Tanuki-Manga

Nie mogę dyskutować z recenzją, ponieważ z mangą tą zetknęłam się całe lata temu – wtedy wiernie ją czytałam, kupiłam nawet kilka tomów po japońsku, ponieważ nie mogłam się doczekać kontynuacji tłumaczenia, ale później niestety na pewien czas oddaliłam się od mang i anime (teraz do nich wracam), więc i z „Iryuu” kontakt mi się urwał. Wówczas jednak, gdy tę mangę czytałam, uwielbiałam ją. Nie pamiętam już, do którego rozdziału wtedy dotarłam, ale z pewnością nie do operacji, o którą od początku chodziło. A jednak manga mi się podobała, wciągnęła mnie bardzo i najchętniej przeczytałabym ją znów, tym razem do końca. Może teraz wrażenia miałabym inne, kto wie. Zaryzykuję nawet gniew miłośników serialu „Dr. House” (który jeszcze nie istniał, kiedy ja czytałam „Iryuu”) i powiem, że porównałabym te dwie pozycje: moim zdaniem Asada zachowuje się w sposób bardzo podobny do House'a – podejrzewam, że House z podobną przeszłością zachowywałby się wręcz identycznie. I nie, nie miałam wrażeń podobnych do tych, jakie towarzyszyły mi przy czytaniu literatury pozytywistycznej. Ale ją czytałam jeszcze dawniej i przez takie na przykład „Nad Niemnem” w ogóle nie przebrnęłam (za to „Lalka” bardzo mi się podobała ;-)). Czyli, jak zwykle, gusta są różne, podobnie jak odbiór tej samej rzeczy przez inne osoby. Nihil novi sub sole ;-).

Bardzo ciekawa manga – jeden z autorów był lekarzem, więc problemy związane z japońską służbą zdrowia są realistycznie przedstawione. Chociaż wydaje mi się, że manga rozgrywająca się w polskim szpitalu byłaby jeszcze ciekawsza ;)
I jeszcze jedna uwaga – jeśli ktoś zamierza zabrać się za tę mangę, to radziłabym nie sugerować się pierwszym rozdziałem. Jest w zupełnie innym stylu niż reszta.