Tanuki-Manga

W roku 2060 na terenie Afryki zostaje wykryty tajemniczy wirus, który mimo szybkiej reakcji Światowej Organizacji Zdrowia rozprzestrzenia się błyskawicznie. Sześć lat później WHO jest zmuszona ogłosić stan zagrożenia. Przez następne kilkanaście lat naukowcy i badacze są bezradni – choroba, z którą walczą, wydaje się być niemożliwa do pokonania. System immunologiczny zainfekowanego organizmu zaczyna „izolować” go od świata zewnętrznego, tkanka skóry twardnieje niczym marmur, zamiera metabolizm, a organy wewnętrzne obumierają. W końcu następuje śmierć mózgu i ustają wszystkie czynności życiowe.

W 2075 roku jedno z odizolowanych centrów badawczych wydaje się być bliskie rozwiązania problemu. Wtedy właśnie wojskowy cyborg Cherubim – przeprogramowany przez oszalałego oficera – dokonuje rzezi mieszkańców wyspy. Major Chris Ballard opuszcza wyspę z próbkami szczepionki, pozostawiając pięcioletniego syna Enoaha, jego rówieśniczkę Hannah oraz ostatniego z naukowców, Maurice'a Raina. Po dziesięciu latach świat przypomina sobie o nich: na wyspie pojawia się zbrojny oddział. Życie Enoaha ratuje ponownie uruchomiony Cherubim, który likwiduje wszystkich żołnierzy. Enoah i Hannah postanawiają opuścić wyspę. I w tym miejscu zaczyna się właściwa historia…

Wbrew pozorom to nie ta para jest w mandze najważniejsza. Streszczone wyżej wydarzenia są treścią tylko pierwszego rozdziału, a właściwym bohaterem jest Eliah – syn Hanny i Enoaha. W jego podróży, oprócz wiernego Cherubima, będą mu towarzyszyć ludzie o skrajnie różnych charakterach i poglądach.

Jedną z mocnych stron Edenu są właśnie postacie: wyraziście nakreślone, ale nie przejaskrawione. Motywy ich działania są na ogół logiczne i wynikają z uzasadnionych przyczyn. Często pojawiają się w jednym tomie, by zniknąć bez śladu i wrócić w najmniej spodziewanym momencie. Do wielu z nich czytelnik na pewno się przywiąże: Sophia – dojrzała kobieta w cybernetycznym ciele nastolatki; prześladowany przez własną przeszłość najemnik Kenji; Helena – prostytutka, dziwnie pojmująca sprawiedliwość… Czy wreszcie Cherubim, który przecież jest robotem wyposażonym w S.A. i uczy się wielu nowych pojęć. Ciekawie jest też pokazany rozwój psychiczny Eliaha: od zagubionego piętnastolatka do pewnego swoich racji i mającego całkiem spore wpływy młodego mężczyzny.

Kolejnym atutem, przynajmniej dla mnie, jest kreska pana Endo. Swoich bohaterów rysuje on w sposób zbliżony do realistycznego, a jednocześnie nie pozbawiony charakterystycznej mangowej miękkości. Już w pierwszych tomach ujawnia się świetny warsztat, rozwinięty później do najwyższego poziomu. Co ciekawe, przy takim sposobie rysowania autor potrafi czasem pokazać twarze o wyrazie jednoznacznie kojarzącym się z super deformed, a przy tym nie odstające od całości. Projekty maszyn bojowych również wyglądają bardzo dobrze i, przynajmniej dla laika, całkiem realnie. Obrazu dopełniają tła, w razie potrzeby dopracowane do najdrobniejszych szczegółów. Wszystko to zostało pocieniowane w nie budzący zastrzeżeń sposób – widać profesjonalne użycie zarówno rastrów, jak i prostego wypełnienia czernią.

W każdym z tomów sporą część zajmują spektakularne akcje zbrojne: planowane w najdrobniejszych szczegółach odbijanie zakładników, zamachy, czy zwyczajne akty terroru. Sceny te przedstawione są z niesamowita dynamiką i masą detali, wyraźnie wtedy widać świetny styl rysowania uzbrojenia i umiejętność stosowania różnej perspektywy.

Historię opowiedzianą w tej mandze należy śledzić uważnie, by nie umknął nam jakiś szczegół. Wbrew pozorom czasem i drobiazgi mają spore znaczenie… Na pewno też nie jest to lektura odpowiednia dla młodszych czytelników – miejscami leje się tu rzeka krwi, pourywane kończyny czy przepołowieni ludzie to widok częsty. Prawie bez cenzury pokazywane są stosunki seksualne. Jednak są to tylko i wyłącznie dodatki, urealniające tę wielowątkową opowieść. Z czystym sercem polecić można ten tytuł osobom szukającym mang zmuszających szare komórki do trochę cięższej pracy.