Tanuki-Manga

Ray jest coraz bliżej przypomnienia sobie prawdy o śmierci matki. Z jego snów oraz urywkowych retrospekcji Euana możemy się domyślić, że lady Kensigton niekoniecznie zginęła z własnej ręki. Tymczasem podczas wyprawy nad rzekę Gabriela wpada do wody, zaś ratujący ją Euan odkrywa, że ma do czynienia z kobietą. Początkowo nie zdradza się z niczym, ale ta świadomość robi na nim piorunujące wrażenie, a jego relacje z „Jeremym” zmieniają się diametralnie. Księżna Bristolu dowiaduje się o planach wyjazdu Gabrieli i postanawia zatrzymać dziewczynę siłą. W wyniku jej działań dziewczyna zostaje ranna, a tajemnicę jej płci poznaje z kolei Raymond, świadek zdarzenia. Całej prawdy dowiaduje się również książę Bristolu, który rozkazuje zabić oszustkę podszywającą się pod jego syna. Na krótką chwilę powraca sprawa Williama. Dowiadujemy się, że stan skarlałego bohatera jest poważniejszy niż wcześniej sądzono i wisi nad nim nieubłagana śmierć. Może bym się nawet wzruszyła, ale ponieważ pojawił się on na kartach komiksu chyba tylko po to, by umrzeć, pozwolę sobie po prostu na wzruszenie ramionami.

Mówiąc krótko, autorka niespodziewanie popchnęła akcję do przodu i wszystko dzieje się na raz, a absurd goni absurd. Możemy liczyć na odpowiednią dawkę dramatu, ale jego natężenie wzbudziło we mnie jedynie pusty śmiech. Ot, typowa koreańska drama. W kwestii szczegółów fabularnych piorunujące wrażenie zrobiła na mnie scena, w której Angela przymierza suknie. Przymiarki odbywają się w obecności Euana i Raya. Euan szybko opuszcza towarzystwo, przyszła narzeczona natomiast paraduje przed przyszłym szwagrem w samej bieliźnie. Rozumiem, że autorka chciała pokazać sytuację kompletnej patologii, ale samo zaaranżowanie tej przymiarki wydało mi się tak absurdalnym pomysłem, że do tej pory ocieram łzy śmiechu. A kiedy pomyślę, że na dworcu kolejowym przez głośnik nadawano godzinę odjazdu pociągu, zaś panicz Euan wita gości przy bramie rezydencji, płaczę na głos.

Nie mam uwag do technicznej strony wydania, jednak nie sposób nie zauważyć, że kwiatków w tekście jest jakby więcej. Już na samym początku tomiku możemy dowiedzieć się z ust dyrektora szkoły, że Arron i jego eskorta „wybyli w pośpiechu”. Pojawiają się również cuda takie jak: „Nie rób z igły widły”, dziwnie brzmi również sformułowanie „doszczętnie oszalałeś”. Inwencja twórcza tłumacza objawiła się w całej okazałości na stronie 33, kiedy po akcji ratunkowej w rzece Euan słyszy od jednego z kolegów, że powinien się przebrać, inaczej grozi mu „złapanie wilka”. Terminem tym w mowie potocznej określa się dwa blisko umiejscowione, ale zupełnie inne w naturze problemy zdrowotne. W moim otoczeniu nazywa się tak hemoroidy, co miała na myśli tłumaczka? Scena ta, jak rozumiem, miała mieć wydźwięk humorystyczny, ale wyszło dość dziwnie. Nie mogę doczekać się ostatniego tomu i końca tej tragicznej opowieści.