawiam!

Osobiście sądze, że Bleach jest typową mangą skierowaną do czytelnika w wieku 12­‑16 lat, z tym, że nie wnosi zupełnie nic nowego do tego jakże mało odkrywczego gatunku, nie jestem w stanie sobie wyobrazić jak słabo wypadła by po porównaniu do faktycznie dobrych tytułów nastawionych na akcję, pokroju Blame, Berserk czy Jojo's Bizzare Adventure.

2/10

Uwielbiam tą mangę, mało co pobije Bleacha!

Po pierwsze chciałam zaznaczyć, że recenzja jest dość nieudana, autor/ka za bardzo obnosi się z tym jakie postaci lubi (a kogo to obchodzi?). Po drugie co do samej mangi to jest bardzo fajna i wciągająca, ale tylko kiedy mówimy o serii Soul Society. Potem wszystko zwalnia, a autor powiela schematy. Pozostaje mieć nadzieję, że pojawi się część w „niebie”/siedzibie władców (cokolwiek to jest za miejsce) i będzie ona bardziej przemyślana.

Manga jest moją ulubioną i będę zbierała wszystkie tomy.(W internecie przeczytałam już wszystkie chaptery jakie wyszły)Mam już 4 tomy XD Bleach jest najlepszy,o! :)

Dla mnie to super!! Właśnie zaczęłam to ściągać i oglądać too jest supeer nierówna się z krainą bogów

Według mnie manga super i zalicza się do moich ulubionych tytułów.

Moje ulubione najwspanialsze Anime i Manga. Oglądam i czytam na bierząco :D. Chociasz tu sie zgadzam że dobrzy bohaterowie nie giną, to troche wkurzające że tylko żli ;/ ale coz… i tak jest świetne :)

Mam 2 pierwsze tomy po polsku i niestety tylko te rożdziały przeczytałem, ponieważ wole czytać normalnie niż siedzieć nad kompem.

 kliknij: ukryte  „najstarsi stażem kapitanowie”.Zapomniała autorka dodać o Unohamie która jest jedną z moich ulubionych postaci włącznie z „najstarszym stażem” jak to określiła o tych dwojga, wraz kapitanem i porucznikiem 11 oraz 10 dywizji .” Za przeproszeniem Orihime nie jest wcale tak głupia, w szkolnym teście (na co nie pamiętam) miała trzecie miejsce Ishida pierwsze więc może i nie jest najbystrzejsza ale na pewno nie głupia.
Według mnie irytujący jest fakt że nigdy nie ginie żaden z tych „dobrych” jak dla mnie ci źli mają fajniejsze charaktery więc ubolewam nad tym że Ichi wraz z całym Seretei muszą zwyciężać. Mam tylko nadzieje że Gin będzie żył dluuuugo bo to mój ulubiony ZUY bohater  kliknij: ukryte  stwierdziłam że fajnym końcem byłoby gdyby porwał Rangiku i razem zasiadli na jako król i królowa adoptowali by Toushiru (który wyszedłby za Yachiru) wrzucając Aizena do bramy piekieł i pokonując trych „dobrych” i byłby „happy bad end” i wielka pokręcona rodzinka xD Niestety na bank tak nie będzie ;/

Zdziwię się jak którykolwiek z dobrych bohaterów zginie w tej mandze. Tu zło zawsze przegrywa, niestety.

7/10

Dobre miło się czyta ale im dalej tym gorzej. No i ta marchewa która co 30 rozdziałów dostaje energetycznego kopniaka i jest już w stanie wdeptać w ziemie przeciwników których 5 min temu nie mogła dotknąć.

Kreska znacznie lepsza niż w Naruto.
Pozdrowienia dla Teukros'a.

Czytelnikom przypominam, że niniejsze komentarze są do mangi i recenzji Bleach, nie Naruto. Kolejne komentarze dotyczące mangi lub recenzji Naruto będą usuwane.

jaQQu + bo Naruto recenzował ktoś inny. Wszystko zależy od autora recki. Jednak masz rację kreski Bleacha i Naruto nie ma nawet co porównywać (niebo i ziemia). Każdy to potwierdzi. Nie zmienia to faktu, że recenzja jest napisana bardzo dobrze, oddaje wszelkie plusy i nieliczne minusy tej świetnej serii!

Najlepszy mangowy bitewniak z jakim miałem dotąd do czynienia.

Jakim cudem Naruto dostał 9/10 za kreskę, a Bleach oczko niżej chociaż ma dużo lepszą grafikę?

Bleach to świetna manga. Mam oby dwa rozdziały w domku i jestem już na 383 chapie. (internet) bardzo polecam mangę. Anime wiele traci przez filery na szczęście manga była świetna i jest świetna. ^^

Bleach mógłby być przyzwoitą mangą gdyby tylko Tite miał pomysł na rozwiniecie fabuły w po wydarzeniach w Soul Society, jednak takiego pomysły wyraźnie zabrakło i mamga zamienia się w kolejną serię o praniu po mordach, gdyby chociaż w tych walkach był jakiś suspens. Niestety, używanie chwytów, takich jak „zabili go, ale wrócił”, czy wspomniane w recenzji „mój miecz jest większy od twojego” skutecznie go zabija. Walki są nudne. Akcja stoi w miejscu, bo bohaterowie biją z kolejnymi wrogami, z czego nie wiele lub nic nie wynika. Wprowadzanie całej chmary nowych bohaterów, skutkuje tym że rzadko pojawiają się te, które chce się zobaczyć, a po Soul Society jest już ich całkiem sporo. Szkoda, bo zapowiadało się całkiem dobrze.

Bleach jest dość fajną mangę, o ile na początku historii za specjalne nic się nie dzieje to kolejne tomy mocno wciągają. Sam pierwszy tom mangi dopiero wprowadza nas w ryzy samej historii oraz świata Bleach. Głównym bohaterem jest Ichigo Kurosaki który potrafi widzieć duchy. Jego główną cechą też jest pomaganie im w miarę możliwości. Posiada on jeszcze w swojej rodzinie również dwie siostry i starego który jest bardzo narwany na swojego syna. Testując go praktycznie codziennie różnymi metodami pobudki czy wejść do domu. W tym środowisku walki są praktycznie codziennością.

Jak już wspomniałem pierwszy tom jest wprowadzeniem do głównych wydarzeń. Na samym początku jest zapozanie z Ruiką oraz jej stylem bycia Shigimmani ( dosłownie tłumaczenie Bogów Śmierci ). W kolejnych rozdziałach poznajmy przyjaciół Ichigo min : szkołę oraz klasę czyli praktycznie codzienne życie 16 letniego chłopaka w Japonii. Więcej fabuły zdradzać nie będę.

Chciałbym też was zapoznać z stylem grafiki. Rysunki są naprawdę dobrze rysowane. Nawet elementy komiczne są nie źle przedstawione widać, że dobrze są rysowane. Ładny też jest rys bohaterów oraz samego otoczenia. Również komicznie są przedstawione ich wrogowie czyli Puści.

Według mnie jest to najwyższa ocena za historię, ciekawych bohaterów, oraz co najważniejsze za walki. Jednakże trzeba się tutaj wstrzymać bo to jest dopiero pierwszy tom po polsku ...

Bardzo ciekawa manga, ale ostatnio nie mogę przez nią przebrnąć. (Jestem koło 50 rozdziału)