Tanuki-Manga

Czas pomiędzy kolejnymi wydaniami mija zadziwiająco szybko i już w przededniu wakacji trafia w ręce czytelników jedenasty tom Księgi przyjaciół Natsume. Idąc za ciosem, również zawiera tylko dwie historie. Czyżby wprowadzanie dłuższej formy fabularnej stawało się nową cechą charakterystyczną tej mangi? Czas pokaże.

Fabuła Tego, co uwięzione rozgrywa się na przestrzeni dwóch rozdziałów. Do Natsume i Tanumy dołącza dawno niewidziana na kartach komiksu Taki. Młodzież ochoczo zabiera się za sprzątanie składziku, który należał do zmarłego dziadka dziewczyny. A skoro dziadek był onmyoji i zajmował się egzorcyzmami… Nie ma miejsca na nudę, zwłaszcza gdy okazuje się, że podczas sprzątania zerwała się pieczęć więżąca potężnego demona. Choć cel jest jasny – nie dać się zabić i wypędzić rozwścieczonego ayakashi, to historia jak zwykle ma również drugie, emocjonalne dno. Przez wspomnienia pomniejszych yokai zamieszkujących domostwo poznajemy postać Shin'ichiro, dziadka Taki, który choć uwielbiał ayakashi i cały czas próbował się dowiedzieć o nich więcej, nie był w stanie ich dostrzec. Demony są znakomitymi obserwatorami i pomimo swojego lekceważącego stosunku do ludzi nie potrafią opanować ciekawości i jednak wchodzą z nimi w interakcje. Przytoczona historia pokazuje też, jak bardzo mała Taki była związana ze swoim dziadkiem i jak dotkliwie przeżyła jego stratę.

Drugą historią zawartą w tomie jest Daleka droga wiodąca do domu, która rzuca nieco światła na wczesne dzieciństwo Natsume. Dom jego zmarłych rodziców, w którym się wychowywał, ma zostać sprzedany. To ostatni moment, aby odwiedzić to miejsce. Droga do domu jest zaiste daleka i niesie ze sobą niemały ładunek emocjonalny. W pierwszej kolejności Natsume odwiedza ludzi, którzy zarządzali majątkiem jego rodziców, a zarazem byli jego rodziną zastępczą. Choć minęły lata, chłopak dalej nie może pozbyć się łatki dziwaka i kłamcy. A co gorsza, w domu Tachibanów czeka na niego agresywny ayakashi, z którym musiał się zmagać w dzieciństwie. Jest to smutna historia, pokazująca, co z ludźmi robią zawiść i zazdrość, a także to, jak daleko może sięgnąć chęć karania niewinnych osób za swoje emocje. Natsume niczym nie zasłużył sobie na takie traktowanie, a jednak znosił to i starał się dostosować. Koniec końców jednak, rodzinny dom umożliwia powrót do zatartych już wspomnień ciepła i normalności.

Na okładce tomu jedenastego znajdziemy kadr ze smutnego dzieciństwa Takashiego. Tradycyjnie w tomiku znalazło się miejsce dla kilku notek od autorki i dodatkowych rysunków pomiędzy rozdziałami. Na końcu autorka zamieściła posłowie i swój komentarz dla poszczególnych historii zawartych w tym tomie. Wydanie niczym nie odbiega od poprzednich publikacji. Tłumacz dalej, moim zdaniem niepotrzebnie, rezygnuje z prawidłowej transkrypcji słów japońskich. I jest to moja jedyna krytyczna uwaga do polskiego wydania Księgi przyjaciół Natusme.

Przykładowa strona z kolejnego tomu przygotowuje czytelników na nowe oblicze mistrza Nyanko. Choć ten tom wydał mi się smutniejszy w wydźwięku, to jak zwykle sympatyczni bohaterowie potrafią osłodzić nawet najtrudniejsze emocje. Czekam z wytęsknieniem na kolejną odsłonę przygód Natsume.