Tanuki-Manga

Sojiro wydaje się całkowicie zneutralizowany trucizną Magusa, a reszta West Wind Brigade wciąż jest otoczona przez dużo liczniejszych członków Hamelinu. Sytuacja wygląda beznadziejnie, ale dość szybko okazuje się, że dziewczyny doskonale umieją współpracować, a do tego mistrz ich gildii również nie zamierza cały czas leżeć i nic nie robić. Jak więc zakończy się to starcie, nie tylko dwóch wrogich sobie gildii, ale także ideologii?

Trzeci tomik skupia się głównie na postaci antagonisty, Magusa. Okazuje się, że był on typowym przykładem hikkikomori, zamkniętego w czterech ścianach i panicznie bojącego się bezpośrednich kontaktów z innymi ludźmi. Co ciekawe, wszystko to, co do tej pory robił Magus, miało na celu odsunięcie od Sojiro reszty jego gildii i „zaanektowanie”go właśnie przez naszego antagonistę, który, co wszem i wobec oświadcza, kocha samuraja. Niektórzy czytelnicy zapewne trzepną tomikiem w kąt i więcej go nie dotkną, więc śpieszę z wyjaśnieniem – Magus, podobnie jak Akatsuki, jest w rzeczywistości dziewczyną, tylko nie do końca jest jasne, czy również utkwił w męskim ciele, czy po prostu dobrze się krył. Kolejną ciekawostką jest to, jak bardzo ona i Sojiro są do siebie podobni, co też Magus sama zauważa. Oboje dążą do tego, by chronić to, co dla nich cenne, a przeszkody usuwają bez mrugnięcia okiem. To sprawia, że krytyka jej działań przez Sojiro jest w pewnym sensie hipokryzją, nawet jeśli ma on rację, że pragnienia nie uzasadniają okropności których Magus się dopuściła.

Ostatecznie zajście niejako rozchodzi się po kościach, Magus udaje się ze swoimi dwoma kumplami/pomagierami gdzieś daleko i najprawdopodobniej jeszcze o niej usłyszymy. Tymczasem fabuła obiera kurs zbieżny z fabułą light novel i West Wind Brigade ewidentnie będzie jakoś zaangażowane w akcję z hamburgerami. To jednak pozostaje kwestią przyszłości.

Od strony technicznej nie mam do tomiku poważniejszych zarzutów. Owszem, na części kadrów poświęconych walce pomiędzy gildiami trudno stwierdzić, co tak naprawdę się dzieje, ale jest ich stosunkowo niewiele. Dużo bardziej irytuje mnie nieregularna numeracja stron, raz jest, raz jej nie ma. Jedynym elementem, który odbiega od normy, jest pierwsza kolorowa strona, prezentująca mocno rozebrane dziewczęta z West Wind Brigade, chociaż wszystkie detale pozostają zasłonięte. O tłumaczeniu tym razem nie będę się wypowiadać – robota jak zwykle solidna, ale nic nie wyróżniło się na tyle, by przykuć szczególną uwagę.

Trzeci tomik West Wind Brigade to więcej tego samego, więc jeśli ktoś oczekiwał dokładnie tego, bądź ma ochotę na zwykłą mangę przygodową w realiach Log Horizona, bez knucia i wszechobecnej polityki, powinien się skusić. Osobiście mam nadzieję, że jeśli manga faktycznie zamierza iść w tym kierunku i pozostanie lekką serią przygodową, to znajdzie dla siebie jakąś ciekawą niszę bądź wątek fabularny, którym mogłaby wciągnąć czytelników na dłużej.