Tanuki-Manga

Ponad połowę trzeciego tomu mangi Gangsta zajmuje opowieść o początkach znajomości Nicka i Woricka. Od pierwszego spotkania młodego panicza Wallace’a Arcangelo z członkiem oddziału najemników przydzielonym mu w charakterze ochroniarza, poprzez rozwój ich relacji: podobne problemy z ojcami, spędzanie większości czasu razem i wspólną naukę, aż po ukazane na razie migawkowo tragiczne wydarzenia z posiadłości. Przy tej okazji dowiadujemy się również sporo na temat Ergastulum i okolic, historii jego powstania oraz Twilightów. Pozostałą część tomiku zajmują głównie sprawy związane z kliniką doktora Theo: leczenie Alex, wyniki przeprowadzonej przez lekarza sekcji zwłok ofiar masakry, wątek Douga z gildii Paulklee oraz narada przywódców wszystkich stronnictw rządzących miastem, dotycząca tajemniczych morderstw Nieśmiertelników.

Jak widać, tempo akcji wyraźnie spadło, pojedynki i strzelaniny ustąpiły miejsca retrospekcjom i wyjaśnieniom, choć przemoc nadal występuje w sporej ilości. Motyw wspólnej przeszłości Nicka i Woricka jest interesujący i ciekawie poprowadzony. Ich dzieciństwo naznaczyły tragiczne wydarzenia, ale nie ma się wrażenia, że autorka mnoży traumy na siłę i próbuje grać na emocjach czytelników na zasadzie „patrzcie, jacy oni biedni i nieszczęśliwi”. Kilka spraw z lat minionych pozostało jeszcze do wyjaśnienia, ale na to na pewno przyjdzie jeszcze czas.

Jakość wydania nie uległa zmianie. Na obwolutę znowu trafili Nick i Worick, tym razem jako dzieci, co poniekąd sugeruje, o czym w głównej mierze jest ten tom. Przy tytule i niektórych elementach zastosowano ceglasty kolor. Nie sposób nie zauważyć, że w tym odcieniu są również oczy Wallace’a. Ciekawe, czy to ma jakieś ukryte znaczenie, czy to po prostu zamysł artystyczny i nie ma się co w tym doszukiwać drugiego dna. Pod obwolutą, na okładce, ukryte są rysunki chłopców z okazującymi im czułość ojcami, jeden na przedzie z Nickiem, a drugi z tyłu z Wallace’em. Są one wyjątkowo urocze, jednak zupełnie inaczej się je odbiera po lekturze trzeciego tomu. Stworzony w ten sposób efekt wywiera większe wrażenie niż słowa.

Wyraźnie wyklarowała się struktura woluminu. Na początku znajduje się kartka kredowego papieru, tym razem z wyjątkowo barwną, żywą i nasyconą kolorami pierwszą stroną. Następnie kolej na przedstawienie postaci z podziałem na frakcje oraz ramka ze streszczeniem, potem spis treści. Na końcu zamieszczono dwa dodatki: sylwetki niektórych bohaterów, w tej części członków gildii Paulklee i rodziny Christiano wraz z ich nazwiskami, wiekiem, wzrostem i mapka okolic Erastulum z informacjami o miastach bramach je otaczających, a także kilka słów od autorki, zupełnie bezsensownych, jakich spodziewałabym się raczej w mandze shoujo oraz stopka redakcyjna i reklamy wydawnictwa Waneko. Niestety nie dowiemy się, ile lat ma Gina Paulklee (bo raczej nie 8), gdyż pierwsza cyfra zlała się z tłem.

Końcowe sceny tomu trzeciego sugerują, że należy się spodziewać mocnego uderzenia i posunięcia do przodu sprawy masakr Twilightów, na co bardzo liczę.