Tanuki-Manga

Jestem porażona doskonałością, porażona do łez. Sama nie wiem, kiedy popłynęły. Rzadka sprawa. Nie dlatego, że jest wyjątkowo smutno, albo nadzwyczajnie wzruszająco. To znaczy owszem, ale raczej nic przekraczającego normy. Na pewno każdy widział już coś podobnego, ale… Po prostu poczułam, jakby trącono tę jedną specyficzną strunę w mym wnętrzu, a takie trącenie każe zamilknąć i rozpłakać się w obliczu perfekcji. Potem trochę się uspokoiłam, nawet zrobiło mi się wesoło, bardzo :D ale to nie zmienia ogólnego wrażenia. Jakby to powiedzieć? Czytać! haha…