Tanuki-Manga

Polskie wydanie JoJo’s Bizarre Adventure bardzo przypadło mi do gustu. Powiększony format, elegancka okładka i świetna robota przy edycji materiału źródłowego składają się na niezwykłą przyjemność obcowania z każdym tomem. Co prawda, na razie mamy ich tylko dwa, lecz liczę na to, że poziom w dalszych się nie zmieni. Miłą rzeczą jest również kolorowa strona w środku, choć nie obraziłabym się o większą ich liczbę.

Drugi tom Phantom Blood jest skonstruowany tak, że pokazuje finał akcji z tomu pierwszego i urywa się w połowie kolejnej emocjonującej walki. Trudno się dziwić, gdyż to, co u nas wydane będzie w trzech tomach, w pierwszym wydaniu japońskim mieściło się w pięciu. Niemniej, kończąc ten tom, z niecierpliwością czeka się na następny i nie jestem zaskoczona, że wielu odkłada przeczytanie pierwszej częściJoJo’s Bizarre Adventure, dopóki nie zostanie ona w całości wydana przez J.P. Fantastica. To pozwala uniknąć tak męczącego mnie pytania „Co będzie dalej?”.

Choć czytając poprzedni tom, można było mieć wątpliwości, dlaczego manga ta zaliczana jest do shounenów, w tym już się one rozwiewają. Podczas gdy pierwszy tom był swoistym wstępem do historii, drugi rozwija ją i kolejne walki pojawiają się raz za razem w coraz mniejszych odstępach czasowych. Znajdziemy tu również typowe dla shounenów wykrzykiwanie nazw kolejnych ciosów wraz z tłumaczeniem ich działania. A wszystko to utrzymane w specyficznym, niesamowitym klimacie.

Świat, w którym żyje JoJo, pełen jest niesamowitości. Z jednej strony widzimy krajobrazy i machiny epoki wiktoriańskiej, z drugiej mamy do czynienia z niesamowitością rodem z utworów końca XIX wieku, przyprawioną egzotyką azteckich artefaktów i dalekowschodnich pustelników. Ta mieszanka wybuchowa ma rzesze fanów i wcale się nie dziwię. Jak by nie było, dołączyłam przecież do tego grona.

Patrząc na to, jak wielkie postępy na przestrzeni jednego tomu zrobili obaj adwersarze, strach pomyśleć, co będzie dalej. Z jednej strony mamy przepełnionego niegodziwością Dio, z drugiej pełnego determinacji JoJo. Obaj zdobyli moce wykraczające poza ludzkie pojmowanie. Choć, jak to zwykle bywa, dobrych bohaterów jest garstka, a przeciw nim stają całe zastępy sługusów zła, więc pomimo wszelkich postępów JoJo i jego mistrz Zeppeli wydają się stać na straconej pozycji.