Tanuki-Manga

Kindaichi pracuje nad rozwiązaniem sprawy „Pozalekcyjnego Magika”, który pozbawia życia kolejne osoby. Jego poczynania są na tyle zuchwałe, że z ich powodu nasz detektyw o mało nie porzuca śledztwa. Na jaw zaczynają wychodzić szokujące fakty związane ze starym budynkiem Liceum Fudo. W ostatecznym rozrachunku Kindaichi udowadnia, że w tej sprawie przestępcą nie była osoba z nadprzyrodzonymi zdolnościami, lecz zwykły człowiek, bezbłędnie wskazując mordercę.

W lokalnej gazecie pojawia się ogłoszenie dotyczące wyprawy po skarb znajdujący się na wyspie Hiho. Uczestnicy ekspedycji mają zostać wyłonieni na podstawie specjalnego testu, natomiast osoba, która odnajdzie kosztowności, ma otrzymać ich część. Rodzina Hajime niebawem może znaleźć się w trudnej sytuacji materialnej, a chłopakowi grozi konieczność przejścia na skromniejszy tryb życia. Dlatego też detektyw­‑amator postanawia zgłosić swój udział. Kilka dni później wraz z innymi osobami, które pomyślnie rozwiązały test oraz Miyuki, nasz bohater trafia na wyspę Hiho. Po pewnym czasie Kindaichi i pozostali uczestnicy wyprawy znajdują zwłoki organizatora. Kto stoi za tym morderstwem? Czy zebrane osoby mogą czuć się bezpiecznie na odizolowanej od świata wyspie?

Rozwiązanie Siedmiu tajemniczych zabójstw okazuje się ciekawe, lecz nieco naciągane. Autorzy zadbali o to, aby morderca nie zabijał z chęci zemsty: tym razem robił to ze strachu, że popełnione przez niego zbrodnie wyjdą na jaw. Jest to miła odmiana. Zabójstwa na wyspie Hiho od samego początku szokują i trzymają czytelnika w niepewności. W recenzowanym tomiku umieszczono jedynie dwa rozdziały tej sprawy, niemniej sprawdziły się one idealnie w roli „przystawki” przed lekturą kolejnych. Fani powieści kryminalnych z pewnością zauważą, że Zabójstwa na wyspie Hiho nawiązują do książki Dziesięciu Murzynków (znanej też pod „ugrzecznionym” tytułem jako I nie było już nikogo) autorstwa Agathy Christie. Mamy tutaj odciętą od świata wyspę, na której została uwięziona grupka osób oraz zestaw ośmiu japońskich lalek (odpowiednik figurek ze wspomnianej książki). Przyznam szczerze, że w rozwiązaniu zagadki kierowałem się wydarzeniami z innego dzieła tej samej autorki – Morderstwo odbędzie się… – głównie ze względu na ogłoszenie o wyprawie umieszczone w gazecie. Jakie dało to efekty? Wspomnę o tym w recenzji następnego tomiku. W trakcie lektury recenzowanej pozycji poznajemy rodziców Kindaichiego. Jego matka wydaje się sympatyczną i sprytną kobietą, która ma bardzo dobry kontakt z Miyuki. Natomiast na temat ojca nie można powiedzieć za wiele, pojawił się on jedynie w dwóch scenach jako osoba „komentująca”.

Tomik został wydrukowany na papierze gorszej jakości, który ma tendencję do żółknięcia z biegiem czasu, zaopatrzono go też w obwolutę. Papier, na którym ją wydrukowano, jest o wiele lepszy od tego z tomu czwartego. Cechuje go odpowiednia grubość, dzięki czemu nie widać, co znajduje się pod obwolutą bez jej ściągania, jak również nie przeciera się na zgięciach. Na skrzydełkach obwoluty znajdziemy kilka słów od autorów mangi oraz zapowiedź szóstego tomiku. Europejski kierunek czytania niewątpliwie utrudniał samodzielne rozwiązanie zagadki Siedmiu tajemniczych zabójstw. Tłumaczenie jest bardzo luźne, swobodne i można zauważyć w nim kilka niekonsekwencji. Tytuł Siedem tajemniczych zabójstw został zmieniony na Siedem zagadkowych zabójstw, a nazwy pomieszczeń umieszczone na planie budynku szkolnego z tej właśnie sprawy różnią się od podpisów z tomu czwartego. Pierwszą porcję reklam, niestety, znajdziemy ponownie pomiędzy poszczególnymi rozdziałami, a pozostałe na trzech ostatnich stronach tomiku.