Tanuki-Manga

Przygód wciąż niezdecydowanych dziewcząt ciąg dalszy. Ani Akko, ani Mariko nie potrafią do końca pogodzić się z tym co czują, a całej sytuacji nie ułatwia też to, że jedna ze stron kompletnie nie ma pojęcia, jak powinna zareagować i co zrobić. Do tego „związek” Mariko i jej chłopaka również tkwi w bardzo nieprzyjemnej próżni ze względu na sercowe rozterki dziewczyny. Aż chciałoby się zakrzyknąć, że to typowo rozdmuchane problemy nastolatek. Krzyczmy więc.

W przeciwieństwie do poprzedniego tomiku, którego fabuła miała dużo sensu, a tempo było bardzo wyważone i dawało czytelnikom czas na przyzwyczajenie się do bohaterek, wprowadzenie głównego problemu fabuły i niemalże jego rozwiązania, trzeci tomik to pod tym względem niestety porażka. Zarówno Mariko, jak i Akko (choć głównie ta druga) miotają się, kompletnie nie mając pojęcia, co właściwie myśli druga strona. Zamiast usiąść i spokojnie wszystko sobie wyjaśnić (albo być usadowionym na siłę, wszystko jedno), dziewczyny niemal przez cały tomik męczą się, by ustalić właściwy sposób podejścia do problemu, który de facto został stworzony sztucznie. Na plus zaliczyć mogę za to bardzo stonowane rozwiązanie wątku Mariko i jej chłopaka, który potraktowano poważnie i ze smakiem, a także to, że pod koniec tomiku chyba i Akko, i jej przyjaciółka wreszcie określiły się ze swoją orientacją (choć biorąc pod uwagę, że przed nami jeszcze dwa tomiki, to w sumie cholera wie).

Niestety, podobnie jak fabuła, która stoi w miejscu, również postaci zaliczają tym razem niezłą wtopę. Jak już wspomniałem, żadna z dziewczyn nie wpadła na pomysł, by na spokojnie przedyskutować problem, a nawet jeśli jest to logiczne, biorąc pod uwagę ich charaktery, to powinny je do tego przymusić (albo wrobić) ich koleżanki z klasy, z którymi przecież trzymają się dość blisko. Wszystko to sprawia wrażenie, że cała manga, która spokojnie mogłaby zamknąć się w trzech tomikach, została zupełnie niepotrzebnie rozwleczona na pięć. Nie jestem przeciwnikiem dobrego dramatu, ale tego typu zabiegi bardzo negatywnie wpływają na odbiór całości ze względu na dodanie nic nie wnoszących zapychaczy.

Pod względem grafiki nic się nie zmieniło, a czy to dobrze, czy to źle, zależy od osobistych preferencji. W tym tomiku, w porównaniu do poprzedniego, nie ma golizny – owszem, bohaterki pokażą nieco ciałka w kostiumach kąpielowych, ale nic ostrzejszego tym razem nie zobaczymy. Od strony technicznej żadnych problemów również nie wychwyciłem, czy to z literówkami, czy obcięciem kadrów. Standardowo już brak numeracji stron, a na koniec mamy dwa krótkie dodatki z udziałem bohaterek. Tym, co najbardziej przykuło moją uwagę w tym tomiku, było tłumaczenie – widać, że osoba pracująca nad dialogami ma poczucie humoru i wyczucie języka, bo w żadnym momencie nie zauważałem przesady, a rozmowy brzmiały naturalnie i lekko. Za to tekst jednej z panien, jakoby chciała faceta, tu cytuję: „mango­‑zjeba”, sprawił, że śmiałem się jak głupi przez dobre parę minut. Z jednej strony szkoda, że to właśnie tłumaczenie bawiło mnie najbardziej z całego tomiku, ale z drugiej przynajmniej oznacza to, że włożono w nie nie tylko dużo pracy, ale i serca.

Tomik trzeci jest wyraźnie najsłabszym jak do tej pory. Nie radzę po niego sięgać tylko po to, by sprawdzić, czy manga przypadnie wam go gustu. Mam nadzieję, że przyszłe tomiki będą lepsze, bo jeśli ta tendencja do rozwlekania fabuły się utrzyma, ostateczna ocena mocno spadnie w dół.