Tanuki-Manga

(choć aż mi się wierzyć nie chce, by jakikolwiek miłośnik M&A w Polsce nie znał tego tytułu)

^ Głównie młodsi fani m&a, których odstrasza kreska i dramatyzm anime. Co może być jak najbardziej zrozumiałe, zwłaszcza, że tytuł jest dosyć stary. Ci co wychowali się na rtl7 (jak ja) mają lepiej, ale ogólnie o tytule nigdy nie mówiło się nawet w połowie tak bardzo, jak chociażby o „Code Geas” czy „Tsubasa Chronicle”.

Hikaru, Umi i Fuu to zdolne, ładne i pełne dobrych chęci dziewczęta, które właściwie bez większego wahania poświęcają się dla dobra obcego im kraj

^ Bez wahania to rzuciła się Hikaru, Umi zdecydowanie była na mocne „nie” i natychmiastowy powrót do Tokio. Ostatecznie zdecydowała się pomóc tylko z tego względu, że to jedyny sposób na powrót do domu. Z Fuu podobnie, ona była po prostu spokojniejsza.

Pod obwolutą znajduje się jej boska maszyna Rayearth.

^ Nie ma to jak spoiler dla osób, które z tytułem spotykają się po raz pierwszy. Bo tak, nie każdy na pierwszy rzut oka ogarnie, że boska maszyna Hikaru będzie nazywać się Rayearth.

Ogólnie recenzja pierwszego tomiku wyszła mocno chaotycznie. Więcej w tym nostalgii niż właściwej recenzji, polecałabym na przyszłość rozplanować sobie recenzję, zanim się ją wrzuci. Nie ma tragedii, ale może być dużo lepiej.

Kłaniam się,
Tokusa

Bardzo fajna manga. A kreska to po prostu pierwsza klasa. Jest taka szczegółowa. Polecam wszystkim, którzy chcieli by trochę mniej schematyczne magical girls.

Z powodu wcześniejszego zapoznania się z serialem, przebieg mangi nie był dla mnie niestety zaskakujący. Jednak muszę przyznać, że wersja papierowa jest o wiele, wiele lepsza od tej animowanej.
Kreska – cud, miód i orzeszki! Rysunki były przecudowne i aż czasem zatrzymywałam się, aby je w pełni popodziwiać. Mogłabym się zachwycać i zachwycać…
Jeśli chodzi o stronę fabularną, to wątki wydawały się mniej przejrzyste, niż w anime. Bohaterowie zostali przedstawieni dużo lepiej i dzięki temu, taka Hikaru czy Emeraude nie denerwowały. Uroczyste hasła głoszone przez główne trio nie brzmiały o dziwo sztucznie (jak to nieraz było w adaptacji), a świetnie pasowały do danych scen.
Gorąco polecam osobom, które chciałby zapoznać się z jakąś, nieco „inną” serią magical girls. Trochę humoru, trochę wzruszenia, piękna kreska i przesympatyczni bohaterowie.

Manga fantasy dla młodszych dziewcząt- nagrać, zabalsamować, wysłać do Serves jako wzorzec. Jest tam wszystko chyba co lubię (i trochę tego co wkurza) w mangach tej grupy. Szkoda, że raczej nie możemy liczyć na polskie wydanie.

Świetna tylko że Anime nie skorzystało z potencjału Mangi ;)

Najlepsza manga grupy Clamp.