Tanuki-Manga

Po wyswobodzeniu się z niewoli w kraju Yanome drogi bohaterów rozchodzą się. Podczas podróży Niesio i Pioran spotykają chłopca o imieniu Gugu, który zawsze marzył o tym, by być kimś innym i zmienić swoje niezbyt szczęśliwe życie. Plany te niweczy wypadek, w wyniku którego Gugu doznaje obrażeń twarzy. Ich rozległość zmusza go do noszenia na co dzień maski, by nie wzbudzać strachu i obrzydzenia. Gugu odmawia sobie człowieczeństwa, nazywając siebie potworem. Próbuje jednak wieść w miarę normalne życie u boku genialnego starca, który uratował go z wypadku. Tam zatrzymują się również Niesio i Pioran, prywatnie kochanka dziadka, która przybywa do niego, by pochwalić się niezwykłym towarzyszem podróży. Odwiedza ich często Rean, panienka z bogatego domu, w której sekretnie podkochuje się Gugu.

Gugu to postać, na której losach koncentruje się fabuła trzeciego tomu mangi. Jest bohaterem trudnym w odbiorze, ponieważ niemal przez cały czas jego twarz skrywa maska. Mimika i, co za tym idzie, okazywanie emocji pozostają niewidoczne dla czytelnika, więc jedynym źródłem wiedzy o nich staje się zapis wypowiedzi chłopca. Jeśli wydawało się, że trudnym zadaniem było przekazanie ich w przypadku nieumiejącego do tej pory mówić Niesia, to gdy dysponuje się samą sylwetką bohatera, operowanie emocjami staje się prawdziwym wyzwaniem. Wydaje się, że autorka nieźle sobie z tym poradziła. Gugu przez swoją maskę jest może mniej przystępny dla czytelnika niż inne postaci, ale przy zestawie cech, którymi został obdarzony, można go zaliczyć do najbardziej wartościowych spośród spotkanych dotychczas przez Niesia bohaterów.

Sam Niesio wiele zyskuje w trzecim tomie. Dzięki przyswajaniu słownictwa staje się bliższy nie tylko czytelnikowi, ale również pozostałym bohaterom. Przestaje być jedynie niemym obserwatorem, a zaczyna komentować zjawiska i zdarzenia. Dalej uczy się emocji, ale również tego, jak je nazywać. Mimo to wciąż przypomina małe dziecko wymagające stałej opieki, co przyczynia się do rozwoju jego przypominającej braterską relacji z Gugu.

Trzecia odsłona serii to znaczne spowolnienie tempa wydarzeń. Po spektakularnych ucieczkach, pościgach i walkach przychodzi czas na sceny przedstawiające codzienne życie zwyczajnych ludzi, rodem z opowieści obyczajowych. Wprawdzie autorka nie pozwala Niesiowi za bardzo się nudzić, ale nacisk zostaje tutaj wyraźnie położony na kształtowanie się więzi między bohaterami, dlatego też to przypuszczalnie chwilowe uspokojenie fabuły wydaje się uzasadnione.

Strona techniczna tomiku, podobnie jak w przypadku dwóch poprzednich, pozostaje na wysokim poziomie. Rysunki niezmiennie wyglądają naturalnie i są przyjemne dla oka. Tym razem nie występuje aż tak duże bogactwo teł, jako że zdarzenia rozgrywają się głównie w domu i sklepie Bimbrowego Dziadka oraz w miejscach pracy Gugu. Jednak nawet wtedy uwagę zwraca dbałość o ich szczegóły. Ponadto wrażenie robią postaci kołatników. Wprawdzie ich wygląd budzi raczej niepokój, ale niewątpliwie projekty te zostały sporządzone z dużą starannością i prezentują się bardzo efektownie w walce. Nieco gorzej wypada maska Gugu, która przypomina rycerską przyłbicę. W oczy rzucają się jej wymiary, sprawia wrażenie ciężkiej i niepraktycznej, szczególnie przy wysokiej temperaturze. Zrozumiałe jest, że Gugu musi zakrywać twarz, ale pytanie, czy podobnego efektu nie można by osiągnąć za pomocą kawałka materiału. Jakość druku i papieru w polskim wydaniu nie budzą zastrzeżeń, podobnie jak przekład. Na okładce widnieje uśmiechnięty Niesio w otoczeniu nowych towarzyszy (i March?) tworzących namiastkę rodziny przy stole.

Wydaje się, że spokój panujący przez większą część trzeciego tomu to cisza przed burzą, czego zwiastunem jest jego zakończenie. Z pewnością dowiemy się, czy Niesiowi dane będzie spokojnie żyć w swoim nowym domu i jaką rolę odegra w jego życiu Gugu.