Tanuki-Manga

Minęły cztery lata od ostatniej walki z kołatnikiem, w której Niesiowi przy znaczącej pomocy Gugu udało się odeprzeć atak przeciwnika. W tym spokojnym czasie bohaterowie zżyli się ze sobą, tworząc namiastkę rodziny, a młodsze pokolenie wyrosło, dojrzało i zaczyna przejawiać wzmożone zainteresowanie płcią przeciwną. Zbliżają się szesnaste urodziny Rean, a organizowane z tej racji przyjęcie może stać się okazją do porozmawiania o tych sprawach i zbliżenia się do siebie. Może, ale nie musi, gdyż w tego rodzaju historiach beztroskie chwile, kiedy można pozbyć z kimś bliskim sercu w sprzyjającym temu nastroju, są często bezlitośnie przerywane. Nie inaczej jest tutaj. Posiadłość rodziny Rean zostaje zaatakowana przez kołatnika. Sprawa jest tym razem poważniejsza, ponieważ oprócz pokonania przeciwnika trzeba też ochronić gości.

Wydaje się, że czwarty tom to mały ukłon w stronę czytelniczek tej mangi. W trudnym i niewątpliwie nieprzyjaznym dla młodych ludzi świecie Yoshitoki Oimy znalazło się też miejsce na krótką historię miłosną. Została ona subtelnie wpleciona w wir wydarzeń, by nie stracić z oczu głównej linii fabularnej, którą jest podróż i misja Niesia. Tutaj też wiele się dzieje, gdyż walka, jaką wraz z Gugu toczy z coraz śmielej poczynającym sobie wrogiem, jest najdłuższą i najbardziej spektakularną z dotychczas zaprezentowanych na kartach tej mangi.

Znów pomocną dłoń wyciąga do Niesia Gugu, który niezmiennie imponuje odwagą i tężyzną fizyczną. Jednak odkryta przez przypadek przed czterema laty umiejętność dalej może budzić mieszane uczucia. Nowa maska (choć określenie „hełm” bardziej do niej pasuje), stworzona przez Bimbrowego Dziadka, upodabnia Gugu do zionącego ogniem Smoka Wawelskiego, co prezentuje się nieco dziwnie, biorąc pod uwagę, że Gugu nie jest postacią nadprzyrodzoną. No i trudno zapomnieć, skąd wydobywa się ten ogień.

Czwarty tom naznaczony jest mniej lub bardziej bolesnymi rozstaniami, więc amatorzy wzruszeń zdecydowanie znajdą tu coś dla siebie. Oczywiście, z pewnością wielu czytelników chciałoby, aby bohaterowie odnaleźli spokój i szczęście w domu Bimbrowego Dziadka, ale byłoby to tożsame z zakończeniem mangi. Ponowne pojawienie się wroga i konsekwencje tego zdarzenia sprawiają, że powrót do dawnego życia wydaje się niemożliwy.

Od strony technicznej tomik prezentuje się bardzo dobrze. Tym razem bogactwo plenerów oraz walka dają wiele okazji do wykazania się warsztatem plastycznym, co autorka w pełni wykorzystuje. Można odnieść wrażenie, że czasem trochę gorzej odnajduje się w rysowaniu twarzy starszych ludzi. Wiadomo, że wraz z upływem lat ubywa urody, ale z twarzą Pioran dzieją się miejscami przedziwne rzeczy, szczególnie na stronie 153.

Jakość papieru i druku, a także przekład w polskim wydaniu znów są na wysokim poziomie. Możliwe, że na stronę 11 wkradła się literówka. Wprawdzie zaznaczone jest, że postać mamrocze, jednak wydaje się, że zamiast „nastój” miało tu być „nastrój”. Na okładce tym razem widnieje Rean w ramionach najprawdopodobniej Gugu bez maski, choć łudząco podobnego do Niesia, w otoczeniu płomieni.

Niesio zebrał tym razem sporo nowych informacji o sobie, o przeciwniku, a także trochę na temat odwiedzającego go coraz częściej Obserwatora. Jak poradzi sobie bogatszy o tę wiedzę w nowym, zdecydowanie mało przyjaznym miejscu?