Tanuki-Manga

Wiedziony doświadczeniem z nieciekawej lektury Puella Magi Madoka Magica, kalkującej kropka w kropkę serial, miałem sporo obaw związanych z Puella Magi Madoka Magica The Movie ~Rebellion~. O ile jednak lektura pierwszego tomu rozwiała sporo moich wątpliwości, tak druga część komiksu dobitnie udowadnia, że jako adaptacja filmu komiks wypada bardzo dobrze i jest w stanie zaciekawić czytelników obytych z uniwersum czarodziejek. Co ważniejsze, doskonale buduje oniryczny, schizofreniczny wręcz klimat doskonale znany z pierwowzoru, pełnego przecież wizualnych metafor typowych dla dzieł Akiyukiego Shinbou. Rysunki Hanokage działają na wyobraźnię widza dokładnie w taki sam sposób, jak wizualne popisy animatorów, wpędzając odbiorcę w zakłopotanie obrazem Mitakihary jako miasta kompletnie odrealnionego, a jednak odbieranego przez mieszkańców jako najzwyklejsze w świecie skupisko stali i betonu poprzecinane drogami. Po przygodach z poprzedniego tomu Homura jest już przekonana, że wraz z przyjaciółkami trwa bezwiednie w iluzji. Tylko kto i w jakim celu powołał do istnienia to magiczne akwarium, jeśli jego jedynym zadaniem wydaje się tylko trwanie jakiegoś wycinka znanego bohaterkom świata? Truman Show, jak w mordę strzelił…

Jak to dobrze, że moich zachwytów nie zmąciło rodzime wydanie mangi. Mógłbym jedynie ponarzekać, że na stronie 35 onomatopeje praktycznie zasłaniają ilustracje, lecz domyślam się, że polskie wyrazy dźwiękonaśladowcze zajęły miejsce oryginalnych i w gruncie rzeczy to prędzej wina kompozycji niż wydawnictwa. Podczas lektury drugiego tomu nie doszukałem się błędów w druku, przekładzie czy redakcji. Otwierająca wolumin kolorowa ilustracja zwiastuje zmianę atmosfery opowieści. Tradycyjnie też na okładce kryje się humorystyczne omake, lecz poza nim książeczka pozbawiona jest dodatków.

Nie mogę się doczekać finału. Wprawdzie jestem przekonany, że ucięcie historii na tym etapie okazałoby się błyskotliwym posunięciem, w pięknym stylu pozostawiając czytelnika na pastwę niedopowiedzeń i piętrzących się pytań. Z drugiej strony to uniwersum skonstruowano w taki sposób, że odbiorca bez trudu sam dopisze wytłumaczenie. Jako zaznajomiony z pierwowzorem wiem, że tak dobrze nie ma i scenarzyści woleli narzucić własną wersję wydarzeń. Czy autor mangowej adaptacji miał tyle swobody, by samemu postawić kropkę nad i? Przekonamy się o tym w trzecim tomie.