Tanuki-Manga

Czytelników pamiętających moje dosyć pozytywne recenzje serii Meago Saga, nie zdziwi zapewne, że gdy mniej więcej pół roku temu zauważyłem w księgarni kolejny komiks Magdaleny Kani, dokonałem zakupu, ciekaw, jak też zmieniła się kreska autorki od drugiego tomu Meago Sagi. Zakup niewątpliwie należał do udanych.

Nietypowo zacznę może od jakości samego wydania. Komiksy ze Studia JG kupuję stosunkowo rzadko (ostatnim był bodaj drugi tom Meago Sagi), a pamiętając z dawnych czasów pewne problemy z jakością druku i korektą, ciekaw byłem, czy sytuacja w tym zakresie uległa poprawie. Trzeba przyznać, że jakiekolwiek obawy z mojej strony były bezzasadne – The Reids wydane zostało na wysokim poziomie, porównywalnym do najlepszych współczesnych polskich wydań mang. Tomik oprawiony został w gustowną kredową obwolutę, biały, a jednocześnie lekko matowy papier znakomicie ułatwia czytanie, błędów językowych nie stwierdziłem.

Fabularnie pierwszy tom prezentuje się przeciętnie – ot, zwykła szkolna historia bez jakichkolwiek elementów nadnaturalnych. Historia opisana w The Reids rozpoczyna się niedługo po wydarzeniach z rozdziału Spotkanie po latach 2. tomu Meago Sagi, w którym Mina odnajduje matkę i doprowadza do połączenia całej rodziny. Pożyczenie przez Minę naszyjnika matki staje się okazją do przywołania wydarzeń sprzed osiemnastu lat i pierwszego spotkania Emily i Boba. Można odnieść wrażenie, że osadzenie akcji w świecie Meago Sagi i uczynienie głównymi bohaterami rodziców Miny miało pretekstowy charakter, albowiem praktycznie nie widać przeszkód dla umieszczenia akcji we współczesnym nam świecie. Trzeba jednak pamiętać, że są to wrażenia wyłącznie na podstawie pierwszego tomu. Wnioskując chociażby z zakończenia drugiego tomu Meago Sagi, można przypuszczać, że w dalszych częściach The Reids fabuła nabierze dramatyzmu, a kto wie, może pojawi się jakiś wątek nadnaturalny. Ostatecznie przyczyna, dla której Bob i Emily rozstali się na kilkanaście lat, najprawdopodobniej nie należała do błahych… A jeszcze ciekawostka – mimo upływu osiemnastu lat, używany przez bohaterów sprzęt elektroniczny sprawia wrażenie nowocześniejszego niż ten z Meago Sagi. Czyżby regres technologiczny?

Na tym etapie trudno wyrobić sobie opinię na temat postaci, jednak już teraz widać wyraźnie, że Bob i Emily to zupełnie inna para niż Meago i Mina. Czytając Meago Sagę zwróciłem uwagę na niedojrzałość, wręcz infantylność głównych bohaterów; z kolei postacie w The Reids to owszem, ludzie młodzi, ale już na progu dorosłości, z problemami i zachowaniem charakterystycznym dla osób rozpoczynających własne niezależne życie. Dla mnie przynajmniej jest to zmiana na korzyść, zwiększająca przyjemność z lektury.

Zauważyć należy, że właściwy komiks wypełnia jedynie dwie trzecie pierwszego tomu. Pozostałe trzydzieści osiem stron zajmuje swego rodzaju galeria postaci (głównie rysunki Boba i Emily) – praktycznie rzecz biorąc, jest to czarno­‑biały artbook z krótkimi opisami. Biorąc pod uwagę, że The Reids wydaje się być skierowany do czytelników zaznajomionych ze światem wykreowanym przez autorkę i zainteresowanych nim, można taką formułę wydawniczą uznać za dobry pomysł. Ostatnia strona poświęcona została na notkę odautorską, z której możemy się dowiedzieć m.in. że The Reids pomyślany był początkowo jako komiks internetowy, a autorka ma obawy co do jakości pierwszych rozdziałów. Nie sposób oprzeć się wrażeniu, że Magdalena Kania nie do końca docenia swe możliwości – ktoś o tak zaawansowanym warsztacie może już śmiało myśleć o kolejnych publikacjach papierowych, a jakość komiksu jest wyraźnie wyższa niż pierwszy tom Meago Sagi, o którym nie dało się powiedzieć, aby był źle narysowany.

Choć po lekturze pierwszego tomu trudno o ostateczną ocenę, przyznam, że The Reids uważam za jeden z bardziej udanych komiksów wydanych w 2010 r. przez Wydawnictwo JG. Jego wadą może być chyba tylko wymóg znajomości Meago Sagi, przez co jest to tytuł dosyć hermetyczny. Poza tym jednak mogę z czystym sumieniem polecić go każdemu czytelnikowi, poszukującemu lekkiej szkolnej historii.