Tanuki-Manga

Podczas jednej z wypraw po zioła Khang, jego młodsza siostra Pema i Rati przypadkiem spotykają wyraźnie chorego mężczyznę, który za wszelką cenę pragnie dostać się niedalekiej wioski, ponieważ mieszkająca tam jego bliska krewna uległa wypadkowi. Młody zielarz szybko orientuje się, że zdesperowany wędrowiec ma objawy choroby wysokościowej, i razem z Rati postanawia mu pomóc, a Pema w towarzystwie wiernego czworonoga rodziny, Sangaya, wraca do domu.

Powyższy akapit to opis początkowych scen pierwszego rozdziału drugiego tomu Beztroskiej krainy, który kontynuuje perypetie Khanga i jego najbliższej rodziny. To kolejne epizody przedstawiające okruchy z życia na tybetańskiej prowincji, które mogą niektórym czytelnikom wydać się zbyt wyidealizowane i za mało realistyczne, ale sądzę, że taki właśnie był zamysł twórcy. W tej bardzo pogodnej i lekkiej opowiastce o egzotycznym zakątku świata chwilami pojawia się odrobina melancholii, ale podobnie jak w przypadku pierwszej części, brak tutaj scen przesadnie dramatycznych i również w kolejnych tomach nie ma co liczyć na nagłą zmianę nastroju. W sumie sugeruje to już sam tytuł, ale wolę uprzedzić, gdyby ktokolwiek jeszcze spodziewał się niespodziewanych zwrotów akcji.

Cóż, sielankowa atmosfera sielankową atmosferą, ale to, co tej opowieści wychodzi najlepiej, to odkrywanie przed czytelnikami różnych elementów tybetańskiej kultury. Nie można napisać, żeby były one przemycane dyskretnie, ale bardzo zręcznie wpleciono je w fabułę, a mniej jasne opatrzono stosownymi wyjaśnieniami. Zarówno w postaci krótkich, ale treściwych przypisów od tłumaczki, jak i odautorskiego dodatku na samym końcu tomiku.

Technicznie nie ma się do czego przyczepić – jest to wydanie deluxe pełną gęba. Podobnie jak poprzednio, dostajemy twardą oprawę, dobrej jakości papier i druk, porządną robotę edytorską i trzymające poziom tłumaczenie. Słowem: wydanie warte swojej ceny.