Tanuki-Manga

Tanuki.pl

Wyszukiwarka recenzji

Zapraszamy na Discord!

Manga

Okładka

Oceny

Ocena recenzenta

9/10
postaci: 9/10 kreska: 8/10
fabuła: 9/10

Ocena redakcji

8/10
Głosów: 5 Zobacz jak ocenili
Średnia: 7,80

Ocena czytelników

8/10
Głosów: 49
Średnia: 7,9
σ=1,59

Wylosuj ponownieTop 10

Cat Street

Rodzaj: Komiks (Japonia)
Wydanie oryginalne: 2005-2007
Liczba tomów: 8
Tytuły alternatywne:
  • キャットストリート
Tytuły powiązane:
Gatunki: Dramat, Romans
Widownia: Shoujo; Postaci: Artyści, Uczniowie/studenci; Miejsce: Japonia; Czas: Współczesność; Inne: Realizm

Opowieść o przyjaźni, wspólnym pokonywaniu problemów, odnajdywaniu siebie i spełnianiu marzeń. Bardzo dobra manga obyczajowa autorki Hana Yori Dango.

Dodaj do: Wykop Wykop.pl

Recenzja / Opis

Mając dziewięć lat Keito Aoyama była sławną, zdolną i świetnie się zapowiadającą dziecięcą aktorką. Niestety, wydarzenia, jakie miały miejsce podczas wystawiania musicalu Sunny Days – zdrada przyjaciółki i wywołany tym nagły atak tremy – bardzo mocno odbiły się na psychice Keito, która od tamtej pory przestała uczęszczać do szkoły i na siedem lat zamknęła się w swoim pokoju. Któregoś dnia dziewczyna spotyka na ulicy dziwnego mężczyznę, który ni z tego, ni z owego proponuje jej, aby poszła z nim i złożyła wizytę w El Liston – nietypowej prywatnej szkole, której jest dyrektorem. Uczęszczają do niej młodzi ludzie, którym nie odpowiada obecny system edukacji, bądź nie chodzą do szkoły z innych powodów. Do El Liston mogą przyjść kiedy chcą, robić, co chcą i co lubią, wrócić do domów, kiedy chcą, nikt ich niczym nie ogranicza. Jest to miejsce, gdzie zostaną zaakceptowani tacy, jacy są naprawdę, nie muszą przed nikim udawać. Na początku Keito nastawiona jest do tego pomysłu bardzo negatywnie i całą instytucję traktuje jak straszliwe dziwactwo. Jednak po spotkaniu dawnego kolegi z podstawówki, który w przeciwieństwie do głównej bohaterki wytrwale dąży do zrealizowania swojego dziecięcego marzenia, oraz byłego fana, który uczęszcza do El Liston, zaczyna kiełkować w niej myśl, że może czas coś zmienić w pustym, ciągle czepiającym się przeszłości życiu. Z czasem Keito oswaja się z El Liston, znajduje tam też trójkę wspaniałych, wiernych, choć oryginalnych przyjaciół: Reia Saekiego, byłego sławnego piłkarza, Momiji Nodę, ubierającą się w stylu Lolita Fashion, i Kouichiego Mine, skrytego, nieco szorstkiego w obyciu genialnego informatyka. Przyjaciół, którzy staną się dla niej niezastąpioną podporą podczas jej próby powrotu do społeczeństwa.

Cat Street jest mangą, która opowiada o przyjaźni i oparciu, jakim możemy w niej znaleźć, o odnajdywaniu siebie i dorastaniu, nie tyle fizycznym, co psychicznym – o stawaniu się dorosłym człowiekiem, odpowiedzialnym za własne czyny i pokonującym przeciwności. Nie mówię przy tym, że jest to tytuł nie wiadomo jak ambitny. Fabuła w Cat Street nie ma na czole przepaski z napisem „PRZESŁANIE”, jest po prostu opowieścią o życiu, wyborach, dążeniu do spełnienia marzeń. Na początku historia koncentruje się na Keito, jednak z czasem uwaga zostaje poświęcona także trójce jej przyjaciół, ich problemom, których mają niemało. Poruszone zostają problemy powszechne we współczesnej Japonii, jak na przykład hikikomori, kwestia zbyt wygórowanych wymagań rodziców w stosunku do dzieci, niemożność dostosowania się do społeczeństwa i brak jego akceptacji, czy też ijime (znęcanie się nad słabszymi uczniami w szkole). Jak w każdej mandze shoujo, w Cat Street znajduje się także wątek romantyczny, a rozgrywająca się na przestrzeni kilku lat akcja pozwala autorce na ukazanie różnych jego faz: pierwszej miłości, pierwszego zawodu i rozczarowania, poświęcenia czy przyjaźni powoli i niepostrzeżenie przeradzającej się w miłość.

Historia opisana w Cat Street obejmuje także dwa dodatkowe rozdziały: Ribon Roodo (Wstążkowa Droga), który koncentruje się na Momiji, oraz Sekai ga owaru wake ja nai ~Mou hitotsu no kyatto sutoriito~ (To nie tak, że świat się kończy ~Kolejny bezpański kot~), opowiadający o młodej nauczycielce z El Liston.

Czwórka głównych bohaterów to młodzi ludzie o różnych osobowościach i zainteresowaniach, ale jedno mają wspólne – są jak bezpańskie koty, które szukają swojego miejsca do życia. Keito jest hikikomori – na skutek traumy i zawiedzenia nadziei rodziców odcięła się od społeczeństwa na długi czas. Przez to, gdy w końcu zaczyna powoli wychodzić ze swojej skorupki, nadal ma osobowość dziecka – wiele rzeczy jest dla niej nieznanych, a wrodzona ciekawość, szczerość i otwartość walczą w niej z nabytą skrytością i dystansem. Momiji jest osobą zdecydowaną i mającą dość odwagi, by odejść ze szkoły, gdzie nie tolerowano jej i wyśmiewano się z jej sposobu ubierania – a dziewczyna czuje się dobrze i może być prawdziwą sobą tylko wtedy, gdy nosi ubrania w stylu Lolita Fashion. Sama projektuje swoje stroje i z tym też wiąże przyszłość. Rei, chłopak spontaniczny i otwarty, był kiedyś sławnym i niezwykle zdolnym jak na swój młody wiek piłkarzem, jednak zbytnia pewność siebie i arogancja doprowadziły do tego, że nikt nie chciał z nim grać, przez co zmuszony był odejść z drużyny i porzucić zajęcie, które kochał – grę w piłkę nożną. Z kolei Kouichi rzucił szkołę, bo stwierdził, że jest to nudne miejsce pełne idiotów (łatwo tak twierdzić, gdy ma się IQ wynoszące 200…), a w El Liston całe dnie spędza w pracowni komputerowej, pisząc programy. Z całej czwórki jest moim zdaniem najbardziej ekscentryczną osobowością. Pomimo dziwactw, wad i niekiedy skomplikowanych przeszłości, postaci w Cat Street należą do zdecydowanie udanych, wiarygodnych i sympatycznych, i mam tu na myśli nie tylko bohaterów głównych, ale także tych pobocznych.

Kreska Youko Kamio jest bardzo łatwa do rozpoznania, głównie dzięki charakterystycznym oczom postaci – praktycznie idealnie okrągłym i jakby szklistym. Jednak porównując Cat Street z jej pierwszymi pracami z przełomu lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych niemal natychmiast zauważa się, jak bardzo zmienił się i wyładniał jej styl rysowania – przypomina bardziej dopracowaną wersję tego, co możemy zobaczyć w ostatnich tomach Hana Yori Dango. Postaci nie mają już nieproporcjonalnie długich i wąskich twarzy, zdeformowanych podbródków, koszmarnych fryzur czy mimiki równie wiarygodnej i realistycznej, co wyraz twarzy porcelanowej lalki. Kreska jest ładna, czysta i dokładna, zarówno postaci, jak i tła narysowane są starannie.

Cat Street to bardzo dobra manga obyczajowa, z logicznie i ciekawie skonstruowaną fabułą, interesującymi postaciami, a do tego przyjemną dla oka grafiką – i już przez to jest warta uwagi. Tym jednak, co wyjątkowe, jest w niej niezwykła więź przyjaźni, mocna jak łańcuch, która łączy czwórkę głównych bohaterów. I to jest właśnie siła tego tytułu.

Easnadh, 19 lipca 2009

Technikalia

Rodzaj
Wydawca (oryginalny): Shueisha
Autor: Youko Kamio