Tanuki-Manga

Tytułowy pan Shiranui to tajemniczy jegomość, który podróżuje po kraju w poszukiwaniu opowieści powiązanych z rodzimym folklorem. Nie zawsze mrożą one krew w żyłach, ale zdecydowanie potrafią wywołać uczucie niepokoju. Zbieracz spotyka na swojej drodze przeróżnych ludzi, którzy mają do opowiedzenia całkiem ciekawe historie, a innym razem są bohaterami zasłyszanych przez niego plotek…

Omawianie każdego opowiadania z osobna zdecydowanie mija się z celem, ponieważ na jeden niepozorny tomik składają się zaledwie dwudziestokilkustronicowe „jednostrzałówki” (z jednym wyjątkiem), więc powiedzenie czegokolwiek konkretnego na temat ich fabuły łatwo może zepsuć zabawę każdemu, kto zdecyduje się sięgnąć po tę mangę. Poszczególne scenariusze nie są szczególnie oryginalne, a podobne opowieści łatwo znaleźć w wielu innych zbiorach, niemniej jednak zdecydowanie warto poświęcić odrobinę czasu na lekturę akurat tego horroru. W przeciwieństwie do wielu innych mu podobnych, nie epatuje przemocą, choć jest ona obecna i zdecydowanie bardziej stara postawić się na specyficzny klimat. A to zadanie niełatwe, ponieważ komiks, ograniczony w formie do obrazu i dialogów, a pozbawiony muzyki czy możliwości wprawienia wszystkiego w ruch, traci sporo okazji do nastraszenia odbiorcy. Nie, żeby czytelnicy w trakcie lektury mieli okazję zacząć się porządnie bać, ale zwięzła konstrukcja tych bądź co bądź prostych historyjek i umiejętność wytworzenia odpowiedniego nastroju czynią z tej mangi niewątpliwie łakomy kąsek. Przedstawione tu opowiastki są w gruncie rzeczy dosyć typowe, ale sposób przedstawienia wydarzeń i niepokazywanie, a sugerowanie niektórych rzeczy zdecydowanie bardziej oddziałuje na wyobraźnię niż najkrwawsza łaźnia. Napisane przez Kaoru Inai historie odwołują się do klasycznych kaidan, są oderwane od rzeczywistości, ale pomijając jeden czy dwa przypadki, trudno tak naprawdę stwierdzić, czy zamieszane w te wydarzenia demony są prawdziwie, czy to jedynie wymysły bohaterów. A umieszczenie wszystkiego we współczesnych dekoracjach tylko potęguje uczucie niepokoju. Atmosfera grozy jest jak najbardziej namacalna, zaś pozbawione jednoznacznej konkluzji opowiadania są faktycznie upiorne, a przy okazji bardziej różnorodne niż można by się spodziewać. Aż trudno uwierzyć, że zostały stworzone przez debiutantkę, bo sprawiają wrażenie napisanych przez osobę, która doskonale wie, jak poruszać się w ramach gatunku. W dodatku świetnie sprawdza się w tej krótkiej formie, bo choć epizodyczność fabuły bez wątpienia dawałaby możliwość na nieskończone snucie kolejnych wątków, to podana na sam koniec dwuczęściowa historia bardzo ładnie zamyka całość i nie pozostawia uczucia niedosytu.

Trudno natomiast ocenić obsadę, bo to nie bohaterowie stanowią motor napędowy całości. Są oni potrzebni do odegrania swoich ról, a długość poszczególnych opowiadań uniemożliwia wgłębienie się w ich psychikę. Mimo to zachowują się w sposób wiarygodny i przekonujący, co sprawia, że możemy poczuć do nich sympatię. Teoretycznie można by skupić się na panu Shiranuim, jedynej pojawiającej się więcej niż raz postaci, ale jako że jest on raczej stojącym z boku obserwatorem niż czynnym uczestnikiem wydarzeń, nie tak łatwo go scharakteryzować. Aczkolwiek w tej tajemniczości i stoickim spokoju jest coś pociągającego, choć równie niepokojącego.

Dobre wrażenia bez wątpienia dopełnia bardzo schludna kreska. Styl pani Inai nie jest może szczególnie charakterystyczny, ale całość jest po prostu ładna, ekspresyjna i przejrzysta, a kontur bardzo wyrazisty. Rastry pojawiają się w sporej ilości i zastępują tradycyjne cieniowanie, ale większość kadrów jest naprawdę szczegółowa, choć teoretycznie jedyne, co jest pokazywane, to wnętrza domostw i wiejskie krajobrazy. Projekty postaci są całkiem realistyczne jak na mangowe zwyczaje, a demony odpowiednio upiorne, więc czego chcieć więcej?

Niesamowite opowieści pana Shiranui to zbiór klasycznych opowieści grozy w wydaniu japońskim. W gruncie rzeczy proste historie potrafią zaskoczyć przewrotnością, a niesamowita atmosfera wciąga czytelnika aż do końca lektury. Jeśli więc jesteś miłośnikiem mangowych horrorów i nie masz pomysłu na nudne popołudnie, zdecydowanie sięgnij po ten komiks, bo masz szansę na bardzo satysfakcjonującą lekturę. Tym bardziej, że na naszym rynku trudno znaleźć jakichkolwiek przedstawicieli tego gatunku (z pominięciem dziwacznych opowieści Junjiego Itou), a co dopiero tak udanych.