Tanuki-Manga

Pamiętacie Manabu Harę, charyzmatycznego, choć nieco już znudzonego życiem nauczyciela muzyki z mało prestiżowego liceum numer 1 w Toufu? Swojego czasu namieszał nieco w życiu dwóch uczniów, a następnie absolwentów tej szkoły, Kusakabe i Sajou. Teraz powrócił, może nie w spektakularnym, ale z pewnością znaczącym dla całej historii stylu. Losy tej postaci, przedstawione na kartach Sora i Hara, stanowią bowiem kontynuację zdarzeń, z którymi mieliśmy okazję zapoznać się podczas lektury Kolegów z klasy i Absolwentów pióra tej samej autorki, Asumiko Nakamury. Wiedziona podszeptami życzliwych osób, a może również i wewnętrznym imperatywem, zdecydowała się popracować trochę nad życiem uczuciowym naszego senseia i oto na jego drodze, a konkretnie w barze, w którym postanowił zażyć kojącego nerwy i smutki trunku, pojawia się wysoki, przykuwający wzrok młodzieniec. I co ma teraz zrobić nauczyciel z zasadami, gdy podmiot prawie udanego podrywu okazuje się nowo przyjętym do jego szkoły uczniem?

Po ukazaniu się na rodzimym rynku polskich wersji mang opowiadających o perypetiach sercowych Kusakabe i Sajou wydanie kolejnego komiksu Nakamury było jedynie kwestią czasu. Podczas gdy wyżej wymienieni panowie ukończyli szkołę i wkroczyli w dorosłe życie, my powracamy do liceum w Toufu, by dowiedzieć się, co słychać u starego znajomego nauczyciela muzyki. W mandze odnajdziemy znany z wcześniejszych publikacji nieco senny klimat, powolne tempo zdarzeń i lekki, niewymuszony humor. Poza jedną dramatyczną sytuacją (pytanie, czy pasującą dynamiką do reszty opowieści) nie dzieje się tu nic, co mogłoby wywołać jakikolwiek niepokój czytelnika.

Historia została podzielona na rozdziały, z których każdy poświęcony jest parze bohaterów, niekoniecznie głównych, jednakże Hara i Sorano, bo tak nazywa się druga połówka kiełkującego związku, stanowią spoiwo łączące wszystkie te elementy układanki w całość. Powracają znajomi z przeszłości, dzięki którym dowiadujemy się, skąd wzięło się określone podejście panów do kwestii uczuć i związków. Może to zarazem wywołać niedosyt, jeśli chodzi o uwagę poświęconą głównym bohaterom. Sora i Hara stanowią bowiem ciekawą mieszankę charakterów, którą chciałoby się poznać lepiej, niż dane to było podczas tej lektury.

Tomik wydano w powiększonym formacie, zawiera też więcej stron w porównaniu ze standardowymi wydaniami. Zaopatrzony jest w obwolutę prezentującą łąkę, po której przechadzają się bohaterowie, a z tyłu relaksuje się ciało pedagogiczne – nieoceniony bohater zbiorowy tej opowieści. Na skrzydełkach obwoluty nadrukowane zostały kadry z komiksu, zaś na okładce, ukryte pod obwolutą, znajduje się coś, co można by potraktować jako miniepilog. Na początku tomu umieszczona jest kolorowa ilustracja, a zamyka go posłowie, w którym autorka pokrótce wyjaśnia, dlaczego postanowiła zająć się życiem uczuciowym Hary. Treść komiksu została wydrukowana bez zarzutu na papierze dobrej jakości. Gdzieniegdzie widoczne są lekkie przebicia tuszu, jednakże przy tak ubogich w szczegóły tłach wydaje się to nieuniknione. Jakość przekładu również należy ocenić pozytywnie. Styl mówienia postaci odpowiada ich statusowi i osobowości, chociaż można mieć pewne zastrzeżenia co do używanej tu gwary młodzieżowej. Na szkolnych korytarzach nadal królują odzywki rodem z lat dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia, poza tym trochę razić może nadużywanie kolokwializmów w kwestiach wypowiadanych przez Harę. O ile wiadomo, że są nauczyciele, którzy posługują się takim językiem w kontaktach z młodzieżą, to już mówienie do samego siebie taką gwarą wygląda nieco nienaturalnie.

Ogólnie jednak zarówno historia, jak i jakość jej wydania mogą dostarczyć wielu pozytywnych wrażeń, przede wszystkim fanom wcześniejszych tytułów pani Nakamury, ale również czytelnikom zainteresowanym lekkimi romansami szkolnymi z gatunku shounen­‑ai. Cieszy, że wydawnictwo Waneko poświęciło czas i środki na wydanie również Sora i Hara, bez którego to tytułu publikowane dotychczas losy postaci związanych z liceum w Toufu wydawałyby się niepełne.