Tanuki-Manga

Bardzo fajna manga z dużą zawartością kotów! Wygląda na to, że wielu czytelników zyskała dopiero po premierze anime, które od samego początku miało być właśnie formą reklamy mangi, i to obliczoną na „jeden strzał”. Pewne kluczowe dla rozwoju fabuły wydarzenia związane z Yumejim zostały całkowicie pominięte, a raczej zastąpione czymś co w anime stanowić miało zapewne znacznie bardziej „kompletne” zakończenie. Zabieg ten się nie powiódł, a paradoksalnie w anime nierozwiązanych wątków przybyło, ale przynajmniej dobre 3/4 serii trzyma się pierwowzoru dość wiernie.

Nie da się ukryć, że fabuła nie rwie do przodu, a przy miesięcznym cyklu nieprędko dotrze sporo dalej niż w anime, jednak osobiście cieszę się że sięgnąłem po mangę i jednak wolę ją od anime. Kreska jest zgrabna i osobiście bardzo mi się podoba, a i relacje między psotaciami na papierze „nabrały rumieńców” w porównaniu do wersji z małego ekranu.

Ta manga ma naprawdę brzydką, schematyczną kreskę – i to jest zabieg celowy. Ale z drugiej strony, koncepcja i interakcje są ujęte tak zgrabnie, że lektura wsysa jak okurzacz, i po jakimś czasie przestaje się zwracać na „specyficzny” typ rysunku uwagę.

Całość pojawia się w dwu miejscach jednocześnie – na sieci oraz w czasopiśmie, co wprowadza niebywały bałagan w numeracji rozdziałów. Przeszkadza m.in. z racji na to, że jednak obie edycje w jakimś stopniu się uzupełniają, ale nie jest to przeszkoda nie do przezwyciężenia.

Faktycznie nie da się ukryć że może nie jest to coś niezwykłego, ale zarówno zalążek fabuły jak pierwsze spotkanie z postaciami robią dobre wrażenie. W odróżnieniu od wielu innych one­‑shotów, całość pomyślano bardzo zgrabnie – jest dość zamknięta by nie denerwować, i dość otwarta by było miejsce na kontynuację.

Pytanie jak by się autorka (Chikai tak pisanego nie widziałem, więc pewnie autorka sporo się w życiu nawyjaśniała… ale generalnie to jest imię czysto żeńskie więc poza jakimś dziwnym przypadkiem, zakładam że to kobieta) spisywała w serializacji, bo one­‑shoty bywają przecież mocno dopieszczone… ale z drugiej strony, możliwe że oszczędna choć precyzyjna kreska to element „publisher appeal”.

Cóż, od jesieni 2010 nic się nie zmieniło, ale może jednak kiedyś będzie jakiś ciąg dalszy? W końcu wyróżnienie dostała…