Tanuki-Manga

Pierwszą rzeczą, o jakiej chcę napisać, nie jest fabuła tomiku – to, jak się on zaczyna, co robią postaci itp. – ale najciekawszy projekt postaci, jaki ukazał się do tej pory w Ao no Exorcist. Panie i… panie, zdejmijcie obwolutę i zajrzyjcie na okładkę. Znajduje się na niej bowiem szczególny projekt jednej z postaci, szczególny, bo sama postać, mimo że w mandze występuje, to normalnie tak nie wygląda, i to najprawdopodobniej jedyne miejsce, gdzie ją w takiej formie zobaczycie. Było to jedno z milszych zaskoczeń po wzięciu tomu do rąk. Ale przechodząc do samej treści…

Jest gorąco, nawet bardzo – bohaterowie stoją właśnie przed największym jak do tej pory zagrożeniem. Walczą jednocześnie z groźnie bulgoczącym i uwalniającym toksyny Nieczystym Królem, zdrajcą Saburotą Todo oraz własnymi słabościami. To ostatnie stanowi najmniej udany wątek – tomik rozpoczyna się konfrontacją Yukio z Todo, który podczas walki cały czas próbuje namieszać w głowie młodszemu z braci, aby osłabić jego determinację. Jest to dość typowe i nudne zagranie i nie mogę się nadziwić, że bohater daje się w to wciągnąć. Nie tylko Yukio ulega czarowi wspomnień i zastanawiania się nad swoimi relacjami z bratem – Bon również w ferworze walki poświęca kilka chwil na analizę charakteru Rina oraz emocji, jakie w nim wywołuje syn Szatana, wywlekając na wierzch skrywane do tej pory myśli. Nie od dzisiaj bowiem wiadomo, że środek ważnej bitwy jest najlepszym czasem na takie przemyślenia, tak samo jak na zapewnienia o dozgonnej przyjaźni. Zdaję sobie sprawę z tego, że jest to shounen i powyższe zarzuty są w związku z tym bezzasadne – w końcu to jeden z elementów tak bardzo shounenowych, że bardziej się już chyba nie da, jednak ponownie manga pokazuje, że te konkretne sceny autorce nie do końca wychodzą – przynajmniej w moim odczuciu są one sztuczne i wydają się nie na miejscu.

Bohaterowie są podzieleni na grupki, z których każda zmaga się z innym problemem. Jak już wspomniałam, Yukio walczy z Todo, który zdaje się być nieśmiertelny, Rin z Kuro i Bon z Karurą próbują zmierzyć się z samym Nieczystym Królem, lecz Rin nadal nie jest w stanie wyciągnąć miecza z pochwy i uwolnić swoich niebieskich płomieni. Renzo i Konekomaru walczą z własnym strachem, Izumo i Shiemi próbują przetransportować Tatsumę Suguro w bezpieczne miejsce, a wszyscy muszą jednocześnie bronić się przed śmiertelnie niebezpiecznymi toksynami skapującymi tu i ówdzie. W pewnym momencie pojawia się też prawdziwa forma Nieczystego Króla, którą bardzo trafnie określił Kinzo Shima, choć mnie do głowy przyszedł nieco bardziej konkretny epitet… Z ciekawszych rzeczy, o których nie mogę szczegółowo napisać, aby nie psuć innym zabawy, warto wspomnieć, że coś dziwnego dzieje się z Yukio, co zauważa Todo, a Rin, zgodnie z wyznacznikami gatunku, zdaje się zdobywać kolejny poziom mocy. Walka trwa, zobaczymy w następnym tomie, jak się potoczy…

O tym, co pod obwolutą, już wspominałam. Co na samej obwolucie jest, każdy widzi, ale dodać można, że sporo w tym tomie znajdującego się na niej Kuro. Na początku tomu mamy jak zwykle przedstawienie postaci oraz streszczenie dotychczasowych wydarzeń. Na końcu zaś, kontynuując to, co rozpoczęto w poprzednim tomie, znajduje się „Kącik pytań beta” oraz nowy „Kącik ilustracji” z rysunkami fanów. Tomik domknięty jest reklamami innych mang wydawnictwa Waneko. Technicznie całość przedstawia określony standard i niczym nas nie zaskoczy – tomik jest schludny i dobrze wydany – poza jedną, łatwą do przeoczenia literówką na stronie 179 nie znalazłam żadnego innego błędu.