Tanuki-Manga

Gdy okazuje się, że Kazuna również cierpi na rodzinną przypadłość, Chizuna zupełnie zmienia stosunek do brata. Bez wahania wyciąga do niego pomocną dłoń, a w krytycznych momentach użycza mu nawet własnej krwi. Nagle staje się on też mile widzianym i częstym gościem w rodzinnym domu. Chłopak ma ogromne problemy z odnalezieniem się w tak nietypowej sytuacji – zwłaszcza jeśli chodzi o relację z przybranymi rodzicami. Domyśla się, że muszą oni znać prawdę na temat jego rodziny, ale nie potrafi przyznać się, że również wie już o wszystkim. Ponadto Kazuna uważa się za niebezpiecznego dla innych, przez co celowo zwiększa dystans do swoich opiekunów, a także przestaje chodzić do szkoły. Skutek tego wszystkiego jest taki, że coraz więcej czasu spędza ze starszą siostrą…

Niewiele więcej można powiedzieć, nie streszczając jednocześnie całego tomiku. Warto może jeszcze dodać, że koleżanka Kazuny z kółka plastycznego, You Yaegashi, nie pojawiła się na okładce przypadkowo. Dziewczyna jest bardziej uparta niż można by podejrzewać, no a poza tym szczerze martwi się nagłą zmianą zachowania głównego bohatera. Nie zamierza dać się Kazunie po prostu się spławić, wykazuje się też większą znajomością jego charakteru, niż sam by przypuszczał, ale czy to wystarczy? Ponadto dowiadujemy się nieco więcej na temat relacji Chizuny z ojcem, a także kim jest jej lekarz, Minase. Nie wszystko jednak zostało dopowiedziane i sądzę, że jeden i drugi wątek będą rozwijane w kolejnych tomikach. Moja ocena Lamentu Jagnięcia na razie pozostaje niezmienna. Manga jest nieszablonowa i ma bardzo nietypową tematykę oraz podejście do niej. Klimat jest tutaj bardzo poważny, ale bohaterowie nie popadają na razie w przesadny dramatyzm, co zdecydowanie mi się podoba. Nie znajdziemy tutaj przesadnego użalania się nad sobą. Nie potrafię zupełnie określić, w którą stronę dalej pójdzie fabuła i co może się jeszcze wydarzyć, ale bardzo jestem ciekawa dalszego ciągu.

Jakość wydania stoi na bardzo przyzwoitym poziomie. Obwoluta moim zdaniem jest znacznie ładniejsza niż w pierwszym tomie, chociaż utrzymana została w identycznej stylistyce. Jest stosunkowo gruba i lśniąca, dobrze spełnia swoją rolę, czyli chroni okładkę. Po otwarciu tomiku nie zobaczymy kolorowych stron, ale ponurą, bardzo ciemną ilustrację. Dalej znajdziemy krótkie przypomnienie fabuły i najważniejszych postaci, spis treści i rozdziały mangi. Tomik zawiera sześć rozdziałów (od siódmego do dwunastego) i pozbawiony jest jakichkolwiek dodatków. Tłumaczeniu Anny Piechowiak nie mam nic do zarzucenia – żadnych błędów, literówek ani innych wpadek nie dostrzegłam. Jest to bardzo porządnie wydany komiks, a ponieważ treść również ma wiele do zaoferowania, nie pozostaje mi nic innego, jak tylko polecić zakup.