Tanuki-Manga

Hotaru, Sae, Masaki i Tetsu nie ustają w wysiłkach, by rozwiązać tajemnicę Ewy uwięzionej w starym domu. Po nitce do kłębka powoli trafiają na kolejne ślady i w ostatecznie udaje im się potwierdzić tożsamość zagubionego ducha. Przypadkiem wpadają również na trop Adama i to, czego się dowiadują, całkowicie zmienia sytuację…

Drugi tom klimatycznej mangi Ai Yazawy przynosi odpowiedzi na najważniejsze pytania, ale stawia również kilka kolejnych i pokazuje historię w nowym świetle. Dzieciaki pomału zdobywają kolejne informacje o Ewie i cała z pozoru skomplikowana układanka zaczyna nabierać kształtów. Scenariusz zgrabnie rozwija rozpoczęte wątki, prowadząc czytelnika przez kolejne rewelacje na temat tajemniczej Ewy i jej zaginionego Adama. Poznajemy również nieco bliżej samych młodych detektywów, którzy jednakże nie przewidzieli, że sprawa pójdzie w takim kierunku i czeka ich bardzo trudne zadanie. Nie trzeba być szczególnie spostrzegawczym czytelnikiem, by po lekturze tego tomiku większość wydarzeń poskładać do kupy. Fakt, w tym momencie już mniej więcej wiadomo, co się święci, nie oznacza to jednak końca kłopotów. Odkrycie tajemnicy bowiem to jeszcze nie wszystko, trzeba teraz powiedzieć Ewie prawdę i przekonać ją, aby… Ale tego dowiemy się dopiero w następnej części.

Tym razem czytelnika wita nieco cieplejsza (pomarańczowa?), choć nadal utrzymana w ciemniejszych odcieniach okładka, przedstawiająca, o ile się nie mylę, Sayakę oraz kwartet młodych detektywów. Przede wszystkim rzuca się w oczy lepsza jakość druku, wyraźniejszy kontrast czerni i bieli (wreszcie wyraźnie widać „Last Quarter” przy tytułach rozdziałów, na okładce zresztą podobnie). Nie wiem, jak wyglądają inne tomiki, ale w posiadanym przeze egzemplarzu dwie strony mają tekst rozmazany tak, że nie da się go odczytać. Na szczęście nie zawierają one jakichś przełomowych wiadomości, więc ich brak nie zakłóca lektury. W tomiku drugim nie wyłapałam żadnych błędów, a jeśli jakiekolwiek były to praktycznie niezauważalne. Miło też znowu widzieć przetłumaczone wszystkie teksty, łącznie z onomatopejami w tle. Dla mnie jednak problemem pozostaje samo tłumaczenie. Wyraźnie widać, że pani Dereń dość niekonsekwentnie przechodzi od języka formalnego do potocznego i to wszystko wkłada w usta uczniów podstawówki czy liceum. Nie znaczy to, że całość czyta się źle, ale jednak poszczególne wypowiedzi brzmią nieco sztucznie. Fakt, młodzi detektywi są zbyt inteligentni jak na typowych dwunastolatków, ale taki sposób wysławiania się tylko potęguje to wrażenie. Może i się czepiam, ale czytelnikom uczulonym na takie rzeczy może to przeszkadzać.

Na końcu mangi znajduje się reklama nowego sklepiku internetowego Waneko oraz zachęta do skorzystania z możliwości zamówienia prenumeraty, a także stopka redakcyjna i reklama Komikslandii.