Tanuki-Manga

Kaoru, któremu ojciec przekazuje obecny adres jego matki, postanawia samotnie wyruszyć do Tokio w czasie przerwy wiosennej, by zmierzyć się z bolesną przeszłością. Gdy jednak wsiada do pociągu, odkrywa, że jego najlepszy przyjaciel w tajemnicy również kupił bilet i postanowił mu towarzyszyć w podróży do stolicy. Na miejscu okazuje się, że Jun, u którego mieli przenocować, od jakiegoś czasu nie wraca do akademika i właściwie nie wiadomo, co się z nim dzieje. Nie ten problem jednak zaprząta teraz głowę Kaoru, bo oto ma spotkać się z matką, której praktycznie nie pamięta. Jak będzie wyglądało zderzenie wspomnień z rzeczywistością?

Zaczynający lekturę czwartego tomu Wzgórza Apolla czytelnik może odnieść błędne wrażenie, iż opowieść o nastoletniej miłości zmienia się w dramat rodzinny i wkracza na terytorium opery mydlanej. Cóż, nie sposób nie przyznać, że wydarzenia z przeszłości rodziny Nishimi są niezłym materiałem na telenowelę, ale sposób ich przedstawienia i brak rozwleczenia tej łzawej historii, sprawiają, że taki scenariusz wydaje się całkiem wiarygodny. Poza tym nie znajdziemy tu gwałtownych wybuchów emocji czy długich i natchnionych monologów o cierpieniu (okej, główny bohater ma tendencje do użalania się nad sobą, ale powiedzmy, że to taki wiek). Scenariusz dość szybko wraca na znajome tory i wraz z rozpoczęciem kolejnego roku szkolnego zaczyna się nowy rozdział w życiu bohaterów. Z początku nic nie zapowiada wielkich zmian, bo autorka podobnie jak do tej pory prowadzi opowieść w tempie raczej umiarkowanym, ale nie zabraknie ciekawych wydarzeń. Oczywiście wszystko kręci się wokół interakcji między bohaterami, więc szalonych przygód nie zobaczymy (to chyba nie powinno nikogo dziwić), ale obserwowanie stopniowo zmieniających się relacji międzyludzkich (nawet jeśli to kolejny nastoletni romans), w dodatku tak dobrze przedstawionych, naprawdę wciąga. Klimat pozostaje ten sam: spokojny, nieco melancholijny, choć niepozbawiony lżejszych i autentycznie zabawnych momentów. Warto je docenić, zwłaszcza że, jak sugeruje końcówka tego tomu, zapowiada się na nieco poważniejszy obrót wydarzeń niż do tej pory.

Poziom wydania w niczym nie odbiega od poprzednich tomików, więc chyba wystarczy napisać, że czwarta część pod każdym względem prezentuje się bardzo dobrze. Schludna i dobrze zaprojektowana obwoluta, powiększony format, dobrej jakości papier oraz druk, porządna edycja i dbałość o szczegóły (wewnętrzne marginesy, numerki na każdej stronie, przetłumaczenie teoretycznie nieistotnych napisów w tle itp.) oraz chyba najważniejsza rzecz – świetne tłumaczenie i brak błędów.

Podsumowując, kolejny tomik nieco dojrzalszej opowieści o nastoletniej miłości przyprawionej jazzem za nami. Fabularnie i technicznie bez zarzutu, więc nie pozostaje nic innego, jak czekać na ciąg dalszy. A to już prawie półmetek historii!