Tanuki-Manga

Zostawiliśmy bohaterów w momencie zakończenia (z powodzeniem!) misji odbicia Kida z rąk Noah. Sukces nieco umniejsza fakt, że księga Eibona została ukradziona i po raz kolejny wymknęła się z rąk Zawodówki Śmierci. Jak się okazuje, pozwolenie na to było dużym błędem, gdyż Noah w jakiejś formie najwyraźniej przetrwał właśnie w księdze. Jednakże Śmierć ani żaden z protagonistów na razie nie ma o tym pojęcia – być może to i lepiej, ponieważ pojawiają się inne problemy. Tezca Tlipoca, który zginął w trakcie misji ratunkowej, najwyraźniej upozorował własną śmierć – pytanie tylko, po co? Czyżby kolejny po Justinie Death Scythe padł ofiarą szaleństwa? Bohaterowie będą musieli pamiętać, że być może dorobili się kolejnego wroga. Natomiast sam Justin uciekł im po raz kolejny – co jest tym bardziej przygnębiające, że ponoć zna on miejsce, w którym ukrywa się Asura. Szaleństwo na całym świecie zatacza coraz szersze kręgi, a ponieważ dobrych tropów do jego źródła brak, Kid postanawia ponownie udać się na wyspę Lost, gdzie ma nadzieję dowiedzieć się czegoś na temat położenia boga­‑demona od Eibona. Jednak największym problemem Śmierci stają się poczynania Medusy, która najwyraźniej zrobiła duże postępy w badaniach nad czarną krwią. Crona znowu pojawia się na scenie i zaczyna siać zamęt w Europie Wschodniej. Skutki jej działań są katastrofalne i trudne do odwrócenia. Maka i Soul próbują interweniować w tej sprawie, jednak znowu daje o sobie znać czarna krew, którą Soul zakaził się dawno temu. Czy tym razem bohater zdoła oprzeć się szaleństwu?

Akcja Soul Eatera zagęszcza się i wciąga coraz bardziej. Tomik czyta się jednym tchem, a po skończeniu natychmiast chce się sięgać po kolejny. W trakcie lektury czytelnika czeka kilka zwrotów akcji, a samo zakończenie dosłownie wgniata w fotel. Trudno napisać coś więcej bez zdradzania fabuły, jednak zapewniam, że manga trzyma wysoki poziom i intryguje coraz bardziej. Nadal nie potrafię przewidzieć, dokąd prowadzi to szaleństwo – a zostało już tylko pięć tomików. Jednocześnie cały czas widać, że autor ma do swojej twórczości dystans: zabawnych scenek jest może mniej, ale dialogi nadal skutecznie obśmiewają schematy gatunku. Kreska Atsushiego Ohkubo, jak zawsze dopracowana, ale i specyficzna, teraz prezentuje się w pełnej krasie: autor doskonale odwzorowuje szerzące się wśród bohaterów szaleństwo.

Jakość wydania również trzyma poziom. Okładka, tym razem utrzymana w stonowanych barwach, jest lakierowana, ale i pozbawiona obwoluty, co nawet po krótkim i mało intensywnym użytkowaniu skutkuje niestety rozwarstwieniem się jej na rogach. W środku nie znajdziemy kolorowych ilustracji. Na początku, po stronach tytułowych i stopce redakcyjnej, umieszczono spis treści, następnie sześć rozdziałów mangi – od 82. do 87. Na końcu tomiku znajduje się (wyjątkowo długa, bo zajmująca aż cztery strony) zapowiedź następnej części, a także tradycyjne posłowie w postaci komiksu. Można się z niego dowiedzieć ciekawych rzeczy, na przykład tego, że autor celowo nie zagłębia się w przeszłość bohaterów, chcąc stworzyć opowieść skupiającą się na teraźniejszości i przyszłości. A także, że postanowił przedstawić historię Zawodówki Śmierci i postaci w osobnej mandze – Soul Eater Not!. Jakość papieru i druku jest bez zarzutu – czerń jest dobrze nasycona (co w przypadku specyficznej kreski autora ma duże znaczenie), a jednocześnie kadry nie przebijają na kolejną stronę. Tłumaczenie również jest bardzo dobre – język brzmi naturalnie, dialogi są żywe i czyta się to bardzo płynnie. Nie dopatrzyłam się też żadnych literówek ani błędów.