Tanuki-Manga

Zakończenie poprzedniego tomiku pozostawiło wiele niejasności i niedomówień. Pojawiła się nowa, tajemnicza postać. Dzięki wydarzeniom, które miały miejsce w trzecim tomiku wiemy, że może ona zabijać w ten sam sposób, co Kira, dzięki czemu zyskuje miano drugiego Kiry. Za pomocą emitowanych w telewizji wiadomości nasz tajemniczy bohater stara się nawiązać kontakt z prawdziwym Kirą. W związku z zaistniałą sytuacją, L prosi Lighta o pomoc w śledztwie, a tym samym bacznie obserwuje jego ruchy. Jednocześnie rozpoczyna się wyścig o to, który jako pierwszy odnajdzie fałszywego Kirę.

W końcu tajemniczy Kira osiąga swój cel: odnajduje Lighta i składa mu niespodziewaną wizytę. Okazuje się, że jest to młoda, sławna i atrakcyjna modelka. Dla Misy Light jest bohaterem, a wkrótce staje się jej rycerzem na białym koniu. Light, udając jej chłopaka, postanawia ją wykorzystać do zabicia L’a. Jednak niedługo potem dziewczyna zostaje aresztowana, jako główna podejrzana o bycie drugim Kirą. Wszystkie dowody świadczą przeciwko Misie, a to nie wróży nic dobrego dla Lighta. Teraz nie ma już czasu do stracenia. Nie ma też miejsca na jakiekolwiek potknięcia czy błędy. W związku w tym Light postanawia wcielić w życie pewien plan, o którym zapewne dowiemy się więcej w następnym tomiku…

W czwartym tomiku spotykamy również towarzyszącego Misie boga śmierci – Rema. Dzięki niemu poznajemy krótką historię z życia dziewczyny, wyjaśniającą, w jaki sposób weszła w posiadanie Notatnika Śmierci. Dowiadujemy się też pewnej ciekawostki dotyczącej shinigami (bogów śmierci). Pod względem charakteru Rem różni się znacznie od dobrze znanego nam już Ryuka. Widać też, że nie darzy zbyt wielką sympatią Lighta…

Pod względem wydania czwarty tomik nie różni się od poprzednich. Tłumaczenie jest przyzwoite, nie doszukałam się żadnych rażących błędów czy nieścisłości. Z pewnością wart jest zakupu: fabuła trzyma poziom poprzednich trzech tomów. Pojawienie się Misy również zaliczam na plus, gdyż wnosi sporo urozmaicenia i wyróżnia na tle innych bohaterów – choć jest też trochę irytująca. A co najważniejsze – zakończenie sprawia, że chce się czekać na kolejny tomik…