Tanuki-Manga

Po pojedynku z Riserem Phoenixem życie Isseia wraca do normy. Normy dość wdzięcznej, bo widok nagiej Rias każdego ranka to zjawisko raczej przyjemne. Rzecz jasna, nie tylko ona ma ochotę na głównego bohatera, a rywalizacja pomiędzy dziewczętami staje się naprawdę zacięta. Niestety, wielki erotoman nie bardzo potrafi to wykorzystać.

Użycie mocy Czerwonego Smoka wprowadziło w tę codzienność pewne niedogodności – Issei musi zdać się na Akeno, która usuwa regularnie nadmiar smoczej mocy z jego lewej ręki, żeby nie przybrała smoczej formy. Sam sposób przeprowadzania tego zabiegu nie jest już taki niedogodny, a wręcz można stwierdzić, że dla Isseia to jak zwycięski los na loterii.

Jednak sielanka nie może trwać za długo. W domu bohatera pojawia się jego przyjaciółka z dzieciństwa – Irina Shido, obecnie egzorcystka Kościoła Katolickiego. Towarzyszy jej Xeonovia z Kościoła Protestanckiego. Wizyta nie jest przypadkowa, a w dodatku zbiega się z dziwnym zachowaniem Kiby na widok zdjęcia świętego miecza. Fabuła zmierza teraz w kierunku nowego wyzwania dla drużyny Rias i nowo poznanych wysłanniczek Kościoła, które wplątały ich w misję odzyskania lub zniszczenia trzech świętych mieczy. Może trochę niepokoić wątek przeszłości Kiby, bliski popadnięcia w nadmierny dramatyzm, ale na szczęście pokazano go całkiem zgrabnie, płynnie i przekonująco. Widać, że autor umie wykorzystywać potencjał wykreowanych postaci, także tych drugoplanowych.

Tomik jak zwykle zawiera masę nowych informacji dotyczących świata demonów i smoczej mocy Isseia, wyjaśnia też bardziej szczegółowo powiązania demonicznych rodów ze światem śmiertelników. Rzecz jasna nie zabrakło fanserwisu w dobrze znanej wysokiej jakości! Nie ma nudy, krótko mówiąc. Nie mogę też nic zarzucić stronie wizualnej – utrzymuje się wysoki poziom rysunków i bogate tła.

Tłumaczenie po raz kolejny prezentuje naprawdę dobry poziom. Dialogi są płynne i zrozumiałe, a dobór słownictwa pasuje do charakteru mangi oraz danej sytuacji. Nie zauważyłem również błędów, za co pochwały należą się korekcie. Oprawa techniczna także jest bez zmian. Krótko mówiąc – nie mam zarzutów.

Piąty tomik High School DxD nie zawodzi. Jest to kawał naprawdę dobrej rozrywki, mandze udaje się utrzymać idealny balans pomiędzy fabułą a fanserwisem. Dostajemy bogaty świat, rozbudowane postaci i niezwykle interesującą historię, która po raz kolejny wciąga i zachęca do sięgnięcia po kolejny tom. Oby tym razem jego premiera nastąpiła szybciej.