Tanuki-Manga

Miyo, która nie chce, żeby Riku przemienił się w jenota, zasłania go własnym ciałem przed mocą klejnotu i wchłania ją. Niestety, jenocia magia jest zbyt potężna, by Miyo mogła ją okiełznać, wskutek czego księżniczka okrutnie cierpi. Chociaż przerażony Riku prosi o pomoc Hanosuke, ten, niezadowolony z interwencji jenocicy i własnej porażki, po prostu ucieka. Chłopak zabiera narzeczoną do domu, gdzie zostawia ją pod opieką rodziców, a sam udaje się na górę Tsuda, by prosić Naru o pomoc. Tymczasem jenocia uzdrowicielka próbuje dokończyć dzieła, czyli zabić Rokuemona, którego wini za śmierć ukochanego mistrza. Na szczęście w porę zjawiają się podwładni starego jenota, a do Naru dociera, że to nie władca Tsudy jest winny nieszczęściu, jakie ją spotkało. Koniec końców wyrusza wraz z Riku, by pomóc Miyo – pytanie brzmi, czy da radę uwolnić księżniczkę od mocy klejnotu?

Ostatni tom Miłości, jenotów i innych kłopotów pełen jest zwrotów akcji i jenocich sztuczek. Poznajemy historię Naru i przeszłość Hanosuke, które miały niemały wpływ na ich poczynania. Autorka unika jednak tworzenia typowego czarnego charakteru, ostatecznie wszystkie nieszczęścia składając na karb nadmiernych oczekiwań i niezrozumienia. Wskazuje również, jak ważna jest dla jenotów wspólnota i że samotność nie służy nikomu. I chociaż dziewiąty tom jest bardzo dynamiczny, widać, że mangaczka przemyślała fabułę do końca. Nie ma tu chaosu czy zabiegów literackich świadczących o pośpiechu. O tym, że wszystko dobrze się skończy, mówi nam już obwoluta prezentująca bohaterów w ślubnej odsłonie. Poza tym w ostatnim tomie autorka ograniczyła fanserwis do minimum, co wyszło całości na dobre.

Cóż, manga zaliczyła wzloty i upadki, ale ostatecznie okazała się całkiem sympatycznym połączeniem komedii i obyczajówki słusznie podlanej japońskim folklorem. Podoba mi się zamknięte, niepozostawiające niedopowiedzeń zakończenie i brak przesadnego dramatyzmu w finale. Miło też zobaczyć bohatera, który potrafi wybrać tę jedyną bez nadmiernego komplikowania sytuacji.

Wydanie utrzymało poziom od początku do końca. Jak już wspomniałam, obwoluta właściwie zdradza zakończenie mangi, ale trudno uznać to za wadę, skoro już w poprzednim tomie Riku poukładał swoje uczucia. Spis treści znajdziemy na skrzydełku obwoluty, ale tradycyjnie już numeracja stron jest mocno niekompletna. Jakość druku jest dobra, podobnie jak tłumaczenie. Właściwie nie mam żadnych uwag do technicznej strony tomiku. W ramach ostatniego dodatku czytelnicy dostali od autorki długie komiksowe posłowie i podziękowania ozdobione podobizną Miyo. Ostatnią stronę jak zawsze zajmuje stopka redakcyjna.