Tanuki-Manga

Po upadku z urwiska Izumi i Ryouma są zdani całkowicie na siebie. Znajdują opuszczoną chatkę i postanawiają przeczekać w niej noc, ponieważ od najbliższej cywilizacji poza dystansem kilku dobrych kilometrów dzieli ich również ściana deszczu. Okoliczności wydają się wcale nie takie złe, jednak problem polega na tym, że Ryouma dalej nie pamięta Izumiego przez amnezję wywołaną hipnozą Kisaragiego. Chatka nie ma jednak ogrzewania, więc w środku jest przeraźliwie zimno. Jedynym wyjściem jest ogrzanie się ciepłem własnych ciał. Dla Ryoumy to po prostu logiczne wyjście, jednak gdy przytula Izumiego, doznaje dziwnego poczucia, że jest to całkiem znajoma sytuacja. Nie jest mu obcy zapach Izumiego, dotyk jego ciała… Sena w końcu postanawia nieco bardziej dobitnie przypomnieć ukochanemu o łączących ich wcześniej relacjach. W sposób, którego można się domyślić.

Gdy ekipa ratunkowa odnajduje dwójkę zaginionych aktorów, Ryouma postanawia poprosić Kisaragiego o próbę przywrócenia mu pamięci hipnozą. Producent stara się ze wszystkich sił, ale nie przynosi to żadnych efektów. Na szczęście jednak pamięć Ichijou wraca w wyniku niespodziewanego zdarzenia, para zakochanych godzi się i ekipa może zakończyć kręcenie serialu.

Po burzliwych przygodach wszystko wraca do normy, co oznacza, że zarówno Izumi, jak i Ryouma są zapracowani i mają dla siebie wyjątkowo mało czasu. Starają się ze wszystkich sił wygospodarować go jak najwięcej, ale przez różne grafiki jest to bardzo trudne zadanie. Ichijou proponuje więc, żeby Izumi u niego zamieszkał. Ba, można by rzec, że nieformalnie proponuje mu małżeństwo. Izumi nie jest do końca przekonany do tego pomysłu. Dopiero co rozpoczął pracę jako asystent autora swojej ulubionej mangi, więc prosi Ryoumę o czas na przemyślenie propozycji.

Izumi, postawiony w sytuacji zagrożenia związku z powodu utraty pamięci przez Ryoumę, w końcu zaczyna rozumieć, że trzeba doceniać to, co się ma. Gdy Ichijou odzyskuje pamięć, panowie przepraszają się wzajemnie za przykrości, jakie sobie sprawili. Po takich przeżyciach doceniają łączącą ich relacje i cieszą się każdą wspólną chwilą, mimo że nie ma ich zbyt wiele. Może to trywialny, ale jednak istotny przekaz. Gdy Izumi podejmuje pracę mangaki, Ryouma prosi autora, żeby przyjął również jego do pomocy. Tym sposobem zakochani mogą spędzić razem więcej czasu, a w dodatku mogą się wzajemnie wspierać w pracy. Poświęcenie Ichijou dla Izumy wręcz chwyta za serce.

W tej części ni z tego ni z owego na scenę wkracza ojciec Seny – wcześniej rodzice byli tak pobocznymi postaciami, że równie dobrze mogłoby ich nie być. Gdy menedżer rodziny dowiaduje się, że Izumi bez jego wiedzy rozpoczął pracę, nie jest zadowolony. Serial, który dopiero co wszedł na ekrany, bije rekordy oglądalności, co oznacza, że dla młodego aktora napływa teraz masa ofert pracy. Zajmowanie się rysowaniem mang jest według Reia stratą czasu. Ojciec Izumiego zabiera decydujący głos w tej sprawie i muszę przyznać, że jego postawa mnie zaskoczyła. Z wcześniejszych nielicznych fragmentów wynikało, że rodzice Izumiego dają mu sporo wolności, jednak skutecznie ograniczała ją wizja Sagary, któremu państwo Sena zaufali i powierzyli los swojego pierworodnego. Jako że sami są wybitnymi aktorami i można by się po nich spodziewać chorobliwej ambicji przenoszonej również na dziecko, zaprezentowana postawa jest bardzo pozytywną niespodzianką.

Miałam wcześniej okazję pochwalić racjonalne podejście do relacji interpersonalnej w tej mandze, ale teraz muszę się trochę przyczepić. Jest scena, kiedy bohaterowie razem biorą prysznic, a Ryouma mimo protestów Izumiego zaczyna uprawiać z nim seks. Jestem świadoma, że taki schemat w magach pojawia się często, jednak po wcześniejszym podejściu autorek do tematu spodziewałam się czegoś lepszego.

Obwoluta wpisuje się w schemat poprzednich: śliczne jaskrawe kolory i pastelowa grafika tym razem przedstawiająca Izumiego i Ryoumę w nowym zawodzie. Na okładce zarówno z przodu, jak i z tyłu znajdują się powtórzone z obwoluty grafiki, tym razem jednak monochromatyczne. Na pierwszej stronie zamieszczono jeszcze kolorową grafikę drukowaną na kredowym papierze. Poza poprawnością anatomiczną, która pozostawia wiele do życzenia, ilustracja jest ładna, można by wręcz ją wyjąć i powiesić jako miniplakat na ścianie. No właśnie, tylko można by, bo strona jest tak sklejona z okładką i następną, już czarno­‑białą kartką, że wszelkie próby skończyłyby się dewastacją komiksu. Ponieważ pierwsze dwie strony są przyklejone do okładki, to strona druga w zasadzie oderwała się, tworząc przerwę przed trzecią. Nie jest to kwestia otwierania mangi na siłę, tylko właśnie nieprecyzyjnego klejenia na początku. Poza tym jednym detalem w zasadzie nie ma się do czego przyczepić. Druk jest wyraźny, a strony równo przycięte.

Chociaż wątek kręcenia serialu został zakończony, wciąż pozostaje wątek pracy Izumiego jako asystenta mangaki. No i najważniejsza kwestia wspólnego życia Seny i Ryoumy. Czy Izumi zamieszka z ukochanym? Na odpowiedź trzeba poczekać do następnego tomu.