Tanuki-Manga

Szósty tom Shiki przenosi czytelnika do na wpół wymarłej Sotoby. Nieliczni mieszkańcy starają się nadal walczyć z wrogiem; jest wśród nich również doktor Toshio Ozaki, coraz bardziej zmęczony trudną sytuacją w miasteczku. Muroi Seishin zdecydował się na zachowanie status quo, natomiast Kaori i jej brat bez przewodnictwa Natsuno nie potrafią podjąć zdecydowanych działań. Na pierwszy rzut oka zadziwiający wydaje się fakt, że mimo świadomości istnienia potworów nie próbują przekonać swoich rodziców do wyjazdu, ale zwykli ludzie, w dodatku tak młodzi, w obliczu zagrożenia mogliby postąpić podobnie. Wszak nawet doktor Ozaki, który walczy z monstrami ogromnym nakładem sił, nie docenia przeciwnika i ze zdumieniem stwierdza, że ofiarą padła nawet jego żona. Zamiast pogrążyć się w rozpaczy, postanawia wykorzystać tę okoliczność, by lepiej poznać naturę nadprzyrodzonych istot.

Czasem niedopowiedzenie potrafi wywołać lepszy efekt niż wyłożenie kawy na ławę, czego doświadczyłam podczas czytania tej części mangi. W tomie szóstym pojawiają się retrospekcje, które w zamyśle powinny przybliżyć odbiorcy poszczególne postaci, lecz w rzeczywistości wydają się zbędne, spłycając charakter bohaterów. Odniosłam również wrażenie, że niektóre fragmenty były niepotrzebne.

Kreska tomu nie odbiega jakością od poprzednich części. Okładka jest w moim odczuciu wyjątkowo nietrafiona – przedstawionego na niej bohatera było w tej części jak na lekarstwo. Inaczej prezentuje się kolorowa ilustracja w środku przedstawiająca mieszkańców Kanemasy i innych bohaterów, bardzo klimatyczna i ładna. O wiele lepiej nadawałaby się na okładkę.

Polskie wydanie nie różni się jakością od wcześniejszych tomów. Nie znalazłam żadnych literówek, a tłumaczenie jest bardzo dobre.

To szósty tom z jedenastu, czyli połowa opowieści za nami. Cieszę się, że fabuła zamierza powolnymi krokami do końca, ponieważ kolejne zgony mieszkańców Sotoby i bezsilność zwykłych ludzi zaczynają mnie męczyć jako czytelniczkę. Niemniej twórcy nadal dbają o suspens i umieją wzbudzić ciekawość – ostatnia scena pozostawia niedosyt i zachęca, by poznać jej kontynuację.