Tanuki-Manga

Akko czuje się w Akademii Luna Nova coraz pewniej. Nie przeszkadzają jej marne oceny ani czasami kąśliwe uwagi koleżanek. Wciąż pozytywnie nastawiona do magicznych wyzwań, angażuje się w poboczne problemy. Do czasu. Nieoczekiwanie dowiaduje się, że została „kotwicą”, czyli jedną z zawodniczek w międzyszkolnym wyścigu na miotłach, zaś kadrze pedagogicznej bardzo zależy na zwycięstwie. Szkoda tylko, że Akko nie najlepiej radzi sobie z magicznym środkiem transportu, a Diana, czyli największa nadzieja szkoły, niespodziewanie choruje…

Znacie to poczucie zawodu, kiedy ostatni tom ciekawie zapowiadającej się mangi okazuje się – krótko mówiąc – przeciętny? Doświadczyłam podobnego uczucia podczas lektury trzeciego i ostatniego tomu Little Witch Academia, o którego koniec w jakimś stopniu się modliłam. Tak dobry, kolorowy początek, tak ciekawie poprowadzony ciąg dalszy i trach! W trzecim tomie dostajemy mieszankę wszystkiego i niczego, przypominając sobie, że manga miała być w planach twórców zaledwie dodatkiem do całkiem popularnego anime. A szkoda.

Trzeci tom to sześć rozdziałów, przy czym połowa z nich to epizodyczne, prawie że pozbawione magii, codzienne życie bohaterek akademii. Dopiero druga część jest na tyle rozbudowana, by zaciekawić czytelników, którzy mogli mieć nadzieję na odkrycie kart przez twórców… czego się jednak nie doczekają, gdyż ci odsyłają ich do książki bądź serialu. Ja rozumiem, że to dodatek, ale można było włożyć w to więcej kreatywności. Właśnie dlatego nie zainteresowałam się tym tomem na tyle, na ile bym chciała podczas żegnania się z tytułem. Nie wyjaśniają się tajemnice związane z Chariotą, brak też tutaj bohatera z drugiego tomu, którego chciałam jeszcze raz spotkać. Nie ma smutku, tym bardziej nie ma łez, jest za to ulga, że to już koniec i że już bardziej tego nie zepsują.

Zastanawia mnie tylko, czy to właśnie dlatego, że trzeci tomik był tak bardzo emocjonujący, czy może dlatego, że skupiono się na zbyt wielu pobocznych postaciach (które do tej pory właściwie nie występowały w Little Witch Academia, tak bardzo drażniła mnie główna postać. Akko w pierwszym i drugim tomie była uroczą, acz naiwną bohaterką – w tym jednak jej zachowanie zakrawało na czystą głupotę. Ja wiem, że nie została wykreowana na doskonałą czarownicę, ale mimo wszystko we wcześniejszych przygodach wykazywała się ciekawością i dobrym sercem; tutaj nawet tego zabrakło.

Przynajmniej tłumaczenie pozostało na odpowiednim poziomie. Martyna Zdonek stanęła na wysokości zadania i przetłumaczyła cały tom bez najmniejszych wpadek językowych. Również redakcja zadbała o odpowiednią korektę, dzięki czemu w trzecim tomie wszystko jest schludne, ładne i na miejscu.

Ostatnie przygody Akko i jej przyjaciół zajęły większość miejsca, toteż na zakończenie, w postaci bonusu, otrzymujemy tylko dwie strony yonkomy i zwięzłe „do zobaczenia” od autorów. Niestety, czuję się zawiedziona.