Tanuki-Manga

Po upadku ze schodów Arata i Rena zostają przeniesieni do gabinetu pielęgniarki. Pierwszy przytomność odzyskuje Kaizaki, któremu pielęgniarka wyjaśnia, że to Chizuru zauważyła ich wypadek i wezwała pomoc. Chłopak szybko zauważa też, że w gabinecie nie ma zielonej torby, którą wcześniej trzymała Rena, więc przypuszczenia co do osoby jej właścicielki zyskały potwierdzenie. Po chwili Kariu również odzyskuje przytomność, co oznaczać może tylko jedno – poważną rozmowę i próbę wyjaśnienia intencji dziewczyny. Dla Araty sytuacja, w jakiej znalazła się Rena, nie jest nowa, ponieważ ma podobne doświadczenia ze swojej pracy. Pomaga mu to wytłumaczyć koleżance, jak bardzo myli się w samoocenie. Czeka ją jeszcze jedna rozmowa, tym razem z Chizuru, która postanowiła zaczekać przy bramie, aby wyjaśnić całe zajście.

Muszę przyznać, że to kolejny świetnie poprowadzony i przemyślany epizod. Autorowi udało się nie tylko pokazać niedojrzałość nastolatki, jej pochopne wnioski oraz załamanie własnymi porażkami, ale także wykreować tło wydarzeń, pokazać, jak różnie mogą czyjeś postępowanie postrzegać i oceniać inne osoby. Równie dobrze wypadł Arata, który pokazał, że potrafi wykorzystać życiowe doświadczenie i wytłumaczyć różne sprawy nastolatce pogrążonej w rozpaczy. Czuć było, że jest po prostu dorosły, ma przewagę wieku oraz doświadczenia zgromadzonego przez ten czas. Nie zabrakło też samorefleksji Araty, pełnego wątpliwości, czy ma prawo przekonywać do podejmowania dalszych wysiłków młodszą koleżankę – przecież sam poddał się i uciekł od problemów związanych z pracą. Oprócz tych pochwał muszę zauważyć jeden poważny błąd, jakim było stwierdzenie przez pielęgniarkę, że bohaterowie w wyniku upadku doznali lekkiego wstrząśnienia mózgu. W takim razie trzeba wezwać pogotowie, a nie zanosić nieprzytomnych uczniów do gabinetu w szkole!

Jednak to nie koniec ciekawych wydarzeń w tym tomie. Nadszedł maj, a więc i tak zwany Golden Week, będący normalnie okresem wolnym od nauki. Jednak nie dotyczy to Araty i An, którzy muszą zakuwać do poprawek. W tym celu Ooga i An nachodzą Aratę w mieszkaniu, a ten, kompletnie nieprzygotowany na wizytę nastolatków, musi w pośpiechu sprzątnąć ślady świadczące o jego prawdziwym wieku i stylu życia. Po spokojnym początku nauki wydarzenia zdają się kierować na niebezpieczny dla Araty tor, a nagłe wyjście Oogi do pracy skutkuje pozostawieniem dwójki nastolatków sam na sam. Co więcej, An wydaje się żywo zainteresowania życiem Araty, a także zaczyna go uwodzić…

Ten fragment ma jednak zarówno zalety, jak i wady. Z jednej strony świetnie wypadła Onoya, która potrafi podejść Kaizakiego od właściwej strony, postawić go pod ścianą i zmusić do dokonania wyboru. Z drugiej bardzo łatwo z jej zachowania wywnioskować, kim naprawdę jest, zwłaszcza że podpowiedzi pojawiły się już w poprzednich dwóch tomach. Mimo wszystko moje odczucia są raczej pozytywne, więc to tylko zwykłe czepialstwo.

Przekład zasługuje na zdecydowaną pochwałę. Świetnie dobrano słownictwo i zwroty, a styl wypowiedzi An w rozmowie z Aratą wypadł po prostu genialnie. Obawiałem się, że w języku polskim może brzmieć to pretensjonalnie, ale nie, wyszło naturalnie i naprawdę przekonująco. Muszę jednak się przyczepić do przetłumaczenia Golden Week jako „majówki”. Kontekst kulturowy tych okresów jest całkowicie inny, a nawet zbieżność dat można kwestionować. Dla osoby nieznającej realiów Japonii będzie to po prostu mylące. Chciałbym za to pochwalić korektę, zauważyłem raptem jedną literówkę – przecie zamiast przecież na stronie 93.

Trzeci tom ReLIFE to po raz kolejny kawał świetnej lektury w bardzo dobrym wydaniu. Pozostają drobne usterki polskiej edycji, o jakich wspominałem w recenzjach poprzednich tomików, ale nie rzutują na pozytywny odbiór całości. Nie pozostaje mi nic innego, jak polecić zakup wszystkim fanom tytułu i niecierpliwie czekać na kolejny tom.