Tanuki-Manga

Tom czwarty czytało mi się najlepiej ze wszystkich dotychczasowych. Trudno zarysować fabułę, nie zdradzając jej kluczowych momentów, dlatego ograniczę się do krótkiego opisu wydarzeń.

Pomimo starań doktora i mnicha, którzy czuwają nocą przy łożu pacjentki, nie udaje im się ocalić Setsuko. Dzieje się tak za sprawą Tatsumiego, służącego rodziny Kirishikich, który okazuje się kierować tajemniczymi, wrogimi istotami odpowiedzialnymi za szerzącą się śmierć. Z nieznanego powodu Tatsumi może wejść do kliniki bez zaproszenia. Czyżby wcześniej otrzymał na to pozwolenie od żony Ozakiego? A może ze względu na swoje nietypowe zdolności, odróżniające go od pozostałych shiki, jest w stanie przekroczyć próg szpitala? Odpowiedź na to pytanie pozostaje w sferze domysłów. Po znokautowaniu lekarza sługa rodziny ze wzgórza ucieka ze swoją ofiarą i przekazuje ją pobratymcom: zgromadzonym wokół budynku „powstałym”. Spragnione pożywienia istoty zabijają starszą kobietę – wysysają z niej krew i porzucają jej wątłe ciało przed szpitalem. Ta drastyczna scena rozgrywa się na oczach bezsilnych Ozakiego i Seishina.

Jeśli czytelnik wciąż miał wątpliwości, czym są shiki, ten tom powinien je rozwiać. Szczególnie dlatego, że w kolejnych rozdziałach autorzy mangi ukazują wydarzenia z perspektywy bohaterów z przeciwnej strony barykady: tych, którzy powstali z grobu. Zabieg fabularny wnosi do tej historii powiew świeżości – odpowiada na pytania dotyczące natury wskrzeszonych istot i… poniekąd je usprawiedliwia. Shiki przypominają ludzi: mają uczucia, swoje sumienie, wrażliwość. Kieruje nimi instynkt przetrwania. Czy są winni temu, że zostali poddani przemianie? Czy można mieć do nich żal o to, że chcą przeżyć, nawet jeśli wiąże się to z czynieniem zła? Intrygującym wątkiem okazuje się również ten poświęcony Natsuno, który wciąż podejmuje próby walki z shiki. Niestety, jego determinacja zwraca uwagę Tatsumiego, który uznaje chłopaka za zagrożenie i decyduje się go wyeliminować, a zarazem przeciągnąć na swoją stronę.

Ten tom czytało mi się tak dobrze dzięki temu, że akcja znacząco nabrała tempa. Wciągająca fabuła, zazębiające się wątki, wydarzenia, które wprowadzają nieodwracalne zmiany w życiu postaci – te elementy sprawiają, że lektura była przyjemna i interesująca. Bardzo lubię motyw lokalnej społeczności, która staje w obliczu nagłego niebezpieczeństwa. Ilustracje przedstawiające wiejskie i leśne krajobrazy sprawiły, że jako czytelniczka poczułam pewną klaustrofobiczność niewielkiego miasteczka. Wydaje się ono pułapką, ale jednocześnie uwodzi klimatem.

Polskie wydanie prezentuje się dobrze. Podczas czytania przyuważyłam kilka tzw. sierot (na stronie 93, 174 i 198), lecz te drobne błędy nie wpływają na odbiór całości. Zwróciłam również uwagę na to, że z dwustu stron mangi tylko dwie mają numerację, co utrudnia odnalezienie konkretnego momentu historii.

W środku tomiku znajduje się ładnie wykonana kolorowa ilustracja w większym formacie, złożona na dwie części. Przedstawia Seishina Murou w ciemnej, mrocznej stylistyce, trzymającego się za nadgarstek – scena nawiązuje do tego, że w przeszłości mnich podciął sobie żyły w próbie samobójczej. Czarno­‑białe ilustracje wydają się dopracowane, miłe dla oka. Na końcu tomu znajdują się akta mieszkańców wsi i dodatek od rysowniczki.

Wydaje mi się, że teraz, kiedy doszło do bezpośredniej konfrontacji sił dobra i zła – chociaż ten tom pokazał, jak bardzo te role są umowne, ponieważ każda ze stron kieruje się własnymi motywami – może być tylko lepiej. Pozostaje oczekiwać na kolejne części mangi.