Tanuki-Manga

Atak Eriki i Mikhaila na burdel Bastard został odparty, choć zadał dotkliwe straty. Ranni trafili pod opiekę doktora Theo i Niny, Worick korzystając ze swojej niesamowitej pamięci ponownie pomaga policji przy identyfikacji zwłok, a rodzina Christiano pod wodzą energicznej panienki Loretty, która nie zamierza się poddawać, próbuje zewrzeć szyki. Do akcji wkraczają kolejni podwładni Uranosa Corsiki: pięcioosobowa grupa nazwana Esmińcami lub Niszczycielami. W ten sposób dowiadujemy się o istnieniu ludzi odpornych na toksyczne działanie Celebrera, którzy dorównują Twilightom pod względem siły lub nawet ich przewyższają. Troje z nich atakuje gildię Paulklee, czwarta porywa Connie, a piąty postanawia napaść na siedzibę rodziny Monroe, gdzie akurat znajduje się Worick. Wszyscy sprawiają wrażenie niezrównoważonych psychicznie, część wyraźnie lubuje się w przemocy, zadawaniu bólu i uśmiercaniu ze szczególnym okrucieństwem. Dwójka wydaje się normalniejsza, ale to zapewne pozory, wywołane tym, że nie mieli jeszcze okazji w pełni się zaprezentować. Równolegle prowadzony jest wątek poszukiwania Eriki – młodszej siostry Delico, którą wszyscy uważali za zmarłą. To z kolei okazja do pokazania kilku migawek z sierocińca.

W tomie piątym mangi Gangsta bardzo dużo się dzieje, wydarzenia następują szybko po sobie, a akcja toczy się jednocześnie w kilku miejscach, co kilka kartek obserwujemy poczynania innej grupy postaci, trafiają się również retrospekcje. Taki zabieg dynamizuje opowieść, a przy tym pozwala lepiej wczuć się w atmosferę niepokoju i zagrożenia, jaka zapanowała w mieście. Z drugiej jednak strony wywołuje uczucie chaosu i może utrudniać śledzenie fabuły. Ucierpiał przez to głównie wątek Douga. Mniej jest w tym tomie przemocy i brutalności, również poczynania i przeszłość Nicka i Woricka schodzą na dalszy plan, za to sporo emocji i ważnych tropów. Alex powoli odzyskuje wspomnienia, a przebłyski, które mamy okazję oglądać, zapowiadają mocne uderzenie. Jako ciekawostkę pobudzającą wyobraźnię zaserwowano kadr z Giną Paulklee i nagą Ginger śpiącymi w jednym łóżku. Ponadto poznajemy bliżej Marco Adriano i drogą mu osobę, przez co moja sympatia dla tego bohatera jeszcze wzrosła. Drugiemu mojemu ulubieńcowi, Delico, również poświęcono sporo miejsca, więc jestem usatysfakcjonowana. Mam nadzieję, że w kolejnej części poznamy w końcu plany i motywy Uranosa Corsiki. Nie zdziwiłabym się gdyby się okazało, że Twilighci wymordowali mu rodzinę i teraz pała żądzą zemsty.

Poziom techniczny wydania nie zmienił się. Na obwolutę trafili członkowie gildii Paulklee: Doug, Ginger i Gina. Z kolei na przodzie okładki narysowani w stylu SD Nina i Nick, używając języka migowego, dziękują za czytanie Gangsta. Tył jest dużo skromniejszy, w zasadzie pozbawiony rysunków, jedynie w prawym dolnym rogu pojawia się Doug. Tomik tradycyjnie ma jedną kolorową kartkę na kredowym papierze, co mnie niezmiernie cieszy, gdyż ilustracje na tych stronach są wyjątkowo urocze, kontrastując klimatem z treścią mangi. Na końcu woluminu znajdują się dwa dodatki: sylwetki pięciu Esmińców oraz informacje o Celebrerze – leku stosowanym przez Twilightów, a także strona od autorki. Pierwszy z nich został wydrukowany z błędem w postaci około centymetrowego paska przy prawym brzegu kartki, który na szczęście nie zachodzi na żaden z wizerunków, tylko spowodował ich przesunięcie w lewo i obcięcie postaci Colta. Innych niedociągnięć nie zauważyłam. Odniosłam tylko wrażenie, że autorka nie może się zdecydować, jak powinno się pisać pochodzącą od nazwiska nazwę gildii Twilightów. Dla przykładu na nieśmiertelnikach jej członków widać wyraźnie napis „Paulklee Colony”, z kolei na tylnym skrzydełku obwoluty, gdzie pojawiają się hasła i określenia ważne dla danego tomu, można zauważyć „Paul klee guild”.