Tanuki-Manga

Po skutecznym odparciu ataku Brygady Chaosu i podpisaniu traktatu pokojowego w podziemnym świecie zachodzą duże zmiany. Jedną z nich jest dołączenie Azazela do kadry nauczycielskiej Akademii Kuo, a także objęcie przez niego funkcji opiekuna Towarzystwa Badań Okultystycznych. Nie ma on jednak zamiaru traktować tej roli jako ciepłej posadki – planuje wytrenować drużynę Rias, aby mogła w przyszłości stawić czoła Brygadzie Chaosu. Azazel jest uważany za jednego z najlepszych ekspertów od świętych oręży, więc kwalifikacji odmówić mu nie można.

Do Isseia wprowadzają się Akeno oraz Xenovia, a w przyszłości dołączyć ma do nich również Koneko. W typowym japońskim domu jednorodzinnym zaczyna brakować miejsca, więc ród Gremorych postanawia sfinansować i wykonać remont, który w jedną noc zmienia dom w pokaźną posiadłość. Niestety, okazuje się, że zbliżające się wakacje nie będą przebiegać zgodnie z pierwotnymi wyobrażeniami bohatera – cała drużyna wyrusza do Piekła, gdzie ma wziąć udział w spotkaniu młodej diabelskiej elity, a także odbyć trening pod okiem Azazela.

Po kilku tomach wypchanych po brzegi pojedynkami tempo wydarzeń nieco zwalnia. Czas ten nie zostaje jednak poświęcony wyłącznie na pokazanie zalotów pań do Isseia. Bardzo mocno rozbudowany zostaje świat przedstawiony (zwłaszcza w kwestii diabelskiej elity, jej światopoglądów oraz wzajemnych stosunków), poznajemy też nowe postaci – młodych dziedziców najznakomitszych diabelskich rodów i rodzinę Rias, a do tego pojawiają się nowe informacje dotyczące wykorzystywania świętych oręży. Najbliżsi Rias uważają Isseia za oczywistego kandydata na jej męża (co oznacza, że musi on przyłożyć się do nauki diabelskiej etykiety oraz pisma), jednak pierwsze skrzypce grają tym razem Akeno i Koneko. Obydwie dziewczyny muszą stawić czoło swoim lękom i przeszłości, inaczej nie będą w stanie wykorzystać swojego pełnego potencjału.

Oprawa techniczna nie uległa zmianie. Manga rysowana jest równie dobrze jak poprzednio, sylwetki bohaterów są szczegółowe i poprawne anatomicznie. Okazji do zaprezentowania teł nie zabrakło, a krajobrazom nie można odmówić zróżnicowania oraz detali. Strona wizualna tytułu po raz kolejny cieszy oko.

Wydanie polskie nie budzi moich zastrzeżeń. Kilka kolorowych stron oraz obwoluta to standard, podobnie jak wysoka jakość druku oraz papieru. Nie mogę też nic zarzucić przekładowi na język polski. Dobór słownictwa jest odpowiedni do charakteru mangi, dialogi płynne, a błędów nie zauważyłem.

Dziewiąty tom High School DxD mimo spokojniejszego tempa akcji potrafi zainteresować i wciągnąć. Ilość nowych informacji nie przytłacza, ponieważ wprowadzane są sprawnie i konsekwentnie poszerzają naszą wiedzę o świecie przedstawionym. Czytanie sprawia ogromną przyjemność, a w takich tytułach to najważniejsza dla mnie kwestia.