Tanuki-Manga

Na razie na temat anime ni widu, ni słychu… Szczerze powiedziawszy, na tą chwilę raczej nie robiłabym sobie większych nadziei na ekranizację, chociaż sama chętnie bym ją zobaczyła ;)

Byłam dość zaskoczona tym one­‑shootem. Trafiłam na niego właściwie całkiem przypadkowo i nie spodziewałam się niczego ciekawego, jednak manga okazała się zaskakująco dobra jak na kolejne shoujo wałkujące temat aranżowanego małżeństwa. Może to właśnie niewielka długość stoi za tym efektem – zamiast niepotrzebnego wałkowania tych samych wątków, wszystko jest treściwe i nie nudzi. Dla mnie Ren'ai Saishuu Chiten jak najbardziej zasługuje na mocną siódemkę, może nawet na 8-. Jeśli ktoś szuka dobrego one­‑shoota shoujo, na tej mandze najprawdopodobniej się nie zawiedzie ;)

Love so life czyta się niezwykle przyjemnie. Fabuła skupia się przede wszystkim na życiu codziennym bohaterów – nie na tu żadnych „udziwnień”, wszystko w tej mandze wydaje zupełnie zwyczajne, ale właśnie na tym polega jej urok.Główna bohaterka nie drażni, a wręcz przeciwnie – jest całkiem sympatyczna. Dwójka bliźniaków jest za to niesamowita – to głownie dzięki nim ta manga jest taka urokliwa.
Podoba mi się również to, iż wątek romantyczny (jeśli w ogóle można to tak określić) znajduje się na dalekim planie. Może w niektórych przypadkach by mnie to irytowało (np. Skip Beat), jednak w Love so Life wypada to nadzwyczaj dobrze, mam więc nadzieję iż wątek romantyczny nie zacznie w pewnym momencie grać pierwszych skrzypiec, gdyż mogło by to całkowicie zepsuć klimat mangi, którą osobiście uważam za jedną z najlepszych pozycji shoujo z ostatnich lat.

Jest to pierwsza i z całą pewnością ostatnia manga Mayu Shinjo po jaką sięgnęłam. Trzeba tej mandze przyznać, iż gdzieś do połowy drugiego tomu jeszcze udaje, że ma jakąś fabułę. W końcu co by nie powiedzieć, zakazany romans dziewczyny i demona (zwłaszcza, że zamieszany był w to również  kliknij: ukryte  anioł) ma całkiem niezły potencjał na stanie się ciekawą mangą shoujo. Szkoda tylko, że autorka postanowiła całkiem zignorować tenże potencjał i od drugiego tomu skupia się tylko i wyłącznie na ilustrowaniu swojego wypaczonego pojmowania „miłości”, która jest najwyraźniej dla niej równoznaczna z seksem, czy też raczej gwałtem (no bo jak inaczej określić większość scen z 3 i 4 tomu?). Nie potrafiłam się zmusić, żeby doczytać tę mangę do końca, i zdecydowanie nie poleciłabym jej nikomu. Jedynym plusem są motywy związane z demonami i aniołami z 1 i 2 tomu, które mogłyby być bardzo ciekawymi wątkami, gdyby nie to, że Mayu Shinjo sobie z nich zwyczajnie zakpiła.

Bardzo przyjemna manga, w sam raz na długi zimowy wieczór ;) Niby nie wyróżnia się niczym szczególnym od przeciętnego shoujo, jednak humor powodował, że pochłonęłam ten tytuł w rekordowym tempie :D Zgadzam się jednak z przedmówczynią co do tego, że to ciągłe przedstawianie się Riko po 3­‑4 rozdziałach robi się strasznie irytujące.