Tanuki-Manga

Ponieważ Pan Niezabijski po raz pierwszy w swej pedagogicznej karierze jest unieruchomiony i niezdolny do ruszenia na ratunek swoim uczniom, ci zmuszeni są wziąć sprawy we własne ręce. Do położonego niedaleko hotelu rusza wyprawa mająca na celu zdobycie leku przeciwwirusowego i uratowanie zarażonych przez tajemniczego wroga członków klasy E. To nieprzewidziany w programie, ale najważniejszy do tej pory test umiejętności nabytych przez młodych skrytobójców. Muszą stawić czoło prawdziwym profesjonalistom, i choć niejednokrotnie już udowodnili, że stać ich na wiele, nigdy jeszcze nie mierzyli się z równie bezwzględnym i zorganizowanym przeciwnikiem. Nawet obecność pozostałych nauczycieli nie gwarantuje sukcesu, gdyż wrogiem jest także nieznane i ograniczony czas.

Yusei Matsui, nawet wprowadzając pozornie bardziej poważne i dramatyczne wątki, nie stroni od ukazywania nietypowych postaci. Zawodowcy, z którymi musi zmierzyć się trzecia E, to gromada wybitnych ekscentryków. Można to różnie odbierać, ale mnie osobiście przeżuwanie broni palnej, powtarzanie „zaiste” i tego typu motywy niespecjalnie bawiły. Do tej pory nie miałem wobec dziwactw bohaterów krytycznych uwag, ale w ósmym tomie autor przesadził, przez co niełatwo było mi się wczuć w akcję. Nie pomagał również fakt, że ujawniony finałowy przeciwnik okazał się rozczarowujący. Rozwój wypadków związany z jego pojawieniem się był satysfakcjonujący, ale absolutnie zwichrowana osobowość psuła napięcie.

Na zdecydowany plus mogę zaliczyć to, iż coraz częściej oprócz rozdziałów dokumentujących kolejne postacie z klasy skrytobójców, pojawiają się wątki ilustrujące rozwój postaci na przestrzeni całej fabuły. Mangaka zaczyna odważniej korzystać z puli przedstawionych już bohaterów, wykorzystując ich umiejętności do zmyślnego rozwiązywania problemów, ale przede wszystkim kontrastując ich zachowanie z sytuacjami, w jakich znajdowali się w niedalekiej przeszłości. Zwłaszcza Nagisa i Karma, mimo charakterystycznych dla siebie nawyków, mają okazję pokazać, jak wiele się nauczyli pod okiem profesora Niezabijskiego. Nie dotyczy to tylko sztuk walki, ale przede wszystkim hartu ducha i dojrzałości.

Również niemal całkowite wykluczenie z akcji ośmiornicowatego wychodzi mandze na plus. To potrzebna odskocznia od szkolnej rzeczywistości i prostego u podstaw formatu historii. Ponieważ opowieść powoli zbliża się do półmetka, wypadało wreszcie spróbować odmiennych pomysłów i pozwolić widzom odpocząć od dowcipów o mackach, dwudziestu machach i pozostałych żelaznych komediowych punktów, które dość szybko zaczynały się nudzić.

Polskie wydanie zapewnia standardową już dla małoformatowych komiksów shounen jakość druku i tłumaczenia. Wyróżnia się przede wszystkim coraz liczniejszymi i ciekawymi materiałami dodatkowymi, pochodzącymi z oryginału i okraszonymi kreatywnym przekładem. Tom ósmy zawiera rozwiązanie poprzedniej zagadki, zmyślnie wplecione w treść, a także kolejne wskazówki dla czytelniczych detektywów. Ich przeniesienie do wersji zlokalizowanej musiało być niemal równie karkołomne, co samo wymyślenie oryginalnych, i udało się perfekcyjnie.