Tanuki-Manga

Trzeci tom przynosi zakończenie historii Koko i Kuro – choć jest ono stosunkowo proste i w ramach tejże logiczne, trudno nazwać je przewidywalnym czy niesatysfakcjonującym. Właściwie uznaję je za bardzo pasujące do całości. Ponownie większość tomu zawiera kolorowe strony, służące przedstawieniu aktualnych wydarzeń, to jest scenek z życia Kuro i Koko, która zamknęła się w swoim wielkim domu, by nie stawiać czoła rzeczywistości oraz działań Milk i Marii, pragnących Koko do owej konfrontacji zmusić dla jej własnego dobra. W tle trwają narady dorosłych mieszkańców miasteczka nad tym samym czworonożnym problemem, ukazujące dokładniej rolę opiekuna białych kwiatów w świecie zamieszkiwanym przez czarne potwory. Jednak to dziewczynkom, po pokonaniu własnych animozji i lęków, przyjdzie uratować Koko. Ale też znajdą w tym niespodziewanego sprzymierzeńca…

W kolorowej części komiksu pojawia się w końcu wyjaśnienie wypadku, który doprowadził do śmierci rodziców Koko i przemiany Kuro. Ta część została przedstawiona w barwach sepii. Dwie ostatnie, czarno­‑białe historyjki to znów opowieści pisane przez Koko, których bohaterem jest Kuro. Zwłaszcza druga z nich, i jednocześnie ostatnia ze wszystkich, stanowi ładne zamknięcie tej trzytomowej mangi.

Ponownie nie mam żadnych zastrzeżeń do tłumaczenia ani wydania – jeśli wypowiedzi Milk i Marii wydały mi się lekko niepasujące do ich wieku, to jest to chyba raczej (niewielki) zarzut do oryginału. Kolorowe strony, mimo że paleta barw jest bardzo delikatna, są wyraźne, a czarno­‑białe dobrze nasycone tuszem. Praktycznie wszystkie strony są numerowane. Pod okładką nie kryją się tym razem żadne niespodzianki, za to obwoluta jak zawsze warta jest obejrzenia w całości, wraz ze skrzydełkami, żeby dostrzec i docenić jej wymowę i atmosferę.

Właśnie klimat mangi jest tym, co najbardziej zachęca do sięgnięcia po nią, a oprawa graficzna i dobra jakość wydania stanowią jej dodatkowe atuty.