Tanuki-Manga

Pozycja Onizuki w szkole po paśmie spektakularnych sukcesów pedagogicznych, osiągniętych jak zawsze niekonwencjonalnymi metodami, wydaje się już niepodważalna. Wszyscy poważni przeciwnicy jego zatrudnienia dawno już zostali przekonani do zmiany zdania albo też sami się poddali. Droga do pełnego etatu zdaje się stać otworem. Świadomi tego faktu członkowie rady nadzorczej placówki sięgają po ostateczną broń. Dotychczasowy dyrektor dostaje niespodziewany „awans” i zostaje oddelegowany na stanowisko gdzieś wśród dzikich ostępów Hokkaido, a na jego miejsce trafia nowa, seksowna i niebezpieczna mistrzyni knowań, Misuzu Daimon. W zadaniu wyrzucenia blond natręta dostaje całkowicie wolną rękę i z pewnością nie zawaha się posłużyć wszelkimi podstępnymi i nieetycznymi metodami, co zwiastuje spore kłopoty dla najbardziej wyluzowanego belfra w dziejach.

Począwszy od dwudziestego tomu fabuła mangi wkracza na finałową prostą, na której nie zabraknie emocji i wyzwań. Napięcie będzie już tylko wzrastać, co powinno zadowolić czytelników narzekających, iż do tej pory wszystko głównemu bohaterowi przychodziło zbyt łatwo. Jest to też bodaj ostatni wolumin, w którym proporcje scen poważniejszych do komediowych przechylone są na korzyść tych drugich i uczciwie przyznam, że udało się przy okazji uzyskać jeden z bardziej udanych pokazów szalonego humoru, jaki wyszedł spod ręki Fujisawy w tej serii.

Wydanie prezentuje się schludnie i nie dopatrzyłem się w nim niedoróbek technicznych. Zarówno papier, jak i druk są dobrej jakości, a tekst wyraźny i czytelny. Nawet gdy czasami trzeba było upchnąć nieco więcej wyrazów w dymki, wszystko jest na tyle dobrze rozplanowane, że można obyć się bez pomocy lupy. Przydało by się jednak przetłumaczyć te kilka onomatopei więcej, gdyż pozostawienie części z nich w oryginale wygląda dziwnie, zwłaszcza jeśli na jednej stronie widać zarówno resztki kany, jak i alfabet łaciński. Tłumacz pozwolił sobie jak zawsze na kilka nawiązań do polskiej popkultury, zamieniając kilka sformułowań oraz np. imion w artykułach na bardziej swojsko brzmiące i żartobliwe. Istotnych wpadek w tłumaczeniu nie dostrzegłem.

20 tom mangi dobrze rozpoczyna zwieńczenie całej serii i choć w kolejnych częściach trafiają się momenty słabsze, to akurat ten zasługuje na słowa uznania, wciągając na tyle, że trudno będzie się oprzeć poznaniu dalszych losów Onizuki.