Tanuki-Manga

Nowy woźny, który rozpoczyna pracę w liceum Kuryeong, Alex, jeździ drogim samochodem, ubiera się na sportowo, nosi dużo ozdób i biżuterii, a do tego często wtrąca angielskie słowa i zwroty. Zna Si­‑ho i współpracuje z nią, choć bliższe prawdy byłoby stwierdzenie, że higienistka nim po prostu manipuluje i wykorzystuje go do własnych celów. Po wprowadzeniu tej postaci zaczęłam się zastanawiać, jakie stanowiska w szkole są jeszcze do obsadzenia. Sekretarka? Kucharka? Nauczyciele kolejnych przedmiotów? Pozostaje całkiem sporo możliwości. Ciekawe, czy sam dyrektor, który ku utrapieniu wicedyrektora zatrudnia samych dziwolągów, pojawi się w końcu na kartach manhwy.

W trzecim tomie sporo się dzieje. Shi­‑woon stara się przezwyciężyć negatywne skutki zażycia panaceum Il­‑wol. Jednej ze szkół świata Murim skradziono cenny i bardzo potężny specyfik, jej przedstawiciele muszą więc podjąć działania w tej sprawie. Alex na zleceni Si­‑ho ma odebrać od dostawcy pewien towar, a przez przypadek towarzyszy mu Shi­‑woon. Okazuje się, że zadania nie będzie tak proste, jak się z początku wydaje. Higienistka nie wspomniała bowiem, że przekazanie odbędzie się na terenie należącym do gangu motocyklowego, dowodzonego przez demonicznie wyglądającego psychopatę. Sporo miejsca zajmują więc widowiskowe pościgi.

Jakość wydania nie uległa zmianie. Zmniejszyła się ilość stron, do podobnego poziomu jak w części pierwszej. Obwoluta utrzymana jest w ciemnej kolorystyce, trudno wyodrębnić poszczególne elementy tła. Wygląda również na to, że brak dodatków będzie charakteryzować The Breaker. Na końcu tomiku znalazło się miejsce na słownik wymowy, informację o konkursie rysunkowym i reklamę sklepu internetowego wydawnictwa. Wyłapałam też pewną niekonsekwencję. Nowy woźny ma na imię Alex, jednak na jednej ze stron zauważyłam formę „Aleksowi”, zamiast „Alexowi”: także poprawną, ale należałoby się zdecydować na jedną wersję.

Jednym z zarzutów w stosunku do Yumegari bywa stosowanie zbyt wielu rodzajów czcionek. W The Breaker zjawisko to wystąpiło na szerszą skalę dopiero w tomie trzecim. W dialogach używany jest w zasadzie jeden krój pisma: prosty, czytelny, złożony z wersalików. Sporadycznie pojawiały się teksty zapisane w odmienny sposób. Podejrzewam, że służy to podkreśleniu szczególnie silnych emocji danej postaci. Nie wydaje mi się, żeby taki zabieg był konieczny i przydałoby się może zdecydować na jeden rodzaj zapisu, używany w takich przypadkach. Inną czcionkę zastosowano również we wtrąceniach na stronie, komentarzach bohatera do własnej wypowiedzi. Dodatkowo w wypowiedziach Alexa w języku angielskim również używany jest inny krój, ale zwykle wtedy, gdy w dymku znajduje się tylko obcojęzyczny tekst. Generalnie nie stanowi to problemu i całkiem możliwie, że wielu czytelników nawet nie zwróciło na to uwagi. Jest w The Breaker sporo innych przykuwających uwagę elementów.