Tanuki-Manga

Usagi i jej przyjaciołom nie dane było długo cieszyć się spokojem po ponownym uratowaniu świata. W dniu zaćmienia słońca nasi bohaterowie ujrzeli mistycznego Pegaza i „pływający” po niebie statek, należący do Cyrku Martwego Księżyca. Nie jest to jednak koniec tajemniczych wydarzeń. Pegaz nawiedza Chibiusę we śnie, prosząc o pomoc w uratowaniu Eluzjonu i zdobyciu Złotego Kryształu. Tymczasem członkowie Cyrku Martwego Księżyca na dobre zadomowili się w Tokio i dążą do eliminacji Wojowniczek.

Wraz z dwunastym tomikiem Czarodziejki z Księżyca rozpoczyna się historia, której animowany odpowiednik zatytułowany był Sailor Moon SuperS. Poznajemy członków Cyrku Martwego Księżyca – Cyrkonię, Kwartet Amazonek, Rybie Oko, Sokole Oko i Tygrysie Oko. Natomiast przywódczyni trupy, Neherenia, czeka i obserwuje poczynania swoich podwładnych. Chibiusie niestety nie udało się wrócić do trzydziestego wieku, co zaowocowało powierzeniem jej jednej z istotniejszych ról w tej części mangi. To właśnie w snach dziewczynki objawia się Pegaz noszący imię Elios. Widać również, że Chibiusa zaczyna czuć coś więcej do tajemniczego nieznajomego. Sailor Moon, Sailor Chibi Moon, Sailor Mercury i Sailor Mars otrzymały nowe moce.

Tłumaczenie stoi na poziomie znanym z wcześniejszych tomów i wciąż można mu zarzucić potknięcia. Zacznijmy od zmiany płci Sokolego, Tygrysiego i Rybiego Oka. W oryginalne byli oni mężczyznami, w naszej wersji zostali kobietami. Tłumacz wyraźnie nie mógł zdecydować się, jak zapisać „Eluzjon”, dlatego też możemy spotkać się z wersją „Elizjon”. Odmiana nazwy tego miejsca również sprawiała problemy, a prośba o pomoc w uratowaniu „Eluzjona” zamiast „Eluzjonu” razi.

Książeczkę wydrukowano na śnieżnobiałym papierze i zaopatrzono w obwolutę, na skrzydełkach której znajdziemy informacje o autorce oraz zapowiedzi pierwszych zeszytów polskich wydań Akiry i Neon Genesis Evangelion. Klejenie trzyma dobrze pomimo upływu czasu. Kartki zostały przycięte należycie, bez szkody dla dialogów. Cztery strony poświęcono dywagacjom Naoko Takeuchi, które znajdziemy też na marginesach wybranych stron. Uraczono nas również opowieściami od tłumacza polskiej edycji, moim zdaniem zbędnymi. Miłym dodatkiem jest plakat przedstawiający dziesięć Wojowniczek, przyklejony do tomiku tuż przed stroną tytułową. Szkoda, że polski wydawca nie umieścił go jako wkładki – dzięki temu obeszłoby się bez uszkodzeń tomiku i plakatu przy ewentualnej próbie odklejenia.