Tanuki-Manga

TO JEST NIESAMOWITE. XD Kocham to kocham to kocham to. Nie. Te słowa to za mało. :s Czczę to, o. XD Nigdy nie znajdę czegoś równie dobrego. c: Bardzo polecam wszystkim~~ w ogóle mało spotkałam osób, którym się to nie podoba.

Jest także uroczy i impulsywny Elliot Nightry

Zjedzona literka – powinno być Nightray. :)

Manga jest wspaniała. Bardzo oryginalna, świetnie zaplanowana i narysowana. Mam wrażenie, że autorka wie jak schematyczne są w zasadzie inne mangi i korzysta z tego, żeby zaskoczyć czytelnika, który interpretuje wydarzenia według określonych schematów, które już wdział i tu spotyka go niespodzianka. Poszczególne sceny można rozumieć naprawdę na różne sposoby, można budować teorie, dyskutować a najbardziej oczywiste rozwiązania i najbardziej „ chciane” najczęściej okazują się fałszywe. Do tego dopracowane psychologicznie postacie, wskazówki do rozwiązywania zagadek rozrzucone po całej mandze, zapadające w pamięć sceny i niecodzienne poczucie humoru. To wszystko powoduje, że jest to jedna z moich ulubionych mang.

Mochizuki to genisz, naprawdę. Sposób w jaki ta kobieta pogrywa sobie z czytelnikami (historia Headhuntera czy nowszy mniejszy wątek kto był Masterem Gila) powodują, że człowiek z niecierpliwością czeka na kolejny rozdział (następny już za 12 dni!), a potem łapie się za głowę „Przecież to było oczywiste!”. Ostatnio mnie dobiło to, że wyjaśnienie pewnej zagadki pojawiło się już w 2010 roku, na rysunku z jednej strony z kalendarza, ale oczywiście nikt nie zwrócił na to uwagi. A mieliśmy to pod nosem…

Zgadzam się z autorką recenzji że w PH mało kto jest normalny. Bohaterowie są świetnie wykreowani bardzo ciekawi. Niestety mam wrażenie, że kobiety Jun traktuje nieco po macoszemu. Miejmy nadzieję, że Sharon (i Echo, mała słodka, kochana Echo!) dostanie więcej historii. Najlepsze w bohaterach z „Pandorki” jest to, że ktoś kto wydaje się całkowicie zły (lub dobry) ma jakieś ukryte motywy, nie do końca jest taki jak się wydaje. Najnowszy rozdział (65) to było szaleństwo, jedna postać obróciła się o 100st.

Widać, że manga powoli zbliża się do końca, jeszcze możne z dwa lata poczekamy, ale to już finisz. Mam nadzieję, że nie skończy się to krwawą jatką. A propos – kocham sceny gdy bohaterowie są cali we krwi. To okropne, ale te rysunku są takie śliczne.

Po FMA myślałam, że trudno będzie trafić na coś lepszego. I wtedy ktoś polecił mi Pandora Hearts.
Wciąż się dziwię, że tak mało osób, a w tym i fanów PH, nie czyta tej mangi. Jest o niebo lepsza od anime, niezwykle dopracowana, niebanalna, a w dodatku w miarę rozwoju akcji robi się coraz ciekawiej. Aktualnie jest 65 rozdziałów, niektóre puzzle zaczęły się łączyć w całość, pojawiły się nowe pytanie i nowe teorie. Postaci jest dużo, a wszystkie są tajemnicze, ładnie zaprojektowane i „charakterne”. Idea nawiązania do Alicji z Krainy Czarów to też swoją drogą interesujący pomysł.
Polecam, nudzić się przy tej mandze nie można, a Jun Mochizuki to geniusz.

Manga na pewno jest bardziej interesująca niż anime. Bardzo dobra historia dla ludzi lubiących zagadki, tajemnice i ukryte znaczenia. Polecam w 100% bo naprawdę warto zagłębić się. Manga na pewno nie jest dla ludzi, którzy lubią jak wszystko podane jest na tacy oraz nie mają cierpliwości do kłamliwych i tajemniczych postaci xD. A tajemnic to tam jest sporo, oj sporo ;D

Manga jest świetna!!!!!!
Anime również! Tylko czemu nie ma kontynuacji??
ach zresztą…polecam!
;]