Tanuki-Manga

Golem i Somali prawie dostali w swoje ręce poszukiwaną książkę, jednak w ostatniej chwili trafili na niespodziewaną przeszkodę. W bibliotece wiedźm pojawiają się szkodniki – coś na kształt naszych korników, tylko znacznie większe i bardziej agresywne. Są to ryby pożerające papier. Po dłuższej walce zostają odparte, ale niestety Podanie o Paraiso zdąża paść ich ofiarą. Okazuje się jednak, że wśród wiedźm jest jeszcze jedna osoba, która przeczytała tę książkę i może ją streścić. Golem postanawia dotrzeć do niej za wszelką cenę. Nie będzie to jednak łatwe zadanie…

Drugi tomik nie ma w sobie wiele z beztroskiego i spokojnego klimatu poprzednika. By osiągnąć cel, bohaterowie w zasadzie łamią prawo i są z tego powodu ścigani. Jednak najwięcej miejsca zajmuje tak długo poszukiwane Podanie o Paraiso. Nie jest to bynajmniej wesoła historia. Jest ona natomiast jedną z bardzo niewielu zapisanych informacji na temat ludzi. Nie będę zdradzać szczegółów, ale nie buduje ona najlepszego wizerunku człowieka. Historia uderza w poważne tony i muszę przyznać, że czułam pewien dyskomfort w trakcie lektury. Przypadkiem treść jest bardzo adekwatna do wydarzeń mających obecnie miejsce w Polsce i na świecie. Mimo narastającego niepokoju towarzyszącego lekturze oceniam ten tomik pozytywnie. Tak to bywa z wychodzeniem poza strefę komfortu – może nie jest przyjemne, ale ta lektura niesie ze sobą wartość i refleksję. W tym tomie rozpoczyna się także nowy wątek. Somali poznaje wreszcie kogoś w swoim wieku, dzięki czemu może zaznać choć trochę dzieciństwa. Tomik kończy się w niepokojący sposób i wszystko wskazuje na to, że kolejna część może zacząć się od nieszczęścia. Z niecierpliwością oczekuję na ciąg dalszy.

Wydanie stoi na wysokim poziomie. Bardzo cieszy mnie duży format, w jakim zdecydowano się wydać ten tytuł: A5, czyli 21×14,8 cm. Pozwala on w pełni cieszyć oczy piękną, szczegółową kreską – chociaż nieco mniej zachwycającą niż w poprzednim tomiku, ale to ze względu na brak lasów. Technicznie manga jest naprawdę doskonała. Jakości użytego papieru oraz drukowi nie mam nic do zarzucenia. Numeracja stron pojawia się zdecydowanie za rzadko i nieregularnie. Tomik wyposażony został w lakierowano­‑matową obwolutę ze skrzydełkami, na której znajduje się piękna ilustracja przedstawiająca bohaterów w mieście wiedźm. Pierwsza strona mangi jest wydrukowana w kolorze, na kredowym papierze i zawiera równie piękny rysunek: tym razem bohaterowie znajdują się w wiedźmiej bibliotece. Za nią jest spis treści: drugi tomik również zawiera sześć rozdziałów, od 7 do 12. Pozbawiony jest on dodatków, nie licząc jednostronicowej Opowieści na dokładkę, która znajduje się na końcu każdego rozdziału. Jakość tłumaczenia oceniam bardzo dobrze; żaden zgrzyt nie odwrócił uwagi od lektury, bohaterowie mówią w sposób naturalny. Nie dopatrzyłam się również literówek ani innych błędów.