Tanuki-Manga

Araragi nie potrafi żyć, by nie wpakować się w jakąś kabałę. Udowadnia to po raz kolejny i jeszcze nie raz mu się to uda. Na razie jednak próby zaprowadzenia Hachikuji do domu spełzły na niczym, ponieważ szwendanie się po okolicy nie doprowadziło bohaterów do celu, mimo że Senjogahara dobrze znała teren. Dziewczyna rusza więc po radę do Oshino, a tymczasem Araragi dalej użera się z nieznośnym dzieciakiem. Wtedy do kompletu pojawia się Hanekawa, która, podobnie jak główny bohater, czyni wszystko, byleby tylko nie spędzić niedzieli w domowym zaciszu.

Szybko okazuje się, że ocena Araragiego dotycząca sytuacji Hachikuji była od początku błędna i Oshino rozpracowuje zagadkę, ale ostatecznie także nie od razu skutecznie. Kolejne spotkanie bohaterów z potworem tym razem nie mrozi krwi w żyłach, nie wystawia ich na próbę, nie jest wielce pasjonujące. Jest jednak ważne, ponieważ ponownie siły nadprzyrodzone stają się odzwierciedleniem ich wewnętrznych rozterek.

Trzeci tom zamyka historię o Ślimaku Mayoi, jednak nie będzie to jeszcze pożegnanie z pocieszną Hachikuji. Co ważniejsze jednak, stanowi przypieczętowanie skrupulatnie budowanych relacji Araragiego i Senjogahary. Cóż powiedzieć, trafiło się ślepej kurze ziarno. Oczywiście, w tle tego związku nadal majaczy przypominająca o sobie co jakiś czas Hanekawa. I wszyscy wiedzą, co sobie o tym wszystkim myśli, tylko nie główny bohater.

Studio JG znowu rozpieściło czytelnika edycji limitowanej. Dziewięć kolorowych kart kolekcjonerskich z wizerunkami bohaterów Bakemonogatari w interpretacji takich sław, jak Ken Akamatsu (Love Hina) czy 774, znany szerzej jako Nanashi, autor Ijiranaide, Nagatoro­‑san. Co ciekawe, wydawnictwo nie napomknęło przy tym, że wspomniany tytuł to nie pierwsza popularna manga tego rysownika, a wcześniej sławę przyniosły mu komiksy czysto pornograficzne. Abstrahując od tego, przy tej liczbie kart kolekcjonerskich z tej tylko serii rozważam kupno klasera.

Oczywiście, na tym obfitość dodatków się nie kończy. Podobnie jak w przypadku poprzednich tomów, do tego także dołączono broszurę, tak jak wcześniejsze zawierającą krótkie opowiadanie. Jednak dużo ciekawszy i bardziej wartościowy okazuje się scenorys pierwszego rozdziału, który mangaka opatrzył komentarzem. Daje to czytelnikowi wgląd w proces twórczy niemal od samego początku pracy nad komiksem. Czyni to ten dodatek gratką dla wszystkich, którzy japońskim komiksem interesują się od środka, jako medium, a nie tylko jako historyjkami.