x
Tanuki.pl korzysta z plików cookie w celach prowadzenia
reklamy, statystyk i dla dostosowania wortalu do
indywidualnych potrzeb użytkowników, mogą też z nich korzystać współpracujący z nami reklamodawcy.
Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.
Szczegóły dotyczące stosowania przez wortal Tanuki.pl
plików cookie znajdziesz w polityce prywatności.
Flyxie
16.04.2019 22:17 Co jest z tymi studentami "okołomedycznymi"...
Nie ma to jak od razu w opisie mangi pochwalić się co się kierunkiem studiów… Serio? Jako także „studentka kierunku okołomedycznego” muszę zaznaczyć, że każdy racjonalny człowiek powinien umieć odróżnić fikcję artystyczną od biologicznej rzeczywistości. To chyba jasne, że autor nie myśli na poważnie o tym, że dzieci się rodzi przez odbyt i nie jest to literatura edukacyjna więc po co te zbędne komentarze.
Na pewno użyta w mandze grafika jest jedyną, jaka się nadawała. Każda inna kreska byłaby albo zbyt przerażająca, albo zbyt wygładzająca historię.
Na pewno nawiązania do chrześcijaństwa były intrygujące, choć szokujące.
Na pewno był to jeden z tych tytułów, które długo będę pamiętać.
I na pewno, nie polecę tej mangi nikomu.
Świetna rzecz.
Mam wrażenie jakbym właśnie przeczytała historię, która zwyciężyła w konkursie na najbardziej poryty pomysł na mangę. Chyba moje życie było lepsze te pół godziny temu.
To ten typ mangi, który przeczytałam sama nie wiem dlaczego. Prawdopodobnie jej kontrowersyjny wydźwięk mnie zaciekawił. Manga ciężka do ocenienia dlatego powstrzymałam się od tego. Nie będę się również rozpisywać o fabule i grafice (poniekąd mającej powodować obrzydzenie i odpychać ale chyba nie do końca tak wyszło) ponieważ komentarz niżej świetnie opisuje treść mangi. Nie napiszę, że manga według mnie jest dobra gdyż oczekiwałam czegoś innego, a mianowicie kliknij: ukryte nie wiem po co ten tłum chłopców zabijających na zlecenie, tutaj bardziej twórca poszedł w stworzenie jakiejś sekty niż analizie wyłącznie głównego bohatera. Nie mniej jednak dostajemy jego pełny zarys, myśli i pobudki. Również miałam cichą nadzieję kliknij: ukryte że ktoś go złapie np policja ;p , ale w sumie kliknij: ukryte sprawiedliwości stało się zadość i przypomina mi się banalne powiedzenie „kto mieczem wojuje…” .
Manga ciekawa, choćby przez szatę graficzną – nawiązania do kubizmu są ewidentne. Poza tym epatuje groteską, surrealizmem i brzydotą. Czy ma w tym jakiś cel… chyba nie za bardzo. Jest tu rodzaj przesłania, że patologiczne zachowania głównego bohatera są odbiciem ukrywanych aspektów społeczeństwa, w którym żyje, ale manga nie podkreśla tego specjalnie, poza tym to banał.
Fabuła jest raczej dodatkiem do warstwy graficznej i atmosfery ohydy oraz zgrozy. Atmosfery ohydy oraz zgrozy nie uważam za specjalną wartość samą w sobie, a tutaj wydaje się upychana nieco na siłę, ile się da. Niemniej grafika jest na tyle intrygująca, że całość się broni
Widzę, że nikt tego wcześniej nie skomentował, a szkoda… Manga jest pod każdym względem unikatowa. I nie. Nie chodzi o brutalizm i perwersję jaka jest tam przedstawiona. Idzie tu o profil psychologiczny głównego antybohatera. Autor „Kami no Kodomo” najwyraźniej nie grzeszy wiedzą z dziedziny psychopatologii bowiem dawno nie spotkałem się z tak dokładnie przedstawionym obrazem zdegenerowanej osobowości oraz licznych zboczeń i zaburzeń. Wszystko to jest w dodatku umotywowane, więc tym bardziej daje to poczucie czegoś naprawdę wiarygodnego.
Manga jest podzielona na 11 rozdziałów z których każdy opowiada o jakimś wycinku z życia antybohatera. Ah… Tak – kreska jest naprawdę dziwaczna, zakrawa o jakąś dziwaczną i karykaturalną wizję rzeczywistości przyprawioną miejscami i styl Picassa. Tak czy inaczej – 9/10 – za koncepcję i realizację.
nie ma za co xD właśnie miałam potworny dylemat jak tu tą mangę ocenić, za co, pod jakim kontem….
Zaraz po lekturze byłam zwyczajnie dosłownie psychicznie wstrząśnięta, emocjonalnie wykończona i ogólnie ostatnie co miałam w głowie to jakieś oceny na zimnej skali xp A potem gdy nieco ochłonęłam, pojawiła się zagwozdka.
Gdyby mierzyć wartość sztuki właśnie impetem jaki wywiera na obcującego z nią, to ta manga na pewno wrażenie wywiera i obojętnym absolutnie nie pozostawia.
Sama warstwa wizualna jest absolutnie niesamowita, momentami budziła u mnie wręcz mocno ambiwalentne, czasem sprzeczne uczucia, jakby jednocześnie była brzydka i piękna xD nie wiem jak to inaczej określić… to trzeba zobaczyć na własne oczy, bo styl tego autora jest tak specyficzny, że zwyczajnie nie da się go opisać.
Wachałam się między 8 a 9, gdzie 9 jednak zwykle rezerwuję dla tytułów do których żywię nieco cieplejsze uczucia niż szok ;p ale z drugiej strony, ten portret socjopaty budzi tak silne emocje i wykonany jest tak efektowną i intrygującą kreską, że chyba nie wypada tego nie docenić.
pewno zwykłe przejęzyczenie :p każdemu się zdarzają :p z zdania wynika, że wiedzę autor posiadał :) ale niech ci będzie: „Autor Kami no Kodomo najwyraźniej dysponuje wiedzą z dziedziny psychopatologii”, tak lepiej? xD
lol, to nie chodzi o to, żeby mi było XD W tym sformułowaniu „nie grzeszyć czymś” znaczy „nie posiadać danej cechy” :D Nie próbuję być wredna, po prostu wyszło bez sensu, nu…
A co do samej mangi, przyciągnęła mnie kreska, ale fabuła odrzuciła. Nawet nie pamiętam, czy przeczytałam całe, czy tylko przekartkowałam. To było dawno, wypieram takie wspomnienia XD
A tak. Faktycznie przejęzyczenie. Komentarz pisany bezpośrednio po przebudzeniu przy śniadaniu – nie ta praca mózgu. W sumie mogliby tu dodać jakąś edycję postów.
Zgadzam się że jest pod każdym względem unikatowa, a szczególnie pod względem kreski. Specjalistom w dziedzinie psychologi nie jestem. Nie wiem czy skojarzenie z Picassemm jest do końca trafne. Na pewno mamy tutaj do czynienia z karykaturą malarstwa ikonowego, i na pewno nie jest to przypadkowy zabieg, w końcu w mandze roi się od nawiązań do religii chrześcijańskiej. Okładka. Strona tytułowa. Tekst i większe kadry często oprawione w specjalne ramy. Uproszczone rysunki postaci ludzkich, kadry stylizowane na religijne ikony, sama historia zatytułowana „Boże Dziecię” w jakiś pokręcony sposób kojarzy mi się jeżeli chodzi o formę graficzną z… Biblią dla najmłodszych (wiem trochę to obrazoburcze). A jest to przecież historia mordercy, psychopaty, potwora.
Ciekawe jakie emocje wywołałoby wydanie takiego komiksu w Polsce. Ja dałem 10/10 za tę eksperymentalną i co najmniej kontrowersyjną dla kogoś wychowanego w kręgu kultury chrześcijańskiej koncepcję i jej wykonanie. Takie dzieło raczej nie zrodziłoby się w głowie Polaka/Europejczyka wychowanego na gruncie kultury chrześcijańskiej, a jeżeli już by powstało, zostałoby uznane za prowokację. Dla japońskiego rysownika (w tym przypadku celowo nie będę pisał mangaki) była to najprawdopodobniej tylko zabawa formą i treścią. Nasze rodzime „artystyczne” prowokacje religijne (jeżeli ktoś kojarzy o czym piszę) są rozczarowująco prymitywne. Zdecydowanie brak im polotu i finezji na tle takiego „Kami no Kodomo”.
Nie wiem jakby to odebrali inni ludzie. Ja dla gwoli ścisłości jestem tradycyjnym, przedsoborowym z poglądów katolikiem tak więc mam dość rygorystyczne ujęcie rzeczywistości. Nie zmienia to faktu, że manga jest według mnie na swój sposób wyjątkowa. Nie traktowałem jej w kategorii jakiejś moralności – to oczywiste, że ukazane tam były bowiem sytuacje skrajne, obrzydliwe lub po prostu chore z punktu normalnego człowieka.
Dla mnie jest to artystyczny opis patologicznych stanów socjalizacji i osobowości człowieka. Szczególnie początek ukazujący bardzo wczesną inicjację seksualną głównego antybohatera.
Co jest z tymi studentami "okołomedycznymi"...
Na pewno nawiązania do chrześcijaństwa były intrygujące, choć szokujące.
Na pewno był to jeden z tych tytułów, które długo będę pamiętać.
I na pewno, nie polecę tej mangi nikomu.
Świetna rzecz.
I po co mi to było...
Fabuła jest raczej dodatkiem do warstwy graficznej i atmosfery ohydy oraz zgrozy. Atmosfery ohydy oraz zgrozy nie uważam za specjalną wartość samą w sobie, a tutaj wydaje się upychana nieco na siłę, ile się da. Niemniej grafika jest na tyle intrygująca, że całość się broni
Mhm...
Manga jest podzielona na 11 rozdziałów z których każdy opowiada o jakimś wycinku z życia antybohatera. Ah… Tak – kreska jest naprawdę dziwaczna, zakrawa o jakąś dziwaczną i karykaturalną wizję rzeczywistości przyprawioną miejscami i styl Picassa. Tak czy inaczej – 9/10 – za koncepcję i realizację.
PS> Dzięki Amareciu za polecenie mi tej mangi.
Portret Socjopaty
Zaraz po lekturze byłam zwyczajnie dosłownie psychicznie wstrząśnięta, emocjonalnie wykończona i ogólnie ostatnie co miałam w głowie to jakieś oceny na zimnej skali xp A potem gdy nieco ochłonęłam, pojawiła się zagwozdka.
Gdyby mierzyć wartość sztuki właśnie impetem jaki wywiera na obcującego z nią, to ta manga na pewno wrażenie wywiera i obojętnym absolutnie nie pozostawia.
Sama warstwa wizualna jest absolutnie niesamowita, momentami budziła u mnie wręcz mocno ambiwalentne, czasem sprzeczne uczucia, jakby jednocześnie była brzydka i piękna xD nie wiem jak to inaczej określić… to trzeba zobaczyć na własne oczy, bo styl tego autora jest tak specyficzny, że zwyczajnie nie da się go opisać.
Wachałam się między 8 a 9, gdzie 9 jednak zwykle rezerwuję dla tytułów do których żywię nieco cieplejsze uczucia niż szok ;p ale z drugiej strony, ten portret socjopaty budzi tak silne emocje i wykonany jest tak efektowną i intrygującą kreską, że chyba nie wypada tego nie docenić.
Re: Mhm...
Re: Mhm...
Re: Mhm...
A co do samej mangi, przyciągnęła mnie kreska, ale fabuła odrzuciła. Nawet nie pamiętam, czy przeczytałam całe, czy tylko przekartkowałam. To było dawno, wypieram takie wspomnienia XD
Re: Mhm...
Kreska
Zgadzam się że jest pod każdym względem unikatowa, a szczególnie pod względem kreski. Specjalistom w dziedzinie psychologi nie jestem. Nie wiem czy skojarzenie z Picassemm jest do końca trafne. Na pewno mamy tutaj do czynienia z karykaturą malarstwa ikonowego, i na pewno nie jest to przypadkowy zabieg, w końcu w mandze roi się od nawiązań do religii chrześcijańskiej. Okładka. Strona tytułowa. Tekst i większe kadry często oprawione w specjalne ramy. Uproszczone rysunki postaci ludzkich, kadry stylizowane na religijne ikony, sama historia zatytułowana „Boże Dziecię” w jakiś pokręcony sposób kojarzy mi się jeżeli chodzi o formę graficzną z… Biblią dla najmłodszych (wiem trochę to obrazoburcze). A jest to przecież historia mordercy, psychopaty, potwora.
Ciekawe jakie emocje wywołałoby wydanie takiego komiksu w Polsce. Ja dałem 10/10 za tę eksperymentalną i co najmniej kontrowersyjną dla kogoś wychowanego w kręgu kultury chrześcijańskiej koncepcję i jej wykonanie. Takie dzieło raczej nie zrodziłoby się w głowie Polaka/Europejczyka wychowanego na gruncie kultury chrześcijańskiej, a jeżeli już by powstało, zostałoby uznane za prowokację. Dla japońskiego rysownika (w tym przypadku celowo nie będę pisał mangaki) była to najprawdopodobniej tylko zabawa formą i treścią. Nasze rodzime „artystyczne” prowokacje religijne (jeżeli ktoś kojarzy o czym piszę) są rozczarowująco prymitywne. Zdecydowanie brak im polotu i finezji na tle takiego „Kami no Kodomo”.
Re: Kreska
Dla mnie jest to artystyczny opis patologicznych stanów socjalizacji i osobowości człowieka. Szczególnie początek ukazujący bardzo wczesną inicjację seksualną głównego antybohatera.