Tanuki-Manga

Drugi tom Demon Maiden Zakuro rozpoczyna się od sprawy pięknej kobiety, która zwabia w odosobnione miejsce mężczyzn, zmienia się w pająka, a potem ich pożera. Istnieje przypuszczenie, że może ona należeć do ruchu przeciwników reformy kalendarza i że kolejny atak nastąpi podczas przyjęcia, na którym będą gościć najważniejsze osobistości z cesarskiej armii. By temu zapobiec, Zakuro, Agemaki i reszta drużyny otrzymują oficjalne zaproszenie na bal, podczas którego mają pełnić rolę ochrony. Teoretycznie prosta sprawa, jednak okazuje się, że świat ludzi zdecydowanie nie jest przyjazny demonianom, Ganryu mimo wysokiego stopnia dalej jest niezbyt silnym dzieciakiem, a sama pajęczyca może być wyjątkowo niebezpiecznym przeciwnikiem. Dalej poznamy także historię dzieciństwa bliźniaczek Hozuki i Bombori, razem z Agemakim odwiedzimy jego dom rodzinny (i poznamy rodzinę) oraz odkryjemy, co spowodowało jego fobię na punkcie youkai. Wszystko oczywiście okraszone sympatycznymi scenkami obyczajowymi w wykonaniu naszych bohaterów.

Tak jak poprzednio, tomik został wydany na białym papierze, na którym dobrze prezentują się delikatne czarno­‑białe ilustracje, wykonane wyraźną i czystą kreską. Druk jest ostry, w większości miejsc, gdzie powinien być czarny – jest czarny, jednak pod koniec tomiku zdarzyły się strony, gdzie na przykład włosy Zakuro lub cienie tła były po prostu ciemnoszare jak rastry stosowane przez autorkę. Kolorowa obwoluta tym razem przedstawia Susukihotaru i Yoshinokazurę, a z tyłu Zakuro i bliźniaczki – Hozuki i Bombori. Sam tomik, tak jak poprzedni, liczy 7 rozdziałów, z których każdy rozpoczyna się wyraźną, całostronicową ilustracją. Jedynie karta otwierająca rozdział 11, zawierający historię bliźniaczek, jest lekko rozmyta – możliwe, iż jest to wersja ilustracji, która pierwotnie była narysowana przez autorkę w kolorze i została przystosowana do wydania czarno­‑białego. Tom 2 zawiera także dodatek specjalny, tym razem dotyczący Susukihotaru i Yoshinokazury oraz ilustracje postaci w strojach europejskich. Na początku znajduje się krótkie streszczenie tomu pierwszego, przedstawienie bohaterów i spis treści. Z przykrością muszę jednak stwierdzić, że trafienie do konkretnego rozdziału na jego podstawie jest prawie niemożliwe – w całym tomiku naliczyłam góra dziewięć stron, na których został umieszczony numer.

Tłumaczenie nadal trzyma ten sam porządny poziom. Tak jak poprzednio, część japońskich onomatopei pozostawiono w niezmienionej formie, dodając obok nich polskie tłumaczenie. Także wyjaśnienie niektórych terminów i nazw własnych (pajęczyca Joro, sasamaki, mizuame, nekomata) jest podane z boku obrazka. Na stronie 139, w dymku z wypowiedzią ojca Agemakiego, pozostała informacja techniczna dla składu („dymek po lewej”), miejscami także niektóre kartki wyglądały na zbytnio przycięte w stosunku do oryginału.

Cena tomu nie zmieniła się, nadal wynosi 19,90 zł, poziom wydania również nie uległ zmianie. Demon Maiden Zakuro zdecydowanie polecam tym, którzy zaopatrzyli się w tomik pierwszy – kreska nadal jest przyjemna w odbiorze, a niektóre elementy historii zaczynają powoli wpasowywać się na swoje miejsca.