Tanuki-Manga

Już, już się wydawało, że wszystko jest na jak najlepszej drodze ku świetlanej przyszłości Balbadu, jednak pojawienie się wrogo nastawionego Kassima wraz z Brygadą Mgły prowadzi do krwawej rewolucji. I pomyśleć, że to właśnie Kassim – przyjaciel Alibaby, obrócił jego plan w nicość… Na dodatek młodzieniec, wiedziony własną chorą ambicją, przemienia siebie samego w dziwaczne monstrum siejące spustoszenie. Rozdarty wewnętrznie Alibaba próbuje stawić mu czoło, ale marnie mu to idzie, a sytuacji nie polepsza też to, że nawet Sindbad jest bezsilny bez swoich metalowych naczyń. Jakby tego było mało, na scenę wkracza niespodziewanie Judar, co skutecznie przechyla szalę zwycięstwa, grożąc niechybnym upadkiem Balbadu i totalną rzezią jego mieszkańców. Ale chwileczkę, to jeszcze nie wszyscy! Czas na wielkie wejście Aladyna, który powraca ze Świętego Pałacu uzbrojony w nową wiedzę i możliwości. Na placu boju ostatecznie stają przeciwko sobie Kassim i Alibaba oraz dwóch magi, a w tle ścierają się ci, którymi zawładnęła nienawiść oraz ci, którzy mimo wszystko nadal wierzą we własny kraj.

Tom ósmy stanowi punkt kulminacyjny wojny domowej w Balbadzie. Bieg wydarzeń jest wartki i wielokrotnie zmienia kierunek, niesamowicie absorbując czytelnika. Jednocześnie autorka stara się zachować balans sił – choćby wyłączając potężnego Sindbada z rozgrywki, a jednocześnie nie dając zbyt wiele możliwości mało doświadczonemu Alibabie czy początkującemu magiemu Aladynowi. Nie zapomina też o maluczkich – swoją rolę w konflikcie mają mieszkańcy oraz wojska Balbadu. Pojawienie się na scenie dwóch magi to dobry moment, by przekazać czytelnikowi trochę więcej informacji o tych tajemniczych bytach. Ten tom zamyka też definitywnie wydarzenia w Balbadzie oraz przybliża adwersarzy, którzy do tej pory pociągali jedynie za sznurki z cienia – tajemnicze zgrupowanie Al­‑Thamen. Wraz z końcem konfliktu mamy chwilę wytchnienia i manga wraca ochoczo do lekko żartobliwego wydźwięku.

Pierwsze, co rzuca się w oczy po wzięciu w ręce nowego tomu, to puste tło. Na obwolucie prezentują się: Alibaba, Aladyn i Mor, a za nimi rozpościera się puste pomarańczowe tło, co wygląda dziwnie, biorąc pod uwagę poprzednie okładki (acz taka jest też w oryginale). Układ wewnętrzny pozostaje niezmienny – strona tytułowa, spis treści i od razu zostajemy wrzuceni w sam środek ciągu dalszego akcji. Na końcu znajduje się stopka redakcyjna oraz dwie historyjki dodatkowe. Tłumaczenie jest płynne i współgra z akcją, nie odnotowałam żadnych literówek czy innych potknięć. Okazyjnie teksty w dymkach dialogowych, zlokalizowanych blisko krawędzi są przesunięte za daleko od brzegu strony. To jednak tylko aspekty czysto kosmetyczne, a poza tym manga utrzymuje równy poziom, który jest bardzo zadowalający. No to żegnamy Balbad i czekam z niecierpliwością na dalsze przygody! A będzie ich jeszcze trochę, gdyż niedawno pojawiła się oficjalna informacja o zakończeniu Magi na trzydziestym siódmym tomie. Ha, czyli przed nami jeszcze „tylko” dwadzieścia dziewięć tomów.