Tanuki-Manga

Fabuła trzeciego tomu Kenshina koncentruje się na walce rudowłosego szermierza i jego przyjaciół z ludźmi Kanryu Takedy, bezwzględnego japońskiego gangstera, zajmującego się produkcją narkotyków oraz przemytem broni. Wśród przeciwników szczególną rolę odgrywa pięciu członków O­‑niwabanshu, elitarnego oddziału ninja służącego dawniej szogunowi, pracujących w chwili obecnej dla Kanryu. Wszystko zaczyna się od ataku na dojo Kamiya Kasshin Ryu, gdzie schroniła się przedstawiona czytelnikom w poprzedniej części Megumi Takani. Niedługo później okoliczności zmuszają bohaterów do podjęcia decyzji o kontruderzeniu. Rozpoczyna się szturm gangsterskiej posiadłości, w którym udział biorą Kenshin, Sanosuke oraz Yahiko.

Od trzeciego tomiku staje się ostatecznie jasne, że świat opisany w mandze – Japonia roku 1879 – to świat brutalny, nieprzyjazny, pełen ludzi bezwzględnych i okrutnych. W takiej atmosferze postawa Kenshina Himury, połączona z niebywałymi umiejętnościami, pozwalającymi ją realizować, potrafi imponować. Oczywiście, jak we wszystkich tomikach, także tutaj nie zabrakło widowiskowych scen szermierczych pojedynków, jak również fragmentów przesyconych pewnym dramatyzmem.

Pod względem dodatków autor pozostaje konsekwentny. Wraz z pojawianiem się kolejnych istotnych postaci prezentowane są poświęcone im strony. Specjalnym i zdecydowanie bardziej interesującym bonusem jest tym razem umieszczona na końcu tomiku krótka historia, zatytułowana Wędrowiec. Opowieść o szermierzu z ery Meiji, będąca jednocześnie pierwotną wersja opowieści o Kenshinie i jego towarzyszach. Przez samego autora została określona jako „knot”. Kwestię tego, czy zgodzić się z autorem w tym względzie, pozostawiam każdemu czytelnikowi z osobna. Dla mnie nie ulega jednak wątpliwości, iż finalna wersja prezentuje znacznie wyższy poziom.

Modyfikacje, jakie w polskim wydaniu wprowadził Egmont podczas prac nad poprzednim tomem, zostały tym razem utrzymane. Tak pozostało zresztą już aż do części szóstej, z nieznanych mi bliżej powodów ostatniej spośród tych, które ukazały się w naszym kraju. Można więc powiedzieć, że polska edycja Kenshina prezentuje równy poziom. Marny, bo marny, niemniej jednak równy.

Cóż mogę napisać na zakończenie? Opowieść o walce Kenshina Himury z Kanryu Takedą należy bez dwóch zdań do moich ulubionych historii spośród tych, z jakimi miałem okazję się zapoznać zarówno czytając mangi, jak i oglądając anime. Jest tu wszystko, czego można oczekiwać od tego typu komiksu. Są szlachetni bohaterowie pozytywni, są nikczemne czarne charaktery, ale są także postacie „szare”, kierujące się własnym sumieniem, dążące do realizacji własnych, nierzadko trochę tajemniczych, celów. Niezależnie od jakości polskiego wydania, trzeci tom Kenshina nie tyle dorównuje jakością swojemu poprzednikowi, ile zdecydowanie go przewyższa.